Pamiętniki Łabędzi

Awatar użytkownika
Galcia
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 1067
Rejestracja: 13 lut 2015, 20:57

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Galcia » 12 sty 2017, 9:13

Tak, rzeczywiście Aleks jest inny, bo trochę go „Poprawiłam” Jakoś nie mogłam zaakceptować, że po Belli i Mortim potem wychodzi taki… gość xD
Meh, jak dla mnie "oryginalny" Aleksander (oczywiście odpowiednio ubrany i ufryzowany :P ) jest bardzo atrakcyjny. Te szerokie bary, mrau. ;)
Tak to jest z facetami, obiecują, że cię podwiozą, żeby było szybciej, a ostatecznie tak długo się grzebią, że się spóźniasz. :D
Ian - żul! :rotfl: Brakowało mi tylko zielonego dymku, unoszącego się nad jego postacią. Ładnie mu z brodą, ale mógłby się umyć i... ten, no, nie zostać wyrzuconym z pracy? :P
Plaskacz to najlepsze rozwiązanie takiej sytuacji. Bez tego Ian pewnie siedziałby tam dalej, aż w końcu by usechł i przyrósł do fotela. :D
Podoba mi się pomysł z tym, że Diablo nie lubi Raya. Zazwyczaj w relacjach wszystkie dzieci w rodzinie się lubią (albo przynajmniej tolerują :curious: ) i tworzą zgraną paczkę, więc jest to miła odmiana.
Uuu Ray nienawidzi swojej siostry... Nie dziwię się, z jego perspektywy naprawdę wygląda to tak, jakby odebrała mu rodziców. Poza tym niemowlaki są paskudne. x)
Diablo jest wyjątkowo dojrzały jak na swój wiek. Taki stary malutki. :P

Ciekawostki są ekstra, co prawda większość już znałam ;) ale niektóre nawet dla mnie były nowością.
Co do innych reakcji na ciążę, to przy relacji, gdy cała ekipa z klubu książki już wie, że Agatka jest w ciąży, a Sergio się nią opiekuje (Para miała już wtedy romantyczną relację) kazałam Agatce powiedzieć Sergio o ciąży. Ten na to, zaczął płakać! xD
:haha:
My hot doctor! :rotfl:
Teraz coś o młodszym pokoleniu. Czy wiecie może dlaczego sprawiłam, że Diablo zakochał się w Anastazji, swojej kuzynce? (Tak, wiem, że nie x))
W każdym razie za całą sprawę odpowiedzialna jest znana wszystkim, autorka „Mysikrólików” Galcia :D
Oczywiście, wszystko moja wina! :D Wybacz, Diablo.
Obrazek

Awatar użytkownika
MalaMi95
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 221
Rejestracja: 20 paź 2015, 20:19

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: MalaMi95 » 17 sty 2017, 16:03

Dziękuję za komentarze :)
Przy okazji chciałam również bardzo podziękować za rangę scenarzysty. :D
Mam nadzieje, że moje historie dalej będą wam się podobać. ^^

Co do mini konkursu(?) Nikt nie zgadł mamy Naveena. Właściwie, miałam wam jej nie pokazywać, ale skoro już kazałam wam szukać, to pomyślałam, że jednak to zrobię ;)

Oto ona

Rai
„Jadwiga, daleka kuzynka, niania, recepcjonistka... kobieta o wielu talentach.”
50 twarzy Jadwigi? :D
Ian był w złym stanie psychicznym i fizycznym, dlatego Tiana i Naveen się nią zajęli :)
Cóż, Ian już jest po prostu takim typem. Zawsze myślał najpierw o sobie, a potem o innych. W młodości był gotów zepsuć związek przyjaciela (Naveena z Tianą) tylko po to, by ten miał dla niego więcej czasu. Dopiero potem zrozumiał swój błąd. Jak widać coś mu jednak z tego okresu zostało.
„Aww, jaki on słodki i opiekuńczy, zupełnie jak Naveen. Że tak broni kuzynki i przemówił do rozumu Rayowi. W tym akurat przypomina matkę łajającą szwagra”
A wiesz, że dopiero twój komentarz zwrócił mi na to uwagę? Wcześniej jakoś jak pisałam, to sama o tym nie myślałam, że faktycznie nadaję mu cechy rodziców xD
Zakończenie jest baaardzo daleko. Tak więc spokojnie, w takim tempie jeszcze twoje wnuki będą czytać tę relację xD

Simwood
„Dawno nie było nic o Tianie”
Ma to związek z tym, że planuje duży wątek o Tianie, ale żeby go zacząć, musze skończyć wątki „W tym czasie” Dlatego jak się z tym uporam, to zostaniemy na dłużej właśnie przy niej ;)
Mnie tez się Jadwiga strasznie podoba. Aż dziw, ze ma takie brzydkie geny xD (Jest na moim drzewie genealogicznym na 1 stronie ;) )
„Akurat w przypadku czwórkowych bobasów potwór to dosyć łagodne określenie xD”
Przyznam, że dostałam ataku śmiechu jak to przeczytałam xD
„Ale jak to zakończenie? To co ja będę czytać?”
Simwood, mamy przed sobą jeszcze SIEDEM pokoleń. Zakończenie jest okrutnie daleko, spokojnie. xD

Lenna – Na początek, gratuluję rangi scenarzysty ;)
Jak mówiłam do Rai. Z Iana taki typ, najpierw myśli o sobie potem o innych. Może kiedyś mu się to zmieni? ;)
„Nie wiem tylko, czy tekst na koniec traktować jak zwykle przekomarzanie, czy szyderstwo ze strony Raya xD”
Hmm… chciałabym pomóc, ale w sumie sama nie wiem. xD Jak rozwinę historię Raya, to zapewne obie poznamy odpowiedź ;)
„Masz już zakończenie? Toć jeszcze 7 pokoleń do odegrania jest xD”
No właśnie wiem xD

Lion – Gratuluje rangi scenarzysty ;)
„mam tylko nadzieję, że nie padnie nam za chwilę z wycieńczenia!”
I kolejny komentarz, który zwrócił mi uwagę na ważną kwestię o której nie pomyślałam. Faktycznie musze się nad tym zastanowić, jak to wszystko może na nią wpłynąć
„Ian powinien porządnie oberwać!”
Mam nadzieję, że Tiana spełniła twoje oczekiwania ;)
„Ale chyba jest szansa, że jeszcze się dogadają?”
Kto wie? ;) (No dobra, ja wiem xD)
„Trochę mnie martwi, że masz już zakończenie relacji - czyżbyśmy dopiero wtedy mieli poznać tajemnicę naszyjnika i rudej pani, które czyta pamiętniki”
Chciałabym powiedzieć nie, ale… xD
A tak na serio, to twój komentarz, właśnie sprawił, że zaczęłam się nad tym zastanawiać i wymyśliłam nowy wątek do relacji w przyszłości, który rzuci nieco światła na tą sprawę. :D
To czy zrozumiecie, o co mi chodzi, zależeć będzie od was. Ale w pewien sposób, podam rozwiązanie zagadki dużo wcześniej.
Tak więc, wypatruj odpowiedzi ;)

Bearyllium Charlotta i Marcin są bliskimi przyjaciółmi ;) Tak właściwie to Lotta kiedyś chciała go poderwać (Może po pijaku, nie wiem xD) ale gdy wyszło, że jest gejem to zostali kumplami ;)
Jeśli teraz nie lubisz Anastazji, to jestem ciekawa co powiesz o niej potem xD
„Nie rozumiem, dlaczego Antoni tak bardzo nie chce kolejnego dziecka. Przez swoje ględzenie brzmi jak stary piernik...”
Antoni właściwie nie chciał nawet pierwszych dzieci, więc akurat nie dziwi mnie jego sprzeciw teraz ;)
Poza tym myślę, że Antoni bał się, że dziecko to tylko chwilowy kaprys Marcina.
„Czasami myślę, że Vivi jest najbardziej kompetentną osobą w tej cudacznej rodzinie

A ja myślę, że tak jest xD
Dziecko Marcina? Nieee, no skąd? xD
Nie pytaj skąd ich stać. Nie mam pojęcia xD
Chyba tylko hodowla winogron ratuje ich przed bankructwem xD
„AVRIL *-*
Czy mówiłam już, że ją U-WIEL-BIAM?”
Tak właściwie, to nigdy bym nie pomyślała, że Avril stanie się tak lubiana postacią. Miała być tylko na czas pobytu Agatki w Windenburgu.
Chyba jednak dobrze zrobiłam, wymyślając dla niej wątek ;) (Szkoda tylko, że reszta klubu została, przeze mnie całkowicie olana xD)
Dlaczego creepy? Po prostu powiesiła zdjęcia swojej córeczki na ścianie. :)
No wiem, że może lepiej by było, gdyby miała je w pokoju. Tak to pewnie każdy gość je widzi i zapewne pyta „Hej, a co to za dziecko?” a Agatka może albo kłamać, albo mówić coś w stylu „A wiesz, moje. Oddałam je parze gejów na wychowanie”
Ale nie pasowało mi, żeby gadały w jej pokoju, dlatego zdjęcia są w salonie ;)
„Btw, skoro odcinek świąteczny jest kilka miesięcy do przodu to znaczy, że Odie albo nadal jest w śpiączce, albo umarła [SPOIIILEEEER!]”
O nie, ależ spojler! Nikt się tego nie spodziewał xD Ale tak, jest w śpiączce ;)
Łucja i Ignacy to moja ulubiona para :D
Mam dla nich jeszcze parę akcji w planach xD
„Nie ogarniam skąd niby Agatka i Enryczek mogą się znać, ale rozumiem, że tak pasowało dla fabuły”
Agatka i Enryczek się nie znają. Poznali się dopiero w tym odcinku ;)
Ale jeśli chodziło o Łucję, to załóżmy, że w jakimś innym świecie bardzo krótkim czasie, byli w jednej szkole ;)
„Ciekawe, co Isabella zrobiłaby z całym tym żarciem, gdyby jednak takie stada gości nie przybyły xDDD”
Eee… następne pytanie! xD
A tak serio to nie wiem, może by dała biednym czy coś? Albo w złości na Julię wywaliłaby jej pod dom tonę zgniłego jedzenia? xD
Właściwie to pomysł by Sergio tam przybył wpadł mi do głowy, tak na ostatnią chwilę. Trochę mi to nie pasowało w sumie, żeby tam był (biorąc pod uwagę wątki w przyszłości) Ale uznałam, że po prostu musiał przybyć tam w wigilię ;)
„Jakim cudem Siobhan tak szybko dotarła na miejsce? Czy ten pociąg to francuski TGV? ;>”
xD Może w szale ukradła pociąg i sama pojechała? Daj spokój, to magia świąt! xD
„Fryzura Ci zepsuła ujęcie, terefere”
Oj tam oj tam, zdarza się xD
„Jadwiga jest bardzo ładna, ale imię kompletnie jej nie pasuje.”
Niestety tu znów zadziałał mój komputer. Nie chciało mi się wymyślać innego to zostawiłam
Aż zadziwia mnie, że nie napisałaś nic o Naveenie. W końcu to on zostawił Faunę, po opieką brata, który jej nie lubi xD (Oczywiście w domu nikt o tym nie wiedział, no ale i tak xD)
„Ciesz się, mój następny komentarz za pół roku”
To i tak szybciej, niż twoja kolejna relacja :P
I dziękuję za długi komentarz, też uwielbiam ;)


Galcia No twój Aleks, przyznaję jest super ;) Ale taki zwykły to, meh…
Chociaż i tak myślę, że to fajne, gdy w różnych relacjach widzisz innego Aleksandra, Landgraaba itd. ;)
„Brakowało mi tylko zielonego dymku, unoszącego się nad jego postacią”
A wiesz, że byłby, gdyby nie to, że nie chciało mi się czekać, aż się ubrudzi? xD
„Bez tego Ian pewnie siedziałby tam dalej, aż w końcu by usechł i przyrósł do fotela.”
Zawsze można liczyć, że jakaś ochrona w szpitalu, by go w końcu wykopała xD
Ja jakoś od początku myślałam o tym, że Ray i Diablo się nie lubią. Gdy tylko nimi gram, oni mierzą się wzrokiem jakby chcieli się zabić xD
„Diablo jest wyjątkowo dojrzały jak na swój wiek”
Chyba, aż nazbyt.
Kocha się w kuzynce i prawi morały. On naprawdę nie zachowuje się ja na swój wiek xD




W dzisiejszym odcinku lepiej przyjrzymy się Juli Landgraab.
Czy naprawdę jest tak zła jak o niej mówią?

Zapraszam :)

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


[spoiler]
Z pamiętnika Juli
Siostrzana miłość


Było późne popołudnie, kiedy Julia Landgraab w pośpiechu przemierzała ulice, przy każdym kroku, stukając równo obcasami o brukowane chodniki. W normalnych okolicznościach, pewnie zadzwoniłaby po szofera, by ją zawiózł, dziś jednak była tak zdenerwowana, że jak burza wypadła z domu i pognała do siostry. Idąc szybkim krokiem i czując wiejący jej w plecy wiatr, wciąż nie mogła uwierzyć, że dzień, który zapowiadał się wspaniale ostatecznie ma tak gorzki finał.

Obrazek

Wszystko zaczęło się rano, kiedy to postanowiła wybrać się z paroma znajomymi na miasto. Jak co dzień, zrobiła poranną toaletę, ubrała swoją najnowszą sukienkę i umalowała się. Następnie sprawdziła, jak miewa się jej córeczka Małgosia, a upewniwszy się, że niania jest na posterunku, ruszyła w stronę wyjścia.

Obrazek

Mijając jednak pokój Sławomira, zawahała się. Stanęła przy nich i nieśmiało i wyciągnęła rękę, by zapukać. Niespodziewanie drzwi otwarły się i staną w nich jej mąż. Sławek zaskoczony spojrzał na nią i czekał. Stali tak chwilę mierząc się wzrokiem, aż Julia postanowiła odezwać się pierwsza.

Obrazek

- Wychodzisz do pracy? – spytała, choć tak naprawdę znała odpowiedź.
- Tak – rzekł i spojrzał wymownie na trzymaną przez nią torebkę. – Widzę, że ty również gdzieś idziesz. – Następnie nie czekając na jej reakcję, minął ją w przejściu i skierował się do wyjścia. – Miłego dnia, widzimy się później. - Julia podążyła za nim wzrokiem, mężczyzna jednak już się nie obrócił.

Obrazek

Właśnie tak wyglądało ich codzienne życie. Sławek wychodził wcześnie rano, a wracał późnym wieczorem. Julia doskonale wiedziała, że to nie praca trzyma go tak długo poza domem. Pewnego dnia zadzwoniła do firmy chcąc spytać, kiedy wróci. Sekretarka natomiast poinformowała ją, że nie ma go w pracy, gdyż wziął sobie tygodniowy urlop.

Obrazek

Julia nie winiła go za jego zachowanie. Tak naprawdę po ostatnich świętach, które spędzili osobno, stosunki między nimi ochłodziły się jeszcze bardziej. Wiedziała, że miał w tym wszystkim trochę racji, Boże Narodzenie powinno się obchodzić wspólnie z rodziną, a nie z grupą obcych ludzi.
Sławek nie rozumiał jednak jednej rzeczy, kiedy rodzina Alto wysłała im zaproszenie, nie mogła ot tak sobie odmówić. Nie po to tyle czasu starała się odnowić z nimi kontakt i zażegnać dawne spory, żeby potem jednym złym posunięciem wszystko zepsuć. Julia również chciała ten dzień spędzić z rodziną, ale po prostu nie mogła.

Obrazek

Nie była już Julią Maślanką, nic nieznacząca kobietą w tłumie, która nie ma żadnych zobowiązań.
Była Panią Landgraab i nie mogła ot tak porzucić swoich obowiązków.

Obrazek

Kobietę jednak, ani trochę nie dziwiło zachowanie Sławomira. W przeciwieństwie do niej, w swojej rodzinie, to on był tym młodszym rodzeństwem. Nigdy nie musiał się o nikogo martwić ani troszczyć. Do tego od dziecka był wychowywany w dostatku. Nie zrozumie jak to jest, zostać nagle samemu i musieć zadbać o swoją rodzinę.
Julia wiedziała to, aż nazbyt dobrze.
Kiedy ojciec odszedł, została ze wszystkim całkiem sama. Agata była jeszcze dzieckiem, a Izabella mimo, że w jej wieku, kompletnie nie mogła się pozbierać po jego śmierci.

Obrazek

To Julia była tą, która w tym trudnym czasie musiała o nich zadbać. To fakt, że dalsza rodzina pomagała im jak mogła, lecz nie byli wstanie ich utrzymać. Stanęła wtedy przed ciężkim wyborem, ale dokonała go i nigdy nie żałowała swojej decyzji.

Obrazek

Zrezygnowała ze studiów i podjęła pracę barmanki, by ich utrzymać.
Jednakże pracowanie i opieka nad młodszą siostrą, nie było łatwe.

Obrazek

Obrazek

Niedługo później Izabella postanowiła, że chce studiować. Julia nie powstrzymała jej, wiedziała, że będzie im jeszcze ciężej, ale nie chciała odbierać siostrze możliwości rozwoju.
Mimo to, szybko zauważyła, że rachunki powoli zaczynają przekraczać ich możliwości. Gdy myślała, że już więcej nie wytrzyma, nagle pojawiła się pewna okazja, by pożegnać się z długami, na zawsze…

Obrazek

Pewnego dnia, Izabella wróciła do domu i podekscytowana oznajmiła, że poznała chłopaka. Zwierzyła się ze wszystkiego Juli i poprosiła ją, by ta jej pomogła go znaleźć.
Julia była realistką, jak niby miały odnaleźć chłopaka w wielkim mieście, biorąc pod uwagę fakt, że Iza nawet nie znała jego imienia!

Obrazek

Mimo wątpliwości Julia zgodziła się i praktycznie wydając ostatnie pieniądze, pojechały do Oazy na poszukiwania.

Obrazek

Na miejscu rozdzieliły się i ruszyły.
Julia spędziła cały dzień w upalnym słońcu, szukając owego delikwenta. W końcu poddała się i usiadła na ławce, by ochłonąć. Miała właśnie iść na miejsce umówionego spotkania z siostrą, poinformować ją, że natychmiast wracają, a ona powinna wybić go sobie z głowy, gdy niespodziewanie przysiadł się do niej pewien młody blondyn.
Chłopak miał intensywnie zielone oczy i szelmowski uśmiech. Zdecydowanie był przystojny. Julia dobrze znała takich gagatków. Zmieniają dziewczyny jak rękawiczki i nie interesuje ich nic, poza jednorazową przygodą. Zirytowało ją, że jeden z takich typów dosiadł się do niej na ławce i gapi się na nią, śliniąc się jakby zobaczył kawał soczystego mięcha.
Mrużąc ze złością oczy, spojrzała na niego.
- Potrzebujesz czegoś? – spytała starając się zachować spokój, choć tak naprawdę w środku gotowała się ze złości. Wyglądało jednak na to, że nie zwrócił uwagi na jej oschły ton głosu.

Obrazek

- Spotkaliśmy się na letnim festynie. Nie miałem przyjemności się przedstawić, dlatego pomyślałem, że zrobię to dzisiaj. – W pierwszej chwili Julia myślała, że to jeden z tych żałosnych tekstów na podryw. „Czy my się gdzieś nie spotkaliśmy? Może przegadamy to u mnie?” Potem jednak przypomniała sobie historyjkę swojej siostry i rozszerzyła oczy ze zdumienia.
To musiał być ten gość, którego szukała Izabella! Julia nie mogła w to uwierzyć. Dlaczego ze wszystkich facetów, jej młodsza siostra musiała trafić akurat na ten typ?!
Czyż nie widziała, że to nie jest mężczyzna dla niej?
Mimo nagłej chęci, by zerwać się z ławki i natychmiast pobiec zrobić siostrze awanturę, została na miejscu i postanowiła dowiedzieć się czegoś więcej o chłopaku Izy.

Obrazek

- No tak… Teraz pamiętam! – wykrzyknęła i uśmiechnęła się. Chłopak wyglądał na oczarowanego. „Co za kretyn, ślini się jak pies na widok kości.” Pomyślała z przekąsem, ale postanowiła grać swoją rolę.

Obrazek

- Landgraab… Nazywam się Sławomir Landgraab. – Słysząc to nazwisko Julia zdębiała. Landgraab? Ten Landgraab?! Byłaby rozdziawiła usta ze zdziwienia, gdyby w ostatniej chwili się nie powstrzymała. Julia dobrze znała to nazwisko. Byli jednymi z najbogatszych ludzi w mieście. Nie było człowieka, który by o nich nie słyszał.

Obrazek

Myśli dziewczyny biegły jak szalone. Landgraab… pieniądze, pozycja społeczna, wszystkie ich problemy zniknęłyby w mgnieniu oka… To okazja, która może się więcej nie powtórzyć.
Jednak Iza jest zbyt miękka, by poradzić sobie w tym świecie. Nie zniesie tych wszystkich spojrzeń pogardy, jakie zapewne będzie jej rzucać reszta jego rodziny. „Trafiło się ślepej kurze ziarno!” „Jak takie nic śmiało się wżenić w naszą rodzinę?!” Tak będą mówić.

Obrazek

Julia dobrze znała siostrę, jej delikatne i dobre serce tego nie przetrwa. A po tym jak ten głupek się nią znudzi i zacznie sprowadzać do domu kochanki… Nie, nie dopuści do tego.
Iza jest jeszcze młoda, znajdzie sobie kogoś lepszego. A ona, jako jej starsza siostra zrobi wszystko, by ją ochronić.
- Ja jestem Julia Maślanka… po ojcu Swan… - rzekła i wyciągnęła do niego swą drobną dłoń.

Obrazek

. . .


- Julio? Jesteśmy na miejscu. – Julia gwałtownie otworzyła oczy i spostrzegła, że siedzący obok niej mężczyzna ma rację. Właśnie dotarli do San Myshuno.

Obrazek

- Dziękuję Gunter – rzekła i przeciągnęła się na siedzeniu. – Musiałam się nieco zdrzemnąć. –mężczyzna uśmiechnął się.

Obrazek

Gunter był jednym ze znajomych Juli w ich „Klubie Bogaczy” jak lubiła go nazywać. Spotykali się raz lub dwa razy w tygodniu i spędzali czas na… Właściwie, na niczym szczególnym. Robili to, co przeciętny bogacz, który odziedziczył swój majątek i nie musiał na niego pracować. No może z wyjątkiem Guntera, którego niemiecka firma wzbogaciła się na kontraktach z Turkami.
Prawdopodobnie dlatego ze wszystkich, to właśnie z nim dogadywała się najlepiej. Wiedział, co znaczy być nikim. W przeciwieństwie do reszty towarzystwa, Gunter sam zapracował sobie na swoją pozycję. Nikogo nie poślubił, nie błagał bogatych rodziców o pieniądze. W pewien sposób, Julia czuła się o to zazdrosna.

Obrazek

Ledwie dotarli na miejsce spotkania, gdy usłyszeli.
- Julio, kochanie! Jak miło cię widzieć! – rzekła korpulentna kobieta, o krótko wystrzyżonych brąz włosach, Maaike. Wszyscy dobrze znali historię o tym, jak w młodości upiła swojego teraźniejszego męża, a gdy okazało się, że zaszła w ciążę, chcąc uniknąć skandalu, wzięli ślub. Wyglądało jednak na to, że za swój postępek, kobieta poniosła zasłużoną karę. W czasie ciąży strasznie się roztyła i przez te wszystkie lata, nie odzyskała swojej dawnej sylwetki. Julia zbliżyła się i przywitała z kobietą.

Obrazek

- Witaj Maaike, jak zawsze wyglądasz olśniewająco. – kobieta uśmiechnęła się, wyraźnie zadowolona z komplementu.
- Och, daj spokój Julio. Przecież to wiem! – rzekła i spojrzała na jej strój. – A teraz opowiadaj, gdzie kupiłaś tą wystrzałową sukienkę?

Obrazek

Julia obróciła się teatralnie.
- Prawda, że śliczna? – tu jednak uśmiechnęła się przepraszająco. – Niestety kochana, już nie pamiętam. Dobrze wiesz, że odwiedzam tyle sklepów… - Machnęła ręką i ruszyła w stronę reszty znajomych. „Uważaj bo ci powiem, gruba tochnio. Nie minęłoby pięć minut, a ty i cała twoja rodzinka paradowalibyście w takich samych!” pomyślała zirytowana i przywitała się z pozostałymi.

Obrazek

To prawda, Julia wcale nie pałała szczególną sympatią do tych ludzi. Przez lata spędzone na byciu żoną Landgraaba, dobrze poznała ten świat. Tu nie było miejsca na przyjaźnie. Wszystko polegało na tym, by dobrze umieć grać. Wszyscy patrzyli i oceniali każdy twój ruch. Wystarczyło drobne potknięcie, by odwrócili się od ciebie.
Dlaczego więc Julia to robiła? To bardzo proste, ci ludzie, mimo, że irytujący i często nudni jak flaki z olejem, byli przyjaciółmi lub rodziną ważnych klientów w firmie Landgraab. Julia dobrze wiedziała, że bez nich są niczym.
Dlatego zaciskała pięści i obdarzała ich swoim najpiękniejszym uśmiechem. Sławomir nigdy nie doceni tego, jak w rzeczywistości wiele dla niego robiła, ale jej wcale na tym nie zależało.
Nie kochała go i nigdy nie pokocha. Jednakże tak długo, jak jej rodzina żyje w dostatku i niczego im nie brakuje, tak długo będzie zadowolona.

Obrazek

Następne udali się na ekskluzywny pokaz mody, na który zostali dziś zaproszeni. Po drodze Julia, przez szybę swojej limuzyny podziwiała miasto. Mimo, ze wiele razy wyjeżdżała w różne egzotyczne miejsca, to jeszcze nigdy tu nie była. Drapacze chmur zrobiły na niej wielkie wrażenie. Zupełnie różniło się to od ich domu w Oazie. Kobieta jednak nigdy na to nie narzekała. Wolała go dużo bardziej od hałasu panującego w tak dużym mieście. Do tego cieszyła się, że jej córeczka Małgosia, może bawić się w ich ogrodzie zamiast miejskim parku, w obsikanej przez psy i koty piaskownicy.

Obrazek

Pokaz mody był dużym wydarzeniem. Masa ludzi przybyła, by podziwiać najnowszą kolekcję od Zuzanny Sęp. Julia spostrzegła, że pojawiło się wiele ważnych szych… a przynajmniej ich żony.
Postanowiła to wykorzystać i po zakończeniu pokazu, spędziła czas na zapoznawaniu się z nimi. O dziwo spostrzegła, że poznane kobiety, są naprawdę miłe i w przeciwieństwie do jej znajomych, nie tak zapatrzone w siebie.

Obrazek

Godzinę później razem ze swoimi znajomymi, udali się na obiad, gdyż zbliżała się odpowiednia godzina. Przy posiłku rozmawiali głównie o nowej kolekcji.

Obrazek

Mimo pozornie miłej atmosfery, Julia czuła się dziś jakoś nieswojo. Widziała, że dwie koleżanki, rzucają między sobą jakieś porozumiewawcze spojrzenia i uśmiechają się konspiracyjnie.
Nie podobało jej się to, lubiła mieć kontrolę nad sytuacją. Wytrzymała tak jeszcze chwilę, aż w końcu wbiła w siedzącą najbliżej Clarę, swoje mordercze spojrzenie.

Obrazek

- Może powiecie mi w końcu co was tak bawi? To bardzo nieuprzejme, szeptać tak między sobą w towarzystwie. – Siedzące przy stole kobiety rzuciły jej zdziwione spojrzenie. „Czy te idiotki naprawdę myślały, że są takie sprytne i tego nie widzę?” pomyślała, czekając na ich odpowiedź.

Obrazek

Patrząca do tej pory w telefon, najmłodsza z nich Yuki, zaśmiała się.
- Widać was przejrzała! – rzekła z rozbawieniem i wystukała kolejną wiadomość w telefonie.

Obrazek

Oburzona Maaike spojrzała na nią gniewnie.
- Nie odzywaj się gówniaro! Myślisz, ze jak masz bogatego tatusia to wszystko ci wolno! Nie rozumiem czemu w ogóle się z nami zadajesz. Powinnaś teraz…

Obrazek

- Dość! – przerwała jej żale Julia i wpatrzyła się w kobietę. – To nie Yuki od godziny uśmiecha się głupkowato i plotkuje z Clarą myśląc, że tego nie widzę. – rzekła z gniewem. Widząc zszokowane spojrzenia przy stole, zaklęła w duchu. Nie przyszła tu, żeby się z nimi pokłócić. Wzięła głębszy wdech dla uspokojenia.
- Przepraszam, poniosło mnie. – powiedziała ze spokojem. – Chodziło mi po prostu o to, że jeśli macie coś do powiedzenia na mój temat, to powiedzcie to wprost. – Clara i Maaike rzuciły sobie szybkie spojrzenie i milczały jak zaklęte.

Obrazek

Julię strasznie to zirytowało. Przyrzekła sobie jednak, że nie da się sprowokować. Zawołała kelnera, zapłaciła rachunek i wstała od stołu.
- No cóż, wygląda na to, że na mnie już pora.

Obrazek

Gunter, który z pozostałymi siedział przy stole obok, gdy to zobaczył, również się podniósł.
- Odprowadzę cię. – Julia uśmiechnęła się i pokręciła głową.
- Nie trzeba… - mężczyzna jednak nie dał jej skończyć.
- Robi się już późno. Nie wypada, żebyś podróżowała tak sama. – Widząc, ze się go nie pozbędzie, kiwnęła głowa i ruszyli.

Obrazek

Większość podróży minęła im w milczeniu. Julia wciąż zastanawiała się, o co chodziło Clarze i Maaike. Musiały dowiedzieć się czegoś na jej temat, stąd te uśmiechy i spojrzenia… Pytanie tylko czego?
Julia zawsze starała się zachowywać poprawnie i wyglądać nienagannie. Śledziła wszystkie ważniejsze portale, czytała gazety i nie było tam nic, co mogłoby wprawić ją w zakłopotanie.
O co więc chodziło?

Obrazek

W końcu po paru godzinach, dotarli do pod jej dom w Oazie. Gunter pożegnał się z nią i życzył dobrej nocy.

Obrazek

Właśnie miał wsiąść z powrotem do limuzyny, gdy dostał smsa.
Julia zobaczyła, że otrzymana wiadomość, bardzo nim wstrząsnęła. Spojrzał na nią zmartwiony i podał jej swój telefon.
- Julio… Myślę, że powinnaś to zobaczyć.

Obrazek

Kobieta wzięła od niego urządzenie i spojrzała na wyświetloną na ekranie stronę. Nagle nogi się pod nią ugięły i zachwiała się. Gunter ją podtrzymał.
- Dobrze się czujesz? – Julia kiwnęła głową i uśmiechnęła się słabo.
- Nic mi nie jest. To tylko głupie plotki, dlaczego miałabym się tym przejmować? – mężczyzna nie wyglądał jednak na przekonanego.

Obrazek

- Twój mąż już jest? – Julia zaprzeczyła ruchem głowy. – Może zostać z tobą do jego powrotu? Nie wyglądasz najlepiej. – kobietę zirytowały jego słowa i spojrzenie pełne współczucia. „Myślisz, że jestem głupią, naiwną idiotką? Zaraz zacznę płakać i rzucę ci się w ramiona?” pomyślała, a krew zagotowała się jej w żyłach. „Nie jestem słabą kobietą i nie potrzebują twojej litości!”
- Dam sobie radę. – rzekła sucho i mijając go, weszła do domu.

Obrazek

Stanęła przy oknie, chowając się za firanką i zaczekała, aż odjedzie.


Obrazek

Gdy limuzyna zniknęła za zakrętem i była pewna, że Gunter już jej nie zobaczy, wypadła z domu i pognała do Izabelli.
Zrobi wszystko, by chronić dobre imię swojej rodziny.
Nawet, jeśli miałaby ją przez to znienawidzić…

Obrazek

. . .


Izabella siedziała właśnie przed swoim laptopem przy blacie w kuchni i pisała kolejny artykuł. Terminy strasznie ją goniły i szef od godziny wydzwaniał do niej wrzeszcząc, żeby się pospieszyła, bo nie zdąży z kolejnym wydaniem gazety. Zmęczona, przetarła oczy myśląc o tym, że będzie musiała zarwać kolejną noc, żeby zdążyć na czas.

Obrazek

Właśnie skierowała myszkę, na przycisk „Zapisz” gdy drzwi wejściowe otwarły się z hukiem i ujrzała swoją starszą siostrę, stojącą w drzwiach. Izabella zaskoczona, wpatrywała się w nią. Julia gniewnym krokiem wmaszerowała do jej domu i oparła się o blat parząc na Izę ze złością w oczach.

Obrazek

- Co ty sobie myślisz?! – wrzasnęła na cały głos. W tym momencie Iza podziękowała w duchu, że opatrzność miała ją dziś w swej opiece i poprosiła Agatę, żeby zabrała Basię na spacer do parku. Gdyby dziecko było w domu, na pewno obudziłoby się w tej chwili i następne godziny upłynęłyby jej na uspokajaniu córeczki. Nie mała pojęcia o co mogło chodzić Juli, ale mało ją to teraz obchodziło. Jeśli siostra ma ochotę na kolejną awanturę, to równie dobrze może z tym poczekać do jutra. Tymczasem ona ma ważny artykuł do napisana i musi się spieszyć. Ignorując gniewne spojrzenie siostry, znów wpatrzyła się w ekran laptopa.

Obrazek

- Julio, jestem zajęta, gdybyś mogła przyjść nieco… - Julia jednak nie dała jej skończyć. Bezceremonialnie odepchnęła ją od komputera i sama zasiadła przed nim.

Obrazek

- Hej! – próbowała protestować Iza, lecz siostra nie zwróciła na to uwagi. Zamiast tego włączyła jakąś stronę internetową i dopiero wtedy pozwoliła jej usiąść.

Obrazek

- Czytaj! – rzekła Julia rozkazująco. Iza westchnęła, mogłaby się kłócić z siostrą, ale dobrze wiedziała, że ta i tak nie da jej spokoju dopóki, nie przeczyta artykułu na stronie. Ponieważ do pracy potrzebowała skupienia, a nie wrzeszczące jej nad głową bliźniaczki, postanowiła szybko zobaczyć, czym ta się tak zdenerwowała.

Obrazek

- Niech ci będzie, co tam masz? – spytała siadając, po czym zaczęła czytać. Z każdym przeczytanym słowem, oczy Izy rozszerzały się coraz bardziej.

Obrazek

Nagłówek artykułu głosił „Sławomir Landgraab ukrywa Romans z Izabellą?”
„W domu najbogatszej rodziny w mieście, państwa Landgraab szykuje się kolejna afera!
Niedawno zaobserwowaliśmy ochłodzenie stosunków między Sławomirem i Julią. Do tej pory zarówno pan jak i pani Landgraab, nie zechcieli udzielić nam wywiadu.
Nasi zaufani informatorzy dotarli jednak do sedna problemu. Podobno parę miesięcy temu, Sławomir był często widywany z siostrą Pani Landgraab – Izabelą Maślanką.
Naszym fotoreporterom udało się nawet zrobić im zdjęcie podczas wigilii, którą Sławomir spędził razem z Izą!
Ostatnio dotarły do nas również plotki, jakoby córka Izabeli – Barbara, była owocem romansu między nią, a Sławomirem.
Czyżby pan Sławomir grał na dwa fronty?
Jeśli jesteś za tą teorią wyślij sms pod…”

Obrazek

Obrazek

Iza przerwała czytanie i spojrzała na siostrę.
- Ja… Ja nie rozumiem… Dlaczego…?

Obrazek

- Nie udawaj! Jak mogłaś sprzedać do gazety taką informację? Reputacja naszej rodziny już nic cię nie obchodzi?! – Izabella była w szoku. Jak Julia mogła w ogóle pomyśleć, że byłaby zdolna do czegoś takiego? Przecież na tym ucierpi nie tylko ona, Julia czy Sławomir… ale również jej córeczka Basia! Zmarszczyła brwi.
- Naprawdę myślisz, że poszłabym do gazety z tą historią? Co bym z tego miała? – Julia spojrzała na nią chłodno.
- No nie wiem. Może na przykład chcesz rozbić moje małżeństwo i w końcu zdobyć Sławomira!

Obrazek

Iza westchnęła zmęczona. To prawda, że kochała Sławomira… być może nadal coś do niego czuje? Ale to nie zmienia faktu, że po ich jednorazowym „skoku w bok” którego owocem było pojawienie się na świecie Basi, mężczyzna przestał się z nią zadawać.
Dopiero w ostatnie święta, pierwszy raz od dawna, miała okazję się z nim zobaczyć.
Sławek cały wieczór spędził na rozmowach z nią i zabawie z dziewczynkami, ale… to wszystko. Do niczego między nimi nie doszło. Spędzili ten czas jak para dobrych przyjaciół, którą zresztą kiedyś byli. Regularnie odwiedzał Basię. Zresztą dla obu dziewczynek był wspaniałym ojcem, ale dla niej… Dla niej, nie było miejsca w jego życiu. Już dawno pogodziła się z tym faktem. Cieszyła się, że ma chociaż jego przyjaźń i nie nalegała na nic więcej.
Poza tym, wyraźnie dał jej do zrozumienia, że nie rozwiedzie się z Julią. Nawet jeśli już nie łączyło ich żadne uczucie, postanowił zostać z nią dla dobra Małgosi, która w przeciwnym razie mogłaby być źle taktowana przez resztę rodziny, jako córka rozwodnika.
Jak zauważyła to Izabella, Landgrabowie mieli zwyczaj do tworzenia irytujących tradycji.

Obrazek

W tej rodzinie bowiem, nie tylko blondwłosi krewni mieli większe prawa do majątku i byli lepiej traktowani. Oprócz tego, nikt nie rozwiódł się ze współmałżonkiem od prawie stu lat!
Nie dlatego, że ich małżeństwa były szczęśliwe… Po prostu nikt nie chciał, by rodzina krzywo na niego patrzyła.
Izabella, która znała historię Sławka mogła po części zrozumieć jego uczucia. Już jako dziecko został wykluczony przez resztę Landgraabów.
Zostawiony ze swoją siostrą samym sobie i przez lata słyszący kąśliwe uwagi ze strony krewnych.
Rozumiała, że nie chce skazać na taki sam los Małgosię, nawet jeśli oznacza to życie pod jednym dachem z jej siostrą. Izabella twardo spojrzała w oczy Juli i rzekła.
- Mnie i Sławomira oprócz Basi, nic już nie łączy. Nie mam zamiaru ci go odebrać. – Julia, która mimo oskarżeń wydawała się oczekiwać takiej odpowiedzi, uśmiechnęła się zadowolona.
- No cóż. W takim razie obie mamy ten sam cel. – Iza spojrzała na nią zaskoczona. – Obie chcemy pozbyć się tych plotek. – dokończyła Julia, a Iza zastanowiła się.

Obrazek

- Tak, tylko jak to zrobić? – w oczach Juli dostrzegła niebezpieczne błyski. Wiedziała, że nie spodoba się jej to, co wymyśliła siostra, wiedziała jednak że nie uda jej się przed tym uciec, dlatego postanowiła jednak zapytać. - Masz jakiś pomysł?
Julia uśmiechnęła się, nie był to jednak radosny uśmiech. Bardziej przypominał rozwartą paszczę rekina gotowego, by w każdej chwili cię pożreć.

Obrazek

- Właściwie to mam pewien pomysł, który zamknie wszystkim usta. – Iza wpatrzyła się w nią słuchając z uwagą.
- Co gdyby… znalazł się ojciec Basi? – Iza patrzyła na nią nic nierozumiejącym wzrokiem.
- Ojcem Basi jest Sławek, tego nie da się zmienić… – rzekła i natychmiast umilkła, widząc minę swojej siostry. Minę przyczajonego do skoku drapieżnika…
- Czasem jesteś taka naiwna siostrzyczko. – rzekła z uśmieszkiem. – Ludzi nie obchodzi prawda, uwierzą we wszystko w co chcą uwierzyć. – rzekła i wstała, by nalać sobie kawy.
- Wystarczy, że udzielisz wywiadu do jednej z gazet, w którym podasz jakiegoś innego mężczyznę za ojca Basi. Wymyślimy jakąś przekonującą historyjkę, dlaczego przez lata się nie pokazywał.
Może wyjazd za granicę z powodu choroby? Ludzie lubią takie ckliwe historyjki! – rzekła podekscytowana.

Obrazek

Izabella postanowiła sprowadzić ją na ziemię.
- To nie zmieni faktu, że on i Basia nie są spokrewnieni. Ktoś na pewno zacznie podejrzewać, że próbujemy zataić prawdę, ludzie nie przestaną tak łatwo plotkować. – Julia machnęła lekceważąco ręką.
- Od czego są testy na ojcostwo? Jeśli pokażemy im jeden z nich, w którym ojcem będzie nasz aktor, nie będą mieli już żadnych argumentów. Nikt nigdy nie złapał ciebie i Sławka na gorącym uczynku, więc to definitywnie zakończy wszelkie plotki na wasz temat. – Izabela patrzyła się na nią, jakby była niespełna rozumu.
- A niby jak chcesz to zrobić? – Julia rzuciła jej spojrzenie, jakby była małym, krnąbrnym dzieckiem, które dorosły próbuje czegoś nauczyć, jednak ono wciąż się opiera.

Obrazek

- Mam pieniądze i wpływowych znajomych, praktycznie żądzę tym miastem. Myślisz, że załatwienie jednego fałszywego papierka będzie takie trudne? – Iza zamilkła. Zrozumiała, że jej siostra już wszystko sobie przemyślała, jeszcze zanim przekroczyła próg jej domu.

Obrazek

Jedyne czego od niej potrzebowała, to potwierdzenia, że siostra zgadza się na jej plan.
Jednakże czy ona tego chciała? To prawda, że wyjawienie publicznie prawdy o romansie jej i Sławka rozpęta burzę. Pewnie usłyszą masę niepochlebnych opinii na swój temat…
Ale czy powiedzenie prawdy nie byłoby lepsze?
Ma przez całe życie kłamać ludziom w żywe oczy, że ojcem Basie jest jakiś obcy jej facet?
Jak to wszystko wpłynie na Basie?
Jedyne czego teraz chce, to tego, by jej córeczka była szczęśliwa. By nigdy nie wstydziła się tego kim jest. W ten sposób odbierze jej tą szansę.
Właśnie chciała się odezwać, lecz znów napotkała mrożące krew w żyłach spojrzenie swej siostry i zamilkła.
- Nawet nie myśl o tym, by mi się sprzeciwić. Właśnie ci to powiedziałam. Żądzę tym miastem, mam pieniądze i wpływowych znajomych. Myślisz, że odebranie ci dziecka stanowiłoby dla mnie jakikolwiek problem? – Iza milczała, niezdolna wykrztusić nawet słowa.

Obrazek

- Pamiętaj również, że Sławek jest jej ojcem. Może nie chce cię skrzywdzić, ale dziecko zdecydowanie jest dla niego ważniejsze. Parę aluzji w stylu „Czy Iza na pewno poradzi sobie z dzieckiem sama?” „Może jednak powinniśmy zająć się Basią?” I stracisz córkę szybciej, niż myślisz. – następnie odłożyła kubek z niedopitą kawą na stół i ruszyła do wyjścia. W progu zatrzymała się jednak jeszcze i zwróciła w stronę skulonej na siedzeniu Izabeli.
- Pamiętaj siostro, jeden zły ruch, a nic mnie nie powstrzyma… - następnie wyszła. Iza patrzyła się tępo przed siebie przez dłużą chwilę.

Obrazek

W końcu, nie mogąc się dłużej powstrzymać, wybuchła płaczem.


Obrazek[/spoiler]



Koniec odcinka 36
Ciąg dalszy nastąpi...




Bonus:

[spoiler]Od razu uprzedzam żeby się nie sugerować wiekiem Diablo. W relacji, gdy Flora będzie mieć 3 latka on będzie nastolatkiem, jednak tak bardzo chciałam dodać tą historyjkę, że zostało tak jak jest ;)


Hej to ja… Ej, dajcie kamerę trochę niżej! O, tak lepiej.
Jeszcze raz, Hej to ja, Flora. Ostatnio skończyłam trzy lata i mamusia powiedziała, że jestem na tyle duża, żeby sama napisać coś w pamiętniku… A przynajmniej chciałabym, bo wciąż się uczę.

Obrazek

Na razie pomaga mi mój starszy brat, Diablo.
Braciszek jest super! Bardzo go kocham.

Obrazek

Chociaż czasem się na mnie złości, gdy nie słucham…
- Ale jak to? Nie mogę?

Obrazek

…To zwykle jednak szybko się godzimy.

Obrazek

Najbardziej lubię spędzać czas z rodzicami. Z Mamusią często bawimy się w chowanego. Jestem w tym mistrzem! Zawsze wygrywam, a mamusia prawie nigdy nie może mnie znaleźć!
- Gdzie się podziała Flora? Hmm… czyżby była w szafie? Nie… a może pod łóżkiem? Też nie… A może… za domkiem dla lalek? Mam cię!

Obrazek

Wszyscy mówią, że jedzenie mamusi jest najlepsze na świecie…

Obrazek

…Chociaż jej eksperymenty sprawiają, że czasem wolę to co gotuje mi tatuś…

Obrazek

Jak już o nim mowa, to jest najlepszym tatusiem na świecie! Ciągle słyszę jak wszyscy mówią, że jesteśmy do siebie bardzo podobni.

Obrazek

Obrazek

Z tatusiem zawsze jest co robić!
- SOS! Spadamy! Proszę opuścić pokład!

Obrazek

- Ziuu! Ziemia coraz bliżej! Mam cię!

Obrazek

Oprócz zabawy tatuś uczy mnie wielu przydatnych rzeczy. Uwielbiam grę w rozpoznawanie obrazków!
- A co to jest? Butelka.

Obrazek

- No dalej Flora! Potrafisz to powiedzieć!

Obrazek

- A to? Tak! Patelnia. Do czego mamusia jej używa? Nie, nie do bicia tatusia po głowie…

Obrazek

Dodatkowy plus z bycia z tatusiem to to, że często mamusia wpada, żeby zobaczyć w co się bawimy!
- Co? Wszystko w najlepszym porządku, Tiano!
- Naveen, Flora właśnie ci ucieka…

Obrazek

- Aj tam, ależ ta mamusia marudzi. Tatuś jest najlepszym tatusiem na świecie, prawda Flora?

Obrazek

- Ja to mam podejście do dzieci. Chociaż to dziwne, bo nie pamiętam opieki nad Diablo, gdy był w twoim wieku…

Obrazek

Na koniec dnia, tatuś zawsze czyta mi bajki na dobranoc, o księżniczkach i smokach. Mówi, że ja też kiedyś zostanę jedną z nich, ale wiem, że nie mam się co bać smoków, bo on zawsze mnie obroni!

Obrazek

Obrazek

Kiedy już usypiam, zawsze całuje mnie w czoło.

Obrazek

Nie wie jednak, że tak naprawdę usypiam nieco później, bo czasem z mamusią hałasują w pokoju. Chciałabym się kiedyś dowiedzieć w co fajnego się bawią w nocy.

Obrazek

Ale nie tylko tatuś i mamusia się mną opiekują. Kiedy są bardzo zajęci i oboje muszą iść do pracy, zostawiają mnie z ciocią Charlottą. Bardzo ją lubię, chociaż czasem wolałabym, żeby się ze mną pobawiła, zamiast czytała te kolorowe gazetki.
- Ja to umiem się zajmować dziećmi. Widzisz? Mówiłam ci Naveen!

Obrazek

- Flora, nie jedz tej lalki…

Obrazek

Najfajniej jest w weekend, gdy wszyscy jesteśmy w domu.
Mama często piecze wtedy moje i Diablo ulubione ciasteczka.

Obrazek

A potem ciocia Lotta uczy mnie tańczyć. Mówi, że mam talent i kiedyś zostanę sławną tancerką!
- No dalej Flora! Naśladuj ciocię i mamusię! I raz i dwa!

Obrazek

A na koniec dnia, mamusia czyta mi bajkę i kładzie do łóżeczka szepcząc…

Obrazek

- Dobranoc, moja mała księżniczko.

Obrazek[/spoiler]



Dziękuję za uwagę :)
Ostatnio zmieniony 28 sty 2017, 17:53 przez MalaMi95, łącznie zmieniany 4 razy.
Obrazek

Awatar użytkownika
Gunia
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 234
Rejestracja: 15 gru 2013, 13:59

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Gunia » 17 sty 2017, 19:59

Julia Landgraab to podła... Uhm, nie dokończę, bo nie wypada :P
Biedna Iza :( Mam nadzieję, że jakoś da sobie radę i utrze siostrze nosa! Piękne słowa - aby nie wstydziła się tego, kim jest. Iza to naprawdę dobra matka.
A malutka Flora jest <3 cudowna! :)

Awatar użytkownika
Simwood
Posty: 734
Rejestracja: 06 sty 2016, 14:32

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Simwood » 17 sty 2017, 23:29

W normalnych okolicznościach, pewnie zadzwoniłaby po szofera, by ją zawiózł
Biedna, starzeje się. Zapomniała, że w jej świecie nie istnieją samochody tylko teleport :(
Nie była już Julią Maślanką, nic nieznacząca kobietą w tłumie, która nie ma żadnych zobowiązań.
Była Panią Landgraab i nie mogła od tak porzucić swoich obowiązków
Czy mi się wydaje, czy słyszałem już kiedyś coś podobnego? Z ust pewnej rudej pani Landgraab xD Ach ta pozycja społeczna. Tak bardzo utrudnia życie :D
Bardzo fajne efekty przy retrospekcyjnych zdjęciach :yes:
Ej, to ja chciałem wykorzystać motyw z pociągiem :P Miałem już nawet przygotowany plan zdjęciowy xD
No może z wyjątkiem Guntera, którego niemiecka firma wzbogaciła się na kontraktach z Turkami
Czyżby Gunther był właścicielem zakładów mięsnych? Takich z mięsem do kebabów? soft9
Beata Szydło!
Na miejscu Julki bym się cieszył, że to zwykli,nudno ludzie, a nie potwory typu Wanda, Vita, Julietta ;)
Masa ludzi przybyła, by podziwiać najnowszą kolekcję od Zuzanny Sęp
To taka szycha się z Zuźki zrobiła? soft9
Centrum Hejtu - sikam ze śmiechu! XDDDDDDDDDD :haha:
Współczuję Izie, znalazła się w ciężkiej sytuacji :unsure: Mam nadzieję, że jakoś z tego wybrnie.
Ten odcinek sprawił, że polubiłem Julkę. Oby nie popełniła żadnej głupoty.
Bo i jeszcze raz gratuluję rangi scenarzysty :nod:
Obrazek

Awatar użytkownika
Galcia
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 1067
Rejestracja: 13 lut 2015, 20:57

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Galcia » 19 sty 2017, 20:57

"Dawno nie było nic o Tianie" - to chyba problem każdej relacji, która po pewnym czasie tak się rozbudowuje, że główni bohaterowie praktycznie przestają się w niej pojawiać (tak, piję do mojej Judki :D ).
W dzisiejszym odcinku lepiej przyjrzymy się Juli Landgraab. Czy naprawdę jest tak zła jak o niej mówią?
To ja już może odpowiem: TAK.
Ho ho ho, nie ma to jak udane małżeństwo. .^.
Julia również chciała ten dzień spędzić z rodziną, ale po prostu nie mogła.
Dobra wymówka nie jest zła. Kretynko. <_< Skończy jak moja Marzanna, z mężem alkoholikiem i dzieckiem, które jej nienawidzi.
Ci wściekli Landgraabowie niczym bogowie olimpijscy na tle chmur! :haha: Pewnie połowa tych kobitek to "takie nic", co się wżeniło w rodzinę, ale jak już się wżeniło, to udaje wielka panią. ;)
Gunter Król Kebabów jest czadowy, to jakiś sim z gry, z galerii czy sama go zrobiłaś? :aww:
Co to jest "tochnia"?
Zuzia robi karierę w wielkim świecie. ;) Pewnie Marcin ją rozreklamował. :D
Gunter! <3 Zakochałam się. Poproszę większą rolę w relacji dla tego pana!
O jeżu święty i wszyscy aniołowie, Centrum Hejtu! :haha: Hot-dog gaszący kobietę z uszami! Ciacha ze szkoły i MARCIN! :rotfl:
Jak zauważyła to Izabella, Landgrabowie mieli zwyczaj do tworzenia irytujących tradycji.
Ooo taaak. soft9
Oprócz tego, nikt nie rozwiódł się ze współmałżonkiem od prawie stu lat!
Za to zdarzały się przypadki niewyjaśnionego zatrucia arszenikiem. :D
- Nawet nie myśl o tym, by mi się sprzeciwić. Właśnie ci to powiedziałam. Żądzę tym miastem, mam pieniądze i wpływowych znajomych. Myślisz, że odebranie ci dziecka stanowiłoby dla mnie jakikolwiek problem?
Julia to podła, parszywa, wstrętna, pozbawiona serca sucz! :angry: Najchętniej złapałabym ją za kudły i tłukła tym pustym łbem w ścianę, dopóki nie wbiłabym jej tam trochę rozumu. <_<

Flora jest najsłodszym dzieckiem, jakie widziałam w czwórce. ^^
Obrazek

Awatar użytkownika
Lenna
Wybitny Architekt
Wybitny Architekt
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 1975
Rejestracja: 15 gru 2013, 10:59

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Lenna » 22 sty 2017, 15:50

MalaMi95 pisze:Tak więc spokojnie, w takim tempie jeszcze twoje wnuki będą czytać relację xD
TĘ relacjĘ! Przepraszam, jestem uczulona na ten błąd xD
Julia przypomina mi trochę Marzannę soft9 Wredna, nieugięta, wżeniła się w Landgraabów i robi za wielką panią xD Na dodatek jest moją imienniczką, dlaczegoooooo
Gunter Król Kebabów XDDDDDDDDDDD
Centrum Hejtu :rotfl:
Pomysły Julii coraz bardziej mnie przerażają soft9 Pewnie wyniknie z tego jakaś bieda.
MalaMi95 pisze:Hej to ja, Flora. Ostatnio skończyłam trzy lata i mamusia powiedziała, że jestem na tyle duża, żeby sama napisać coś w pamiętniku…
Ja w jej wieku umiałam napisać 3 litery: A, E, U :doge:
MalaMi95 pisze: Ja to mam podejście do dzieci. Chociaż to dziwne, bo nie pamiętam opieki nad Diablo, gdy był w twoim wieku…
XDDDDDDDDDDDDDDDD Niech się cieszy, że doczekał się małych dzieci.
MalaMi95 pisze:Nie wie jednak, że tak naprawdę usypiam nieco później, bo czasem z mamusią hałasują w pokoju. Chciałabym się kiedyś dowiedzieć w co fajnego się bawią w nocy.
:haha:
Ach, Flora jest taka urocza <3
Obrazek

Awatar użytkownika
MalaMi95
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 221
Rejestracja: 20 paź 2015, 20:19

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: MalaMi95 » 28 sty 2017, 17:48

Gunia – W Juli chyba najgorsze jest to, że jaka by nie była, to robi to by chronić swoją rodzinę.
Na razie Iza ma trochę związane ręce. Jeśli sprzeciwi się siostrze, może stracić córkę, jeśli jej posłucha to działa wbrew sobie.

Simwood
„Biedna, starzeje się. Zapomniała, że w jej świecie nie istnieją samochody tylko teleport”
Samochody istnieją, tylko nie można w nich jeździć ;)
Pociąg, to zemsta jak kiedyś ty dałeś pierwszy przedzielone zdjęcia jak gadają przez telefon :P A ja miałam je zrobione, tylko komputer mi się zepsuł! xD
Jak mogłeś? Przez ciebie z Gunterem teraz na zawsze zostanie przylepka „Mięsa do kebabów”! xD
Jak patrzę po komentarzach, to chyba jesteś jedyną osobą, która po tym odcinku polubiła Julkę xD
A na koniec nie wiem czy widziałeś, ale w „Ciacha ze szkoły” Widnieje twój Marcin ;)

Galcia – No weź, Julia to robi dla rodziny! (No dobra i tak jest okropna xD)
Take małżeństwa, to u Landgraabów chleb powszedni :D
„Pewnie połowa tych kobitek to "takie nic", co się wżeniło w rodzinę, ale jak już się wżeniło, to udaje wielka panią”
Chciałabym zaprzeczyć no ale… xD
Już ci mówiłam, ale jakby jeszcze ktoś chciał wiedzieć, to Gunter to sim z gry. Mieszka w Windeburgu z matką i braćmi :)
A rolę dla niego mam ;)
„Za to zdarzały się przypadki niewyjaśnionego zatrucia arszenikiem”
Ważne, że tradycja zachowana xD
Flora najlepsza ^^ I znów dla kolejnej postaci wymyśliłam większą rolę niż powinna mieć. Nigdy nie skończę tej relacji xD

Lenna – Za imię nie odpowiadam, to gra jej takie wybrała xD
„Ja w jej wieku umiałam napisać 3 litery: A, E, U”
Flora prawdopodobnie też. Dlatego potem mówi „A przynajmniej chciałabym, bo wciąż się uczę.” ;)
„Pewnie wyniknie z tego jakaś bieda.”
Ja nic nie wiem… :gwizd:
„Niech się cieszy, że doczekał się małych dzieci.”
Na razie to ja się cieszę, że doczekałam się małych dzieci w czwórce xD


Dzisiaj mam dla was dwa pamiętniki :)
Co słychać u Lotty? Czy ostatnie święta zmieniły coś w jej relacji z Aleksem?
I co z planami Avril dotyczącymi otworzenia kawiarni?

Zapraszam :)

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


Z pamiętnika Charlotty
Nowy rozdział


Charlotta w pośpiechu przemierzała ulice Wierzbowej Zatoczki. Od dawna nie była taka szczęśliwa jak dziś. Idąc wciąż podskakiwała lekko z nogi na nogę, zupełnie jakby była małą dziewczynką cieszącą się na spotkanie z ukochanymi dziadkami, których od dawna nie widziała. Tak samo czuła się właśnie Lotta. Bowiem dziś miało się zdarzyć coś niesamowitego. Po raz pierwszy od dawna, miała spędzić dzień ze swoja ukochaną córeczką Anastazją!

Obrazek

Wszystko zaczęło się tydzień wcześniej, kiedy podczas jednego z jej treningów na siłowni, usłyszała dzwonek komórki. Zaskoczona, że ktoś mógłby dzwonić o tej porze, przerwała ćwiczenia i zerknęła na wyświetlacz telefonu. Gdy tylko zobaczyła numer dzwoniącej do niej osoby, oczy rozszerzyły jej się ze zdziwienia. Tą osobą nie był nikt inny, jak Aleksander, jej mąż.

Obrazek

W ostatnie święta, kiedy to Aleks razem z Annie przyszli do nich na wigilijną kolację, Lotta zauważyła, że stosunki między nimi nieco się ociepliły. Zaraz po tym, jak Lotta wmówiła mu, że tak naprawdę od początku chodziło jej wyłącznie o jego pieniądze, Aleksander przestał się do niej odzywać. Nie było to dla kobiety oczywiście niczym niezwykłym. Tak naprawdę właśnie tego się spodziewała, a nawet tego chciała. Miała nadzieje, że zerwie z nią kontakt i znajdzie sobie kogoś lepszego niż ona. To czego jednak nie przewidziała, to to, że w całą aferę zostanie wciągnięta Anastazja. Po tym jak dziewczynka dowiedziała się, że rodzice się rozeszli i to z powodu Lotty, również postanowiła zerwać z nią kontakt.

Obrazek

Charlotta wiele razy próbowała spotkać się z córką, niestety nadaremnie. Do tego wszystko zaczął utrudniać jej sam Aleks. Kobieta nie tylko nie mogła dodzwonić się do córki, ale również nigdy nie mogła zastać jej w domu. Gdy przyszła parę razy, żądając spotkania się z Annie, Aleksander odprawił ją mówiąc, że dziewczynka jest u koleżanek lub zwyczajnie zamykał jej drzwi przed nosem, wyraźnie dając do zrozumienia, że nie życzy sobie, by jego córka widziała się z taką matką.

Obrazek

Dlatego jego nagły telefon bardzo ją zaskoczył. Jeszcze większego szoku doznała, gdy dowiedziała się, dlaczego Aleksander do niej dzwoni.
- Co? Ja i Annie mamy spędzić razem weekend? – spytała zdziwiona, gdy tylko usłyszała pytanie. Mężczyzna po drugiej stronie telefonu milczał chwilę, nim odezwał się ponownie.
- Oczywiście jeśli nie chcesz, to nie ma sprawy. Pomyślałem tylko…
- Nie! – wykrzyknęła Lotta przerywając mu i natychmiast zreflektowała się. – To znaczy… Tak! Bardzo tego chcę! O której mogę po nią przyjść?

Obrazek

Następnie omówili szczegóły spotkania i rozłączył się. Kobieta wręcz nie mogła uwierzyć w swoje szczęście. Czyżby to był początek nowego rozdziału w jej życiu, który wszystko odmieni?

Obrazek

Nagle Charlotta zatrzymała się i spojrzała do góry. Ujrzała przed sobą olbrzymią willę z czarnego kamienia, wyraźnie górującą nad sąsiadującymi z nią budynkami. Mimo, że idąc tu była pewna siebie i gotowa na wszystko, to teraz zawahała się. Co jeśli Aleksander zmienił zdanie? Albo to wszystko to tylko żart, by ją ukarać? Aleksander otworzy jej drzwi, po czym z szyderczym uśmiechem oznajmi, że Anastazja nigdzie z nią nie pójdzie?

Obrazek

Gwałtownie pokręciła głową. Nie, znała Aleksandra i wiedziała, że nie zrobiłby jej czegoś takiego. Nawet jeśli w głębi serca ją nienawidzi, to nigdy nie potraktowałby jej w ten sposób. Dziarskim krokiem ruszyła do drzwi. Sięgnęła ręką i nacisnęła dzwonek. Odczekała chwilę, lecz nikt jej nie otworzył. Przełykając ślinę postanowiła zapukać. Gdy tylko to zrobiła, cofnęła się zaskoczona. Drzwi były otwarte! Lotta dobrze znała zasady tego domu. Wciąż pamiętała awanturę, jaką jej kiedyś zrobiła Bella, gdy jeszcze tu mieszkała i wychodząc rano do pracy zapomniała zamknąć drzwi. Czy to możliwe, że ktoś się włamał do domu Ćwirów, a teraz jak gdyby nigdy nic, plądruje co tylko się da? Pokręciła głową. „Przestań, pewnie po prostu zapomnieli zamknąć, a ty tworzysz w głowie jakieś bajki.” Skarciła się w myślach i weszła do środka.

Obrazek

Nagle, usłyszała dochodzący z pierwszego piętra jakiś szum. Dźwięk przypominał, zrzuconą ze stolika nocnego lampę. Lotta zamarła w miejscu i spojrzała w kierunku schodów.
- Aleksander? Jesteś w domu? – zawołała niepewnie, wspinając się po schodach, jednak nie otrzymała odpowiedzi.

Obrazek

Rozejrzała się dookoła, lecz nikogo nie było. „Zdawało mi się?” pomyślała i wyszła na najwyższe piętro, prosto do pokoju Anastazji. Ciepłego i przytulnego pokoiku, o pomalowanych na blady róż ścianach. Tu jednakże również było pusto. Lotta zbliżyła się do łóżeczka córeczki i usiadła na nim, czule gładząc pościel. To tu dziś spała Anastazja. Tak dawno jej nie widziała… ale już niedługo, jeszcze trochę i znów będą razem, a potem spędzą najwspanialszy weekend w jej życiu. Ona już o to zadba!

Obrazek

Kolejny trzask z piętra niżej sprawił, że aż podskoczyła zlękniona i obejrzała się. Zamarła na chwilę, po czym jak oparzona, zerwała się z miejsca. „Nie wydawało mi się! W domu naprawdę ktoś jest!” pomyślała przerażona.

Obrazek

Wstała i rozejrzała się po pokoju w poszukiwaniu jakiejś broni, lecz oprócz lampy przy łóżku, nie było tu nic, czym ewentualnie mogłaby się bronić. Nie mając wyboru, chwyciła ją i ruszyła w stronę schodów. „Muszę szybko wydostać się z tego domu zanim mnie znajdzie! Już słyszał jak wołam Aleksa, teraz na pewno będzie chciał mnie dopaść!” myślała rozglądając się czujnie i powoli, na paluszkach, schodząc na dół.

Obrazek

Będąc na pierwszym piętrze, nasłuchiwała odgłosów kroków lub czegoś innego, co zdradziłoby jej pozycje włamywacza. Na piętrze panowała jednak absolutna cisza. Biorąc głęboki wdech, ruszyła pomału w stronę kolejnych schodów.

Obrazek

„Jeszcze troszkę, powoli… Zaraz będzie po wszystkim” uspokajała się w myślach. Już prawie była na miejscu, gdy przechodząc obok jednego z pokoi, niespodziewanie usłyszała płacz dziecka. Zatrzymała się i wpatrzyła w drzwi. „Dziecko? Co tu robi jakieś dziecko? W dodatku samo?!” Zaklęła w myślach, przecież nie może zostawić dziecka na pastwę tego bandyty. Ostrożnie stawiając kroki tak, by nie wywołać hałasu, podkradła się do drzwi.

Obrazek

Właśnie sięgała do klamki, gdy nagle poczuła dłoń na ramieniu.
- Tu jesteś… - z wrzaskiem rzuciła się w bok, na oślep bijąc trzymaną w dłoni lampą.
- Zostaw mnie! Odjedź! – krzyknęła, gdy poczuła, że owa postać łapie ją za ręce.

Obrazek

- Lotta! Uspokój się! – usłyszała i otworzyła oczy, które zamknęła w strachu. Zobaczyła przed sobą minę wściekłego Aleksandra, któremu z czoła ciekł strumyczek krwi, zapewne po tym jak uderzyła go lampą. Lotta zakryła usta dłonią.

Obrazek

- Aleks… To ty? – patrząc na nią, uniósł brew.
- No wiesz, to tak jakby mój dom… - rzekł krzyżując ramiona. Lotta zmieszana odwróciła wzrok.

Obrazek

- Drzwi były otwarte i słyszałam hałas na piętrze, myślałam… Myślałam, że w domu jest włamywacz. – Aleksander patrzył się na nią chwilę zszokowany, po czym parsknął śmiechem.
- Myślałaś, że w domu jest bandyta, a mimo to chodzisz po nim uzbrojona w lampę?! – spytał i pokręcił głową. Kobieta poczuła się nagle naprawdę głupio. W tej chwili jednak przyszło jej coś do głowy i zerknęła na niego.

Obrazek

- Skoro byłeś w domu, to czemu mi nie otworzyłeś, tylko się chowasz? – mężczyzna właśnie chciał jej odpowiedzieć, gdy ponownie rozległ się płacz dziecka.

Obrazek

Minął ją i wszedł do pokoju, Lotta podążyła za nim. Zobaczyła jak Aleksander zbliża się do niebiesko zdobionej kołyski i bierze na ręce małe, najpewniej kilku miesięczne dziecko. Zaskoczona, zbliżyła się by spojrzeć na nie. Tymczasem Aleks próbował ukołysać małego do snu. Mimo jego starań, wciąż płakał. Po chwili, Aleksander westchnął zrezygnowany.

Obrazek

- Tak jest cały dzień. Ja próbuję go utulić do snu, a on płacze i płacze! Co robię nie tak? – spytał sam siebie. Wtem usłyszał śmiech Lotty i spojrzał na nią marszcząc brwi.

Obrazek

- Co cię tak bawi? – rzekł rozłoszczony. Kobieta pokręciła głową i uniosła dłoń w pokojowym geście.
- Nic takiego… Po prostu źle go trzymasz, trzęsiesz nim jak workiem kartofli. – widząc nic nierozumiejące spojrzenie Aleksandra, wyciągnęła ręce. – Daj mi go, pokażę ci.

Obrazek

Mężczyzna wahał się jeszcze chwilę, ale podał jej dziecko. Lotta wzięła malucha i uśmiechnęła się do niego promiennie. Chłopczyk patrzył się na nią zdzwiony, a kobieta zaczęła kołysać go delikatnie.
- Śpij malutki… ciii… - zaczęła łagodnie przemawiać do niego. Po chwili oczka dziecka zamknęły się i odpłynęło w cichy, spokojny sen. Charlotta kołysała go, a stojący obok Aleks patrzył na nią niedowierzając.

Obrazek

- Jak to zrobiłaś? Od rana próbuję go uspokoić i nic nie pomagało. Ani jedzenie ani kołysanie. Zupełnie nic! – Charlotta ułożyła dziecko w kołysce i wzruszyła ramionami.

Obrazek

- No cóż, w końcu wychowałam Anastazję. Wiem co nieco o dzieciach. Kiedy była malutka często wyjeżdżałeś, pewnie dlatego… - zaczęła, lecz zamilkła, widząc minę Aleksa. W jego oczach ujrzała dojmujący smutek.

Obrazek

Odwróciła wzrok od jego twarzy i zerknęła na śpiącego malucha.
- Przy okazji, czyje to dziecko? – spytała i zerknęła na męża. Aleks wyglądał na zaskoczonego.

Obrazek

- Nie domyślasz się? –zastanowiła się i aż rozszerzyła oczy ze zdziwienia, gdy dotarła do niej prawda.

Obrazek

- To dziecko Belli i Joaquina?! – wykrzyknęła z niedowierzaniem, w tej chwili jednak uświadomiła sobie, co powiedziała i gwałtownie zamachała rękami. – To znaczy… Ja wcale nie chciałam…! – Aleks jednak nie wyglądał, jakby się tym przejął.

Obrazek

- Nie kłopocz się. Wiem, że ojcem jest kochanek mojej matki. – następnie zbliżył się do kołyski i zerknął na dziecko. – Dwa dni temu, gdy wróciłem do domu, zastałem nianię z dzieckiem. Gdy spytałem co tu robi, oznajmiła, że pani Bella kazała jej zająć się dzieckiem i przekazać mi list. – Aleks ze znużeniem przetarł oczy. – Moja cudowna mama, uznała, że jest zmęczona opieką nad dzieckiem i potrzebuje wakacji. Dlatego to ja mam się zająć Henrykiem.

Obrazek

Lotta spojrzała na dziecko i pogładziła je po policzku.
- Henryk? Czyli to tak się nazywa ta mała paskuda. Współczuję mały, twoja mama to okropna żmija, a o tacie lepiej nawet nie wspominać. – kątem okaz zobaczyła, wpatrzone w nią spojrzenie Aleksa. - No co? Możesz się na mnie obrazić, ale to prawda! – mężczyzna z westchnieniem pokręcił głową.

Obrazek

- Nic nie szkodzi. W sumie masz rację… – rzekł i zapatrzył się w okno. Lotta obserwowała go ukradkiem. – Wiesz, właściwie to zawsze tak było. – odezwał się swoim melodyjnym głosem. Wyglądało na to, że wspomnieniami, cofa się do dawno już minionych chwil.

Obrazek

- Gdy ja i Kasandra byliśmy jeszcze dziećmi, to ojciec lub wynajęte przez niego nianie, zwykle się nami zajmowali. Mama albo nie miała czasu, albo gdzieś wyjeżdżała. – tu zaśmiał się, lecz nie był to wesoły śmiech. – To zadziwiające jak pamięć dziecka potrafi być złudna. Mimo, że w rzeczywistości była okropna, to wystarczyło, że od czasu do czasu przywiozła mnie i Kasi jakiś prezent, a znów była dobrą mamą Bellą…

Obrazek

Nagle wybudził się ze swoich rozmyślań i spojrzał na wpatrzoną w niego Lottę. Kobieta chciała coś powiedzieć, ale jakby to przeczuwając, pokręcił głową, dlatego milczała.
- Wracając… Przyszłaś po Anastazję? Dziś kończy lekcje o trzeciej, powinna zaraz tu być.

Obrazek

W tej chwili usłyszeli trzask otwieranych i zamykanych drzwi frontowych. Zeszli na dół i zobaczyli idącą korytarzem Anastazję.
- Annie! – zawołała z radością Lotta i zbiegła po schodach do niej. Dziewczynka zatrzymała się i patrzyła się na nią jak na zjawę.

Obrazek

Gdy Charlotta chciała ją przytulić, cofnęła się i spojrzała na ojca.
- Co ona tu robi?! – rudowłosa zamarła i patrzyła się na córkę z niedowierzaniem.
- Annie… Przecież miałyśmy spędzić ten weekend razem… Tato nic ci nie mówił? – Anastazja spojrzała na nią z gniewem w oczach.
- Mówił, a ja mu powiedziałam, że nie mam na to ochoty.

Obrazek

W pierwszej chwili Lotta poczuła ból w sercu. Miała nadzieję, że po ostatnich świętach coś się zmieniło. Co prawda podczas kolacji Annie była w stosunku do niej chłodna, jednak nie widziała w jej oczach wrogości. Myślała, że po tak długim czasie, córka zrozumiała wreszcie, dlaczego jej rodzice postanowili się rozstać i wie, że mimo to oboje nadal ją kochają. W kącikach jej oczu zakręciły się łzy.

Obrazek

- Annie… - usłyszała głos Aleksa, lecz powstrzymała go gestem dłoni. To sprawa pomiędzy nią, a Anastazją i rozwiążą to same. Zacisnęła pięści i spojrzała stanowczo na córkę.

Obrazek

- Jestem twoją matką, a nie byle kumpelą, żebyś miała się tak do mnie odnosić! – rzekła dobitnie, a zaskoczona dziewczynka, wpatrywała się w nią. – A teraz idziemy! Spędzisz ze mną ten weekend, bo jestem twoją mamą, która bardzo cię kocha i tęskniła za tobą. No już!

Obrazek

Następnie zbliżyła się i chwyciła ja za rękę. Zdezorientowana Annie dała się poprowadzić kawałek, gdy jednak były już przy drzwiach, wyrwała się gwałtownie.
- Nie! Nigdzie nie idę! – wrzasnęła i spojrzała na Aleksa. – Tato… - rzekła błagalnie, ale mężczyzna pokręcił głową.
- Nie Annie, razem z mamą ustaliliśmy, że będziesz spędzać z nią weekendy. Twoje błagania nic tu nie pomogą. – Zarówno Lotta jak i Annie, wpatrzyły się w niego zdumione.

Obrazek

W końcu jednak Annie tupnęła nogą rozłoszczona i ruszyła do drzwi, odprowadzana wzrokiem rodziców.
- Nienawidzę was! – krzyknęła i wyszła przed dom. Aleks, bezradnie pokręcił głową.
- Przejdzie jej. – Lotta przytaknęła i spojrzała na niego ponownie.

Obrazek

- Naprawdę mogę spędzać z nią każdy weekend? – mężczyzna patrzył na nią przez chwilę, jakby nie zrozumiał jej pytania, po czym skinął lekko głową.
- Oczywiście, wiesz, że ja nie rzucam słów na wiatr.

Obrazek

Rozpromieniona Lotta rzuciła mu się na szyję, a Aleks niespodziewanie objął ją, jakby to było coś naturalnego. Po chwili uświadomiła sobie, co zrobiła i cofnęła się zmieszana.

Obrazek

- To ja już może pójdę, zanim Annie postanowi mi uciec! – zażartowała, nie patrząc na niego i ruszyła do drzwi.

Obrazek

Nim jednak przekroczyła próg domu, usłyszała jeszcze głos Aleksa.
- Lotta, zaczekaj. – kobieta odwróciła się i zobaczyła, że mężczyzna odwrócił wzrok.
- Coś się stało Aleks? – spytała zaniepokojona, mężczyzna wahał się jeszcze chwilę, ale w końcu spojrzał jej twardo w oczy.
- Dużo nad tym myślałem, ale postanowiłem, że w końcu trzeba uregulować sprawy między nami.
- Jakie sprawy? – spytała, nie rozumiejąc. Aleks wziął głębszy wdech, jakby samo wypowiedzenie tego zdania, sprawiało mu ostry ból.

Obrazek

- Postanowiłem złożyć pozew o rozwód. – pod kobietą ugięły się nogi.

Obrazek

To prawda, ona i Aleks, mimo, że od dłuższego czasu nie mieszkali razem i nie kontaktowali się ze sobą, to jednak wciąż byli mężem i żoną. Do tej pory jakoś, ani on, ani ona, nie zdecydowali się na to, aby coś z tym zrobić. Charlotta przez cały czas czuła, że po tym co się między nimi wydarzyło, to naturalna kolej rzeczy. Teoretycznie była na to przygotowana. Myśleć jednak o tym, a naprawdę to usłyszeć, to dwie różne sprawy. Tak nią to wstrząsnęło, że ledwie słyszała dalszą wypowiedź Aleksandra.

Obrazek

- …Annie powinna wiedzieć jak wygląda nasza sytuacja. Nie ma co robić jej nadziei. Słuchasz mnie? – kobieta nie była wstanie się odezwać, dlatego skinęła głową.

Obrazek

Następnie pożegnała się z Aleksandrem i wyszła, nie oglądając się ani razu. Zbliżyła się do córki i razem ruszyły do domu.
Po paru krokach, spojrzała na idącą obok niej rozłoszczoną Annie, a następnie oglądnęła się na ponurą willę. Dostrzegła na pierwszym piętrze ruch firanek w oknie. Z westchnieniem odwróciła się i wpatrzyła w drogę przed sobą. Czyli to tak zaczynał się nowy rozdział w jej życiu.

Obrazek

Lotta pomyślała, że jeszcze nigdy nie czuła się tak zagubiona i samotna, jak w tej chwili.




Z pamiętnika Agaty
Wymarzone miejsce


Agata spała w najlepsze, zakopana po uszy w ciepłej pościeli. Był piątek, jednak zajęcia w szkole dziewczyny zostały tego dnia odwołane. Właśnie dlatego, miała dziś dzień wolny i postanowiła porządnie się wyspać, po całym tygodniu wstawania na ósmą rano.

Obrazek

- Agata… - usłyszała cichy szept, tuż przy swoim uchu, lecz postanowiła go zignorować. W pokoju było jeszcze ciemno i nic w tym dziwnego, zegar naścienny ledwie wybił piątą. Agata nie zamierzała się ruszać z łóżka przynajmniej do godziny dziesiątej, a i potem nie miała jakiś większych planów na ten dzień.
- Agata… - usłyszała ponownie, tym razem jednak nieco głośniej. Dziewczyna będąc na granicy jawy i snu, obróciła się na drugi bok. Dlaczego ta Izabella jest dziś taka natarczywa? Dobrze wie, że ma wolne, więc po co budzi ją skoro świt? Agata nałożyła kołdrę na głowę i próbowała spać dalej. Zwykle jeśli Iza nie miała nic ważnego do przekazania, taki sygnał „Daj mi spać” wystarczał, by wyszła i pozwoliła jej obudzić się o wyznaczonej przez nią porze. Zakopana w pościeli Aga, usłyszała westchnięcie postaci i to jak oddala się od jej łóżka. Uśmiechnęła się. Czyli jednak dziś się wyśpi.

Obrazek

Znów zaczęła odpływać w błogi sen, gdy nagle, spadł na nią wodospad zimnej wody. Dziewczyna wyskoczyła z łóżka jak oparzona i wpatrzyła się w stojąca przed nią dziewczynę o blond czuprynie, trzymającej pusty wazon.
- W końcu się obudziłaś! – wykrzyknęła zachwycona Avril, z uśmiechem na ustach. Agata gapiła się na nią ogłupiała.

Obrazek

- Avril? Co ty tu robisz? – słysząc jej pytanie, blondynka nieco przechyliła głowę, jakby nie do końca zrozumiała o co jej chodzi.
- Jak to co? Przecież tu mieszkam i to tak z parę miesięcy. Dziwne, że nie zauważyłaś. – To prawda. Po tym jak Avril stanęła przed domem Agi i oznajmiła, że zamierza zamieszkać w Oazie Zdrój, Agata zaproponowała jej, że dopóki sobie czegoś nie znajdzie, może zamieszkać w jednym z pustych pokoi na piętrze. Avril uszczęśliwiona propozycją, natychmiast się zgodziła i tak obie dziewczyny zamieszkały razem. Pozostawało tylko jedno ale, a było nim…

Obrazek

- Dziewczyny, musicie tak hałasować z rana? Jest dopiero piętnaście po piątej… - usłyszały i obróciły się w stronę głosu. W progu stał, starszy o parę minut, brat bliźniak Avril, Andrew.

Obrazek

Gdy tylko blondynka go zobaczyła, zmarszczyła brwi.
- A co cię to obchodzi? To dom Agaty i może sobie w nim hałasować ile chce!
- Tyle, że ja nie chcę… - szepnęła Aga, lecz Avril zdawała się jej nie słyszeć.
- Wciąż nie mogę uwierzyć, że wyprowadziłam się z domu, tylko po to, żeby znów dzielić z tobą pokój! Za co?! – zawyła żałośnie. Andrew niewiele robił sobie z jej histerii, stał tylko w progu i śmiał się.
- To raczej ja powinienem czuć się pokrzywdzony. Tyle lat minęło, a ja wciąż muszę cię pilnować jak małego dziecka. – Avril, aż poczerwieniała na twarzy ze złości.
- Że co?! Ja… - chciała mówić dalej, ale w końcu Aga nie wytrzymała i wkroczyła między nich.

Obrazek

- Spokój! – krzyknęła, przerywając ich kłótnię. Oboje wpatrzyli się w nią, jakby dopiero teraz ją zauważyli. To nieco zirytowało Agę, biorąc pod uwagę fakt, że Avril sama wparowała tu i ją obudziła, a przecież mogła jeszcze smacznie spać. Spojrzała na nią wilkiem. – Avril, możesz mi powiedzieć czemu budzisz mnie tak wcześnie rano? W dodatku dzbankiem zimnej wody?! – Avril spojrzała na nią i pstryknęła palcami, jakby właśnie coś sobie przypomniała.

Obrazek

- No właśnie! Pamiętasz jak mówiłam ci, że chcę otworzyć kawiarnię? – spytała, na co Agata tylko kiwnęła głową. – No więc, oto nadszedł dzień, gdy idziemy szukać idealnego miejsca! – rzekła, jak gdyby nigdy nic. Agata miała ochotę ją rozszarpać.
- I po to mnie budzisz o tej porze? Przecież mogłyśmy iść z tym później! – blondynka jednak stanowczo pokręciła głową.
- Nie ma takiej opcji. Widziałam parę ładnych lokali, które chciałabym obejrzeć i już umówiłam się z właścicielami na spotkanie.
- I nie mogłaś na nieco późniejszą godzinę?
- A co gdyby znalazł się ktoś, kto chce je kupić i sprzątnął mi moje wymarzone miejsce sprzed nosa? O nie! Musimy być pierwsze. – rzekła z uśmiechem i mrugnęła do niej. Agata westchnęła, jak Avril coś sobie wbije do głowy, to nie ma rady, trzeba jej posłuchać.

Obrazek

Kątem oka zobaczyła, że Andrew wycofuje się z pokoju. Szybkim ruchem zbliżyła się i zablokowała mu wyjście.
- A ty dokąd się tak nagle spieszysz? – rzekła ze złośliwym uśmieszkiem. Chłopak wyglądał na nieco zdenerwowanego.
- Ach, no wiesz. Nie będę wam przeszkadzał w planach, muszę… - zaczął, lecz Aga przerwała mu i pomachała palcem przed nosem.

Obrazek

- Nie wywiniesz się tak łatwo. Dobrze wiem, że masz samochód. – Andrew przełknął ślinę i kiwnął głową. Aga uśmiechnęła się szerzej. - Chyba nie pozwolisz, żeby takie dwie, delikatne dziewczyny jak my cały dzień tłukły się w autobusie? – chłopak chciał coś powiedzieć, lecz nie dała mu dojść do słowa - Wspaniale! Skoro się zgadzasz, to będziesz dziś naszym prywatnym szoferem!

Obrazek

- Tylko nie to! – jak jeden mąż, zakrzyknęły bliźniaki. Agata zaśmiała się i ignorując ich dalsze protesty, ruszyła do łazienki, by przygotować się do wyjścia.
„To będzie naprawdę ciekawy dzień.” Pomyślała.

Obrazek

. . .


Parę godzin później, byli znów w drodze. Agata naprawdę miała dość wszystkiego. Gdy rano wychodziły, miała nadzieję, że wszystko pójdzie znacznie szybciej. Myślała, że Avril upatrzyła sobie jakieś dwa, no może trzy lokale i zobaczenie ich, a później dokonanie wyboru nie zajmie im więcej jak dwie godziny. Niestety, jak to z Avril bywa, blondynka zamiast paru lokali, wybrała ponad dziesięć!
Jak by tego było mało, wszystkie były od siebie tak oddalone, że jeździli z jednego końca Oazy na drugi, jak wariaci, by wszystkie zobaczyć i nie spóźnić się na spotkanie z właścicielem, gdyż Avril umawiając się, nie wzięła pod uwagę czasu dojazdu do miejsca.

Obrazek

Oprócz tego, Agata nigdy nie pomyślałaby, że Avril będzie, aż taka wybredna. Parę miejsc było bardzo ładnych, a jednak blondynka po dokładniejszym obejrzeniu ich, rezygnowała z kupna mówiąc, że nie czuje w tym miejscu życia i źle prowadziłoby jej się tu interes.

Obrazek

Co do innych miejsc natomiast, Aga nie mogła uwierzyć, że w ogóle znalazły się na liście Avril…
Dziewczyna podejrzewała, że jedynie ładna okolica, mogła sprawić, że blondynka, w ogóle rozważyła opcję, by otworzyć tu kawiarnię.

Obrazek

Agata zaczynała rozumieć, czemu Andrew miał, aż taka przerażoną minę, gdy dowiedział się, że ma dziś z nimi jeździć i wybierać lokal na kawiarnię Avril. Po prostu doskonale wiedział, że tak to się może skończyć i cały dzień spędzą na szukaniu idealnego miejsca, które być może, istnieje jedynie w fantazjach dziewczyny.
Po zobaczeniu kolejnego miejsca, które z jakiś powodów, nie spełniało standardów blondynki. Agata postanowiła zapytać, ile jeszcze mogą potrwać ich poszukiwania. Gdy Avril pożegnała się z właścicielem budynku, zbliżyła się.
- Avril? – spytała, chcąc zwrócić uwagę dziewczyny, która właśnie patrzyła na mapę.
- Tak? – spytała blondynka, zerkając na nią.
- Ile jeszcze miejsc zostało nam do obejrzenia? Wiesz, jeździmy już parę godzin i pomyślałam… - chciała mówić dalej, ale Avril zbyła jej zmartwienia machnięciem ręki.

Obrazek

- Spokojnie, zostały nam jeszcze dwa budynki i koniec. – Agata westchnęła z ulgą. Zobaczenie dwóch miejsc nie zajmie im już zbyt dużo czasu. Uśmiechnęła się.

Obrazek

- No to wracamy do Andrew i jedziemy! – rzekła z zapałem. Właśnie miała iść, gdy poczuła, że Avril trzyma ją za rękę. Zaskoczona, obróciła się w jej stronę.

Obrazek

- Avril? Co…? – zaczęła, lecz nie skończyła, bo nagle znalazła się w niedźwiedzim uścisku blondynki. Po chwili, puściła ją i uśmiechnęła się promiennie. Agata patrzyła na nią z pytaniem w oczach.

Obrazek

- Chciałam ci po prostu podziękować. Wiem, że cię to nudzi, a jednak zjeździłaś dziś ze mną pół miasta i nie poskarżyłaś się ani razu. – tu wyszczerzyła zęby. – Jesteś wspaniałą przyjaciółką! – powiedziała. Agata nagle poczuła wyrzuty sumienia. Avril jej dziękuje, tymczasem ona tak się wcześniej ucieszyła z tego, że to już prawie koniec.

Obrazek

- Wiesz Avril, właściwie to ja… - nie skończyła, gdyż Avril już ruszyła w stronę Andrew. Widząc jednak, że Aga za nią nie idzie, obróciła się i spojrzała na nią wesoło.

Obrazek

- Co się tak guzdrzesz? Chodźmy zobaczyć te dwa ostatnie miejsca! – Agata uśmiechnęła się i pobiegła za dziewczyną. Nagle jednak coś przemknęło jej przez myśl, a po plecach przebiegł dreszcz. „A co jeśli Avril, nie znajdzie wymarzonego miejsca na kawiarnię w Oazie? Czy wtedy… wyjedzie?” pomyślała ze strachem. Szybko jednak przegoniła te myśli. Nie ma się co nad tym zastanawiać. Mają do zobaczenia jeszcze dwa miejsca.
Któreś musi jej się spodobać… Prawda?

Obrazek

. . .


Niedługo później byli na miejscu. Niestety okazało się ono bardzo odbiegać, od tego, co Avril widziała w ogłoszeniu.

Obrazek

Starszy, chudy jak patyk mężczyzna, który wyglądał jakby chwiał się na nad grobem. W rzeczywistości okazał się być przebiegłym staruszkiem, chcącym jak najwięcej zarobić na sprzedaży, ruiny (gdyż inaczej nie dało się tego nazwać) która dawno temu, prawdopodobnie jeszcze w epoce paleocenu, była barem. Avril jednakże szybko wyczuła jego zamiary i pożegnała się z mężczyzną.
- Ale to zabytkowe miejsce, które należało jeszcze do mojego pra pra dziadka Landgraaba, przysięgam! – Agata i Avril, zaśmiały się pod nosem. Ten człowiek zupełnie nie zdawał sobie sprawy z kim rozmawia.

Obrazek

- Twierdzi pan, że należy do rodziny Landgraab? – spytała Avril, udając nagłe zainteresowanie budynkiem. Mężczyzna najwyraźniej myśląc, że udało mu się zwieść dziewczynę, uśmiechnął się szeroko.

Obrazek

- Ależ oczywiście. Nie chwaląc się, to nawet miałem zostać jej prezesem, ale ostatecznie oddałem ten stołek mojej najdroższej kuzynce z którą się wychowałem. – Agata i Avril spojrzały po sobie.

Obrazek

- No tak, pani Landgraab cieszy się dużą sławą. Bardzo sprawnie zarządza firmą. Jeszcze raz, jak ona miała na imię? – spytała Agata i po chwili, spojrzała na mężczyznę. – Może pan mi pomoże? Kompletnie wyleciało mi z głowy. – obie zauważyły, że mężczyzna zaczął się intensywnie pocić.
- Ach, kto by tam miał głowę do imion w moim wieku…
- Jak to? Nie pamięta pan imienia najdroższej kuzynki?
- Z którą się pan wychował. – dodała Avril.

Obrazek

Obie dziewczyny patrzyły jak mężczyzna łypie na boki oczyma, próbując wymyśleć prawidłową odpowiedź. W końcu Andrew, który stał obok i również się uśmiechał, uznał, że wystarczy tego i powinni się zbierać, bo nie zdążą zobaczyć ostatniego z lokali. Avril zbliżyła się do mężczyzny i uścisnęła mu dłoń.

Obrazek

- Wybaczy pan, ale jednak nie kupię tego budynku. Może ktoś się nabierze na pana historyjkę, ale z pewnością nie ja. Życzę miłego dnia. – obróciła się i razem z Agą ruszyły w kierunku auta. Nagle jednak, brunetka zatrzymała się i spojrzała na niego.
- A tak przy okazji. Jej imię to Helena. Kiedy będę się z nią następnym razem widzieć, bardzo chętnie przekaże jej pozdrowienia, od najdroższego kuzyna. Na pewno się ucieszy! Do widzenia!

Obrazek

Następnie zostawili osłupiałego mężczyznę za sobą i ruszyli w drogę.

Obrazek

. . .


Mimo, że spotkanie oszusta, który podawał się za krewnego Landgraabów i rozszyfrowanie go, było całkiem zabawne, idąc do ostatniego miejsca, Agata posmutniała. Znów zaczęła się zastanawiać, co będzie, jeśli Avril nie znajdzie miejsca na kawiarnię. Czy wtedy wróci do Windenburga? A może wybierze inne miejsce? To prawda, że mieszkanie z nią i Andrew pod jednym dachem bywało irytujące.

Obrazek

Zwłaszcza, gdy rano nie mogła się dopchać do łazienki, bo chłopak urządzał sobie koncert pod prysznicem.

Obrazek

Natomiast Avril miała masę wolnego czasu z powodu braku pracy i często zawracała jej głowę swoimi szalonymi pomysłami.

Obrazek

Mimo tych drobnych niedogodności, Agata bardzo polubiła mieszkanie z nimi pod jednym dachem. W końcu dom, był pełen życia, a nie pusty i samotny. Zamiast siedzieć wieczorem sama i oglądać powtórki tureckich seriali, mogła spędzić go na graniu w gry z przyjaciółmi, jedzenie tostów i rozmowach. Nie wspominając już o tym, że Avril uwielbiała dzieci i w ten sposób, Basia zyskała wspaniała nianię.

Obrazek

To jasne, że wiedziała, iż Avril nie będzie mieszkać z nią na zawsze. Ale nawet jeśli, to bardzo chciała by przyjaciółka była w pobliżu, a nie w innym mieście. Nie chciała znów zostać sama.
W tym momencie Agata zorientowała się, że są na miejscu. Z zaciekawieniem rozejrzała się po okolicy. Było tu bardzo zacisznie i spokojnie. Wręcz idealne miejsce na spacer z dzieckiem lub poranny jogging, czy jednak również na kawiarnię? W końcu im więcej klientów tym lepiej.

Obrazek

Spojrzała na Avril chcąc o to zapytać, lecz nim zdążyła wymówić choć słowo, blondynka odezwała się.
- Wiem o czym myślisz Aga. „Czy to miejsce nadaje się na kawiarnię?” - rzekła i obróciła się w stronę zaskoczonej dziewczyny. – To prawda, jest to dość cicha i spokojna okolica, ale właśnie dlatego jest wręcz idealna. Widzisz tamte wysokie budynki? – Agata spojrzała we wskazanym kierunku i kiwnęła głową. – To biurowce, jestem pewna, że pracownicy chętnie zajrzą do nas w godzinach przerwy, by napić się kawy i odpocząć od zgiełku panującego w pracy. Natomiast tam po prawej… – rzekła i wskazała. – …znajdują się budynki uniwersyteckie. Będziemy mieć też studentów. W dodatku, nie ma tu innej kawiarni, więc nie mamy konkurencji. – zakończyła.

Obrazek

Agata była zaskoczona, że przyjaciółka tak dokładnie sobie wszystko przemyślała. Do tej pory myślała, że Avril wybierając lokale, kierowała się jedynie ich wyglądem. Nagle poczuła się głupio, że tak zlekceważyła podejście przyjaciółki do interesów.
- I ty tak wszystkie te lokale, które dzisiaj… - Avril patrzyła na nią zdziwiona.
- Oczywiście. A ty myślałaś, że co? Patrzę na kolor ścian?

Obrazek

Agata odwróciła wzrok zażenowana, a blondynka wybuchła śmiechem. – Oj Aga, musisz się jeszcze wiele nauczyć jeśli chcesz mi pomagać w kawiarni. – Agata zaskoczona spojrzała na nią. Właśnie chciała coś powiedzieć, ale nagle usłyszała głos Andrew przy swoim uchu.
- Nie chcę wam przerywać, ale chyba właściciel się zbliża.

Obrazek

Dziewczyny obróciły się i zobaczyły drobną kobietę, o jasnej karnacji, która szła w ich kierunku. Avril przywołała na twarzy uśmiech i zbliżyła się do niej.
- Dzień dobry, nazywam się Avril Okawa, to ze mną rozmawiała pani dziś rano. – kobieta, odwzajemniła uśmiech.
- Clover Blackberry. Pewnie nie może się pani doczekać, żeby zobaczyć lokal w środku na żywo? – Avril wesoło kiwnęła głową. – Zapraszam. – rzekła kobieta i ruszyli.

Obrazek

Cała czwórka, stanęła naprzeciwko niewielkiego, dwupiętrowego budynku, w kolorze ciemno złotym. Uwagę Agaty zwróciły zwłaszcza duże, przejrzyste okna. Gdy weszli do środka, zdała sobie sprawę, że dzięki nim, pomieszczenie jest bardzo jasne i przyjazne. Z pewnością spodoba się przyszłym klientom.

Obrazek

Zerknęła w stronę Avril i ujrzała na jej twarzy bezbrzeżny zachwyt.
- Jest… wspaniałe! – rzekła rozglądając się dookoła.

Obrazek

Jedynym, który wydawał się być obojętny, był Andrew.
- Czy ja wiem? Remont tego wszystkiego, meble… To zabierze mnóstwo pieniędzy Avril. – siostra obróciła się błyskawicznie w jego stronę, a jej oczy rzucały gromy.

Obrazek

- Nikt cię nie pytał o zdanie. – rzekła wyniośle i ruszyła w stronę schodów, by zobaczyć drugie piętro.
Mimo sceptycyzmu, Agata zobaczyła, że on również się uśmiecha widząc jej radość.

Obrazek

Stojąca obok niej Clover, patrzyła na to zaskoczona.
- Oni tak zawsze? – spytała, nachylając się do Agi. Dziewczyna kiwnęła głową. – Chyba nie ma z nimi łatwego życia. – brunetka, zaśmiała się.
- Oj tak. – powiedziała i ruszyła za Avril.

Obrazek

Gdy znalazła się na piętrze zauważyła, że blondynka patrzy na wszystko tak, jakby już widziała tu swoją przyszłą kawiarnię. Uśmiechnęła się na ten widok. W tej chwili dziewczyna zauważyła ją i podbiegła.

Obrazek

- To miejsce jest idealne! – rzekła, emanując radością. Następnie chwyciła ją za rękę i wciągnęła głębiej do pokoju. – Spójrz! Tu mogą stać stoliki. – powiedziała wskazując, miejsce pod ścianą. – A tu! Tu będą kanapy i małe stoliczki i… ach! To cudowne! – mówiła z rozmarzonym wzrokiem.

Obrazek

- No, to chyba mamy zwycięzcę. – rzekła Agata zerkając na Andrew, który właśnie do nich dołączył, a Avril energicznie pokiwała głową.

Obrazek

W tej chwili zobaczyły wchodzącą po schodach Clover. Agata właśnie chciała się odezwać i powiedzieć, że chętnie kupią to miejsce, gdy nagle zobaczyła dziwne spojrzenie jakie kobieta im rzuciła. Było ono pełne smutku. Agata zerknęła na Andrew i dostrzegła, że on również to zauważył i intensywnie przygląda się kobiecie.

Obrazek

Jedynie Avril zachowywała się jakby niczego na zauważyła. Z szerokim uśmiechem, jak gdyby nigdy nic, zbliżyła się.
- Pani Blackberry. Bardzo bym chciała kupić to miejsce! – kobieta nerwowym ruchem odgarnęła grzywkę na bok i spojrzała Avril w oczy.

Obrazek

- Strasznie panią przepraszam! – wybuchła nagle. Avril patrzyła na nią zaskoczona.
- Przeprasza pani? Ale za co? – spytała łagodnie. Kobieta spojrzała na nią smutno.
- Zmarnowałam pani czas! Ale naprawdę o niczym nie wiedziałam! Wiem, po naszej rozmowie jak pani zależało, dlatego z nikim innym się na dziś nie umawiałam, ale mój mąż… - zaczęła swoją paplaninę.

Obrazek

W końcu Avril położyła jej dłonie na ramionach, by ja uspokoić i dowiedzieć się o co chodzi.
- Pani Blackberry, ale o co chodzi? – Clover spojrzała na nią i wzięła głębszy wdech.

Obrazek

- Chodzi o to, że ten lokal już nie jest na sprzedaż. – Avril zamarła. Tak samo Agata i Andrew. Wszyscy stali i wpatrywali się w kobietę, po której widać było, że czuje się niepewnie, gdy tak się jej przyglądają. Po pełnej napięcia minucie Avril, odezwała się.
- Ale jak to możliwe? Dlaczego? – kobieta bezradnie wzruszyła ramionami.
- Widzi pani, do mojego męża zadzwonił jakiś człowiek i zaproponował dużo więcej niż pani…

Obrazek

- Ja mogę dać jeszcze więcej! – przerwała jej Avril, Clover odwróciła wzrok.
- Ten człowiek potroił stawkę, która pani zaproponowała… - Avril zamilkła, chciała coś powiedzieć, ale ostatecznie nie wiedziała co. Agata zobaczyła w jej oczach smutek. Po chwili milczenia postanowiła się odezwać.

Obrazek

- Avril… Chodźmy. – rzekła tylko, bo cóż miała rzec? Avril jednak, pokręciła głową.
- Idźcie przodem, zaraz do was dołączę. – Andrew, wyraźnie zdenerwowały jej słowa.

Obrazek

- Daj spokój Avril! Nie masz na tyle pieniędzy, żeby go przebić! To tylko głupi budynek! Kupimy jeden z tych, który dziś widzieliśmy i tyle! – wykrzyknął wzburzony. Agata przygotowała się na kolejny wybuch przyjaciółki i kłótnię bliźniaków. O dziwo, nic takiego nie miało miejsca. Avril ze spokojem spojrzała na brata.

Obrazek

- Powiedziałam, zaraz do was przyjdę. – zamiast znów wybuchnąć i nakrzyczeć na nią, żeby się nie wygłupiała, chłopak obrócił się na pięcie i wyszedł. Agata postanowiła podążyć za nim.

Obrazek

Na zewnątrz zobaczyła jak kieruje się w stronę auta.
- Andrew! – krzyknęła, chcąc aby się zatrzymał. Początkowo zignorował ją, dlatego ponowiła zawołanie, dopiero wtedy stanął i poczekał, aż do niego dołączy. – Dokąd idziesz? – spytała, gdy w końcu udało jej się go dogonić. Chłopak w złości wyrzucił ręce do góry.

Obrazek

- Nie wytrzymam z nią! Jak chce się kłócić i marnować pieniądze, to jej sprawa! Ja wracam do domu! - zaskoczona Agata, zamrugała oczyma.
- Co? Nie możesz! – zawołała jeszcze za nim, ale już się nie zatrzymał.
- Może ty przemówisz jej do rozsądku, bo mnie jak widać nie słucha! – rzucił na odchodne i pojechał.

Obrazek

Dziewczyna miała ochotę walić głową w ścianę. Co za uparte dwa barany! Pokręciła głową, „Zabawne, nie myślałam, że kiedyś ktoś uzna mnie za odpowiednią osobę, by przemówić komuś do rozsądku…” pomyślała.

Obrazek

Nie miała jednak czasu się nad tym zastanawiać, bo w tej chwili, cała rozpromieniona Avril wyszła z budynku. Widząc jej radość, Agata miała bardzo złe przeczucia.
- Błagam Avril, nie mów, że sprzedałaś dom swojej rodziny w Windenburgu, żeby to kupić… - rzekła, gdy przyjaciółka zbliżyła się do niej. Zobaczyła, że dziewczyna patrzy na nią z urazą w oczach.
- Aga, wiem, że może moje pomysły bywają czasem nieco…
- Szalone?
- …ekscentryczne – dokończyła, unosząc brew. – Ale nie jestem głupia! – rzekła wzburzona.

Obrazek

Jednak szybko na jej twarz powrócił uśmiech. – Zresztą nieważne. Patrz co tu mam, ta da! – wykrzyknęła i pomachała jej przed nosem, świstkiem papieru. Agata patrzyła na nią, nic nie rozumiejąc.
- Co to jest? – Avril westchnęła zrezygnowana.

Obrazek

- Ech, jak ty nic nie łapiesz. To jest… - nagle jednak urwała i rozejrzała się marszcząc brwi, jakby właśnie zauważyła zniknięcie ważnego elementu. – A gdzie Andrew? – spytała, rozglądając się.
- Wkurzył się i pojechał do domu.
- Co?! – wykrzyknęła Avril, jednak szybko opanowała się. – Co za głupek, jak on…? Ech, szkoda gadać. - machnęła ręką i znów spojrzała z podekscytowaniem na Agę.

Obrazek

- No więc, zdobyłam od Clover numer telefonu do gościa, który kupił to miejsce. Właśnie umówiłam się z nim na spotkanie tu niedaleko w parku, więc musimy się pospieszyć. – rzekła i ruszyła biegiem w stronę przystanku autobusowego.

Obrazek

- Ty co?! – krzyknęła za nią Aga, ale Avril już nie słuchała.
- No chodź, bo się spóźnimy! – zawołała, blondynka. Nie mając innego wyboru, pobiegła za nią.

Obrazek

. . .


Dwadzieścia minut później, były na miejscu. W sam raz, bo do spotkania zostało im jeszcze całe pięć minut. Pogoda dziś dopisywała i Aga zauważyła mnóstwo spacerujących rodzin z dziećmi i staruszków, czytających gazety i grających z przyjaciółmi w szachy. Zbliżając się do parku wciąż zastanawiała się, co Avril chce osiągnąć spotykając się z tym człowiekiem. Przecież skoro był gotów wydać tyle pieniędzy na ten lokal, to jasne, że nie odda go tak łatwo. Widocznie, również ma pomysł na rozkręcenie tam interesu. W czasie biegu na przystanek, i jazdy Avril była zbyt zaaferowana, by odpowiedzieć na jej pytania, lecz Agata uznała, że skoro mają jeszcze czas, to jest to idealny moment.

Obrazek

- Avril? – odezwała się i odczekała, aż blondynka spojrzała w jej stronę. – Po co umówiłaś się na spotkanie z tym facetem? Przecież wiesz, że nie odda ci tego miejsca ot tak, bo masz marzenie. – na twarzy Avril, odmalował się wyraz zaskoczenia.

Obrazek

- Oczywiście, że nie. Ja wcale nie chcę, żeby mi je oddał. – Agata nic już nie rozumiała.
- Nie? No to…
- Daj mi skończyć. – przerwała jej, więc Aga zamilkła. – Słuchaj Aga, jesteś jeszcze młoda, więc pewnie niewiele wiesz o tym świecie, ale musisz wiedzieć, że ja pomagałam tacie prowadzić interesy odkąd byłam małą dziewczynką. Dobrze znam takich jak on. Bogaty gnojek, który wziął pieniążki od rodziców i chce otworzyć klub do którego będzie sprowadzać panienki. – prychnęła z oburzeniem. – Ale ja się na tym znam i wiem, że tamto miejsce się na to nie nadaje. Widziałaś tamta okolicę. Ładne zgrabne domki jednorodzinne, parę staruszków. Jeśli otworzyłby tam klub, pewnie miałby klientów, ale do tego doszłyby zapewne skargi od sąsiadów na hałas. Miałby z tego sto pociech i dwieście utrapień. A na koniec pewnie i tak musiałby zwinąć interes i się wynieść. Zupełnie bez sensu. – pokręciła głową, a następnie dla podkreślenia wagi swych słów, uniosła palec. – Tymczasem ja, mam dla niego świetny pomysł. Niech otworzy tam kawiarnię! Znam się na tym, będzie miał z tego zysk i zero skarg. Proste, nie? – Aga dostrzegła sens w tym co przyjaciółka mówi. Czy jednak przyszły właściciel lokalu, również tak pomyśli?

Obrazek

Nagle Avril wsparła się pod boki i rozejrzała.
- No, powinien już tu być. Co za niewychowany gnojek, nie dość, że niszczy moje plany, to jeszcze się spóźnia!

Obrazek

Agata również uznała, to za dziwne, że jeszcze go nie ma. Rozejrzała się i nagle dostrzegła znajomą postać. Chwyciła Avril za ramię, by zwrócić jej uwagę.
- Avril, spójrz kto tam stoi! – blondynka spojrzała we wskazanym kierunku i aż wytrzeszczyła oczy ze zdumienia.

Obrazek

Rzuciła się pędem, cudem unikając czołowego zderzenia ze starszymi paniami i ich ukochanymi Yoreczkami, a następnie z impetem wpadła na stojącego mężczyznę.

Obrazek

- Jake! – wykrzyknęła radośnie. Chłopak zachwiał się, gdy skoczyła na niego i zdezorientowany spojrzał na dziewczynę. Gdy zobaczył kto go atakuje, na jego twarzy pojawił się uśmiech.
- Avril! – krzyknął, również uradowany i przytulił ją z całej siły.

Obrazek

Ludzie patrzyli na nich jak na wariatów, ale nie miało to dla nich żadnego znaczenia. Po chwili dołączyła do nich Agata.
- Cześć Jake, co sprowadza cię do Oazy? – spytała witając się z nim. Chłopak zerknął w stronę rozpromienionej Avril.
- Nie „Co” a „Kto” – rzekł, na co blondynka zarumieniła się lekko.

Obrazek

- Och, daj spokój! – powiedziała i dała mu lekkiego kuksańca w ramię. Chłopak zaśmiał się.
- No dobrze, więc przyjechałem tu również w interesach. – Aga i Avril spojrzały po sobie zdziwione.
- W interesach? – chłopak kiwnął głową i rozglądnął się.
- Tak, właścicielka od której kupiłem lokal, zadzwoniła do mnie i powiedziała, że jakiejś kobiecie strasznie zależy na tym miejscu i chce się ze mną spotkać. Zgodziłem się i właśnie na nią czekam. – tu zmarszczył brwi.

Obrazek

- Ale jak widać ten okropny, uparty babol nie grzeszy punktualnością. – Agata parsknęła śmiechem, a Avril rzuciła mu gniewne spojrzenie. Jake, jakby przeczuwając, że powiedział coś nie tak, spojrzał na nie z pytaniem w oczach.

Obrazek

- Uważaj, bo ten „Babol” może ci sprawić niezłe lanie, jak to usłyszy… - na twarzy Jake’a, pojawiło się zaskoczenie.

Obrazek

- To ty?! Ty chciałaś kupić to miejsce? – Avril wsparła się pod boki.
- Nie, Święty Walenty! Oczywiście, że ja ty głupku! – skrzyżowała ramiona. – Żeby nazywać mnie „Okropnym babolem”! – prychnęła i spojrzała na niego spode łba. - A tak w ogóle, to skąd ty miałeś na to wszystko pieniądze? Wygrałeś los na loterii, czy jak?

Obrazek

Jake, jakby nagle zawstydzony, odwrócił wzrok i podrapał się po głowie. Zaintrygowana jego zachowaniem blondynka, patrzyła na niego z wyczekiwaniem.
- Wiesz… Tak naprawdę, ja nie do końca jestem biednym studentem, jak wszyscy myśleliście. – zaczął, wciąż na nią nie patrząc. – Właściwie, to pochodzę z dość zamożnej rodziny. – tu jednak, jakby coś sobie uświadamiając, obrócił się do niej i nerwowo zamachał rękami. - To nie tak, że chciałem was oszukać! Po prostu… Nie podobało mi się to, jak od początku próbowali mnie kontrolować i ustawiać moje życie, więc odszedłem. Nie mówiłem wam, bo nie chciałem, żebyście patrzyli na mnie jakoś inaczej, zwłaszcza, że do swojej rodziny i tak już nie należałem. - zbliżył się do Avril i chwycił jej dłonie. – Wtedy, gdy prosiłaś mnie bym z tobą pojechał, zachowałem się jak dupek… Dopiero, gdy mnie zostawiłaś, zrozumiałem jak bardzo, zależy mi na tobie. – mówił i czule pogładził ją po twarzy. – Wiedziałem, że nie mogę, ot tak sobie przyjechać i myśleć, że wszystko będzie w porządku. Wtedy, przypomniałem sobie, że chciałaś otworzyć tu kawiarnię. Trochę to trwało, ale udało mi się pogodzić z rodziną i dali mi pieniądze na jej kupno. O dziwo uznali, że to świetny pomysł! Przyjechałem, kupiłem ten lokal, no i resztę znacie.

Obrazek

Avril, właśnie chciała coś powiedzieć, ale w jej wypowiedź wtrąciła się Agata.
- Hej, Jake. A tak właściwie, to skąd wiedziałeś, że Avril chce akurat to miejsce? – chłopak popatrzył na nią zaskoczony. Zastanowił się chwilę, nim przemówił.
- Właściwie, to nie wiedziałem. Chyba po prostu przeczucie. – Agata, aż rozdziawiła usta na tą odpowiedź.
- Żartujesz sobie?! Wiesz ile lokali ona odrzuciła po drodze? Mogłeś popełnić wielki błąd! – chłopak wzruszył ramionami.

Obrazek

- Ale nie popełniłem i to się liczy. – brunetka chwyciła się za głowę.
- Nie wytrzymam z wami. Jak… - nie skończyła jednak, gdyż w tej chwili do rozmowy wtrąciła się Avril.
- Zrobiłeś to wszystko dla mnie? – spytała, jakby nie dowierzając. Jake spojrzał na nią i zbliżył się.
- Oczywiście i gdyby była taka potrzeba, zrobiłbym to znowu. – rzekł, przytulając ją.

Obrazek

Właśnie miał ją pocałować, gdy Agata odchrząknęła głośno, przypominając im o swojej obecności.
- Nie chcę wam przerywać, ale ja wciąż tu jestem… - rzekła, na co oni, lekko zmieszani odsunęli się od siebie. Avril zerknęła na nią.

Obrazek

- Trudno nie zauważyć. – powiedziała i wzdychając, pokręciła głową. – No dobra, wracajmy do domu, tam pogadamy. Musisz mi opowiedzieć, co słychać w Windenburgu! – rzekła zwracając się do chłopaka i ruszyła.

Obrazek

Idąc nachyliła się lekko w stronę Jake’a, wciąż zerkając na idącą z przodu Agę. – Później, gdy dzieci pójdą spać, będziemy mieć czas na to i owo… - Agata obróciła się i spojrzała na nich.
- Udam, że tego nie słyszałam. – rzekła marszcząc brwi. Jake, który nie do końca wiedział o co chodzi dziewczynom w ich przekomarzaniu się, patrzył na nie zdziwiony.

Obrazek

- Co? – spytał. Avril uśmiechnęła się do niego zawadiacko.
- Ach nic, nie przejmuj się. Aga się dąsa, bo sama nie umiała wykorzystać okazji, gdy Sergio tu był… -

Obrazek

Avril i Jake obserwowali, jak dziewczyna powoli robi się cała czerwona na twarzy.
- Avril! – krzyknęła i rzuciła się za nią w pogoń.

Obrazek

- Złap mnie! – krzyknęła tylko blondynka i zaczęła uciekać. Jeszcze przez dłuższy czas w okolicy słychać było śmiech Avril i krzyki zawstydzonej Agaty.

Obrazek

. . .


W tamtym czasie, nasza wesoła gromadka nie miała jeszcze pojęcia, że niedługo będą mieli niespodziewanego gościa.
Przed domem Agaty, pojawiła się bowiem pewna tajemnicza osoba.

Obrazek

Postać spojrzała w kierunku niewielkiego domku i uśmiechnęła się.

Obrazek

- W końcu cię znalazłam… Avril.




Koniec odcinka 37
Ciąg dalszy nastąpi…


EDIT:

Bonus

[spoiler]Rysowanie na ekranie :)

Emma
http://orig13.deviantart.net/ce29/f/201 ... aukcws.png

Łucja
http://img01.deviantart.net/2269/i/2017 ... aukd0i.png[/spoiler]


Dziękuję za uwagę :)
Ostatnio zmieniony 13 lut 2017, 13:35 przez MalaMi95, łącznie zmieniany 2 razy.
Obrazek

Awatar użytkownika
Simwood
Posty: 734
Rejestracja: 06 sty 2016, 14:32

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Simwood » 28 sty 2017, 18:26

Lotta wygląda jak Mariah Carey - silikon wręcz z niej kapie soft9
Dając do zrozumienia, że nie życzy sobie, by jego córka widziała się z taką matką
To niech jej założy opaskę na oczy. Łojezu, oni na siłę sobie problemów szukają soft1
Ta mina. PŁACZĘ XDDDDDDDDDDDDDD
Przy okazji, czyje to dziecko?
Moje i sąsiadki, a czemu pytasz? :P
Jestem ciekaw co pani Charlotta wymyśli. Nawarzyła piwa to niech je teraz pije <_<

Avril ma ciekawe sposoby na pobudki soft9
więc, oto nadszedł dzień, gdy idziemy szukać idealnego miejsca!
Kolejna wariatka soft1 Czy na tym simowym świecie nie ma normalnych osób? :P
Avril z twarzy przypomina mi jedną z moich znajomych. Irytującą znajomą xD
Ten stary dziadek :rotfl: Ciekawe czy dalej tak bardzo przejmuje się dyscypliną XDDDDD
Avril oKAWA - nazwisko pasujące do interesu :D
No proszę jaki happy end. Kto by się spodziewał? :gwizd:
Emma <3 To już trzecia relacja w której się pojawi. Chyba forumowy rekord xD
Obrazek

Awatar użytkownika
Lenna
Wybitny Architekt
Wybitny Architekt
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 1975
Rejestracja: 15 gru 2013, 10:59

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Lenna » 29 sty 2017, 13:48

Lotta z lampą XDDDDDD Biedny Aleks, miał ciekawe powitanie.
Co mu się nagle tak odmieniło, że postanowił pozwolić jej spotkać się z córką?
Szkoda tylko, że Anastazja tak bardzo jej nienawidzi. Ale może jej się odmieni :P
Meh, ja bym chciała, żeby Lotta wróciła do Aleksandra, a ten wyskakuje z rozwodem :/
Uwielbiam Avril <3 Te jej pomysły!
Ten dom :rotfl:
I dziadek-biznesmen <3
Niezła akacja z tym lokalem xDDDDD Avril ma szczęście, że to tylko Jake. Szkoda tylko, że przez to całe zamieszanie, wydał 3 razy więcej, niż mogła go kupić Avril xD
Emma? <3
Obrazek

Awatar użytkownika
Lion
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 456
Rejestracja: 15 lut 2015, 23:00

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Lion » 05 lut 2017, 0:47

MalaMi95 pisze:
Lion pisze:Ian powinien porządnie oberwać!
Mam nadzieję, że Tiana spełniła twoje oczekiwania ;)
Nie do końca to miałem na myśli przez "porządnie", no ale skoro wystarczyło, żeby się ogarnął, to niech będzie :P

No wiesz, zaproponowałaś poszukiwania simki, która na jedynym zdjęciu stoi w takiej pozycji, że nawet nie widać jej twarzy? Toż to okrutne :D

Julia nie przekonuje mnie jako simka, która robi wszystko dla rodziny... Okej, niech będzie, że zależy jej, aby najbliżsi nie musieli martwić się o pieniądze, w to wierzę, ALE mogłaby olać całe to bogate towarzystwo. Jestem przekonany, że i bez nich Landgraabom starczyłoby na dobre życie, może nie na nie wiadomo jak luksusowe, ale zwyczajnie dobre. Według mnie zaś Julia zwyczajnie jest próżna i chce mieć jak najwięcej. Mało tego, myślę, że lubi poczucie, iż przyczynia się do utrzymania rodzinnej fortuny, mogąc przy okazji ponarzekać (choćby przed samą sobą), co to nie musi w związku z tym robić :P Tak, hejtuję Julię :D! To co wymyśliła w związku z Izą jest tak okrutne, że nie przekonają mnie usprawiedliwienia :P
Mimo wszystko doceniam twardy charakter simki i na przykład umiejętność postawienia się bogatym paniusiom, które tak bezczelnie ją obgadywały ;) I fajnie, że przyjaźni się z Gunterem - ten sim miał pojawić się też w mojej relacji i związać się z Diną, ale ostatecznie zrezygnowałem.
Btw, miło mi, że simowe portale plotkarskie pisały o Randce w Ciemno :D!

Pomysł z pierwszym pamiętnikiem Flory był super ;) A najlepsza rozkmina tatusia, iż nie pamięta opieki nad Diablo w tym wieku :D!

***
Fajnie, że pojawia się nadzieja na pogodzenia Lotty z Anastazją ;) Tylko czy mi się wydaje, czy Aleksander postawił córkę przed faktem dokonanym i nie porozmawiał z nią wcześniej, iż spędzi weekend z mamą? Trochę to wygląda, jakby musząc zająć się młodszym bratem, wysłał własne dziecko do matki, aby mieć jeden problem z głowy :D Wiem, wiem, że tak nie było ;)
Bella matką roku, naprawdę soft9
Świetnie wyszła Ci charakteryzacja Aleksa po oderwaniu lampą :yes:

Nie darowałbym Avril tak wczesnej pobudki w wolny dzień soft9 Choć fajnie, że Agata pomagała jej w znalezieniu wymarzonego lokum. Niektóre budynki były naprawdę rozbrajające :D
Dziwię się pani z ostatniego lokalu, że dała Avril namiary na drugiego kupca - w końcu powinno jej zależeć, aby zarobić jak najwięcej na sprzedaży ;) W dodatku okazał się być nim Jake! Tylko kto właściwie ma teraz być właścicielem nieruchomości?
Bardzo się cieszę, że Emma pojawi się w relacji! ^^

Awatar użytkownika
MalaMi95
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 221
Rejestracja: 20 paź 2015, 20:19

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: MalaMi95 » 10 lut 2017, 21:41

Simwood
„Lotta wygląda jak Mariah Carey - silikon wręcz z niej kapie”
Właściwie, to Lotta jest w 100% naturalna. Nic w niej nigdy nie poprawiałam, taką ma urodę ;)
Z tym „Widziała się z matką” nie chodzi o „Widziała matkę” tylko, żeby się z nią nie kontaktowała i nie rozmawiała, więc opaska raczej nie pomoże x)
Nie, Aleksander jest zbyt porządny na to. Musiałby zdradzić Lottę, gdy jeszcze byli razem, żeby to było jego dziecko. Od ich rozstania minęło parę miesięcy, ale nie aż tyle ;)
Możliwe, że nic nie wymyśli. Może to tak zostawi i nie będzie z Aleksem? Brakuje jej go, ale to nie oznacza, że chce wszystko odwołać i do niego wrócić ;)
A jeśli chodziło ci o Anastazje, to będzie musiała się postarać, żeby odzyskać jej zaufanie :)
„Avril ma ciekawe sposoby na pobudki”
Właściwie, to pobudka mojego taty, która stosował na mnie i siostrze w śmigus dyngus xD
Dlaczego wariatka? Kiedyś trzeba było iść się tym zająć ;)
„Avril oKAWA - nazwisko pasujące do interesu”
Albo „O! Kawa!” xD Właściwie, to dopiero teraz zwróciłam na to uwagę. Kompletnie o tym nie myślałam dając jej to nazwisko xD
„To już trzecia relacja w której się pojawi. Chyba forumowy rekord”
Marzanna jest w „Gniazdku Myskikrólików” „Simowych poczynianach Liona” i była u ciebie. Do tego ma w dwóch pierwszych dużo większą rolę niż Emma.
Więc nie ma rekordu ;)


Lenna
„Biedny Aleks, miał ciekawe powitanie.”
Do tego Lotta ma 10 poziom umiejętności sportowych. To dopiero było uderzenie x)
„Co mu się nagle tak odmieniło, że postanowił pozwolić jej spotkać się z córką?”
Spędził święta w domu u Lotty i widocznie to sprawiło, że chciał jej dać szansę i możliwość dogadania się z córką :) Poza tym, Aleks to dobry facet. Wiedział, że rozdzielanie matki z córką „bo on się obraził” nie jest dobrym posunięciem ;)
„Meh, ja bym chciała, żeby Lotta wróciła do Aleksandra, a ten wyskakuje z rozwodem”
No wiesz, to że chce jej dać szansę na normalne/dobre kontakty z córką nie znaczy jeszcze, że jej wybaczył. Pewnie wciąż czuje się dotknięty jej zdradami i tym co mu powiedziała przy rozstaniu.
„Szkoda tylko, że przez to całe zamieszanie, wydał 3 razy więcej, niż mogła go kupić Avril”
Zobaczymy ;)


Lion – Jaki długi komentarz <3 Dziękuję, bardzo lubię długie komentarze :)
„No wiesz, zaproponowałaś poszukiwania simki, która na jedynym zdjęciu stoi w takiej pozycji, że nawet nie widać jej twarzy? Toż to okrutne”
Ostrzegałam, że jest tam kompletnym randomem i pewnie jej nie znajdziecie xD
„Według mnie zaś Julia zwyczajnie jest próżna i chce mieć jak najwięcej”
No bo, dokładnie tak właśnie jest xD
Nie chciałam nikogo przekonać, że Julia to dobra osoba, bo zdecydowanie nią nie jest.
Kto normalny udawałby swoją siostrę bliźniaczkę i ożenił się z jej facetem, żeby zdobyć pieniądze na życie? A potem jeszcze zamieszkał razem z tą siostrą i facetem pod jednym dachem, w ogóle nie przejmując się jej uczuciami? x)
Nie, Julia nie jest dobrą osobą, jej metody są jak najbardziej godne potępienia. Mnie chodziło po prostu o to, że ONA uważa, że robi dobrze. Po śmierci rodziców obiecała sobie, że zadba o swoje siostry i robi to używając metod, które uważa za słuszne.

A co do tego, że chce jak najwięcej, to wydaje mi się to dość zrozumiałe z punktu widzenia Juli, że teraz gdy zakosztowała luksusów, nie chce wracać do „Normalnego życia”
Kiedyś Julia musiała zrezygnować ze studiów, marzeń i wielu rzeczy, by podjąć pracę i utrzymać rodzinę, a mimo to, prawie straciły dach nad głową z powodu długów. Prawdopodobnie dlatego jest teraz nieco przewrażliwiona i skoro udało jej się zajść tak daleko, to nie chce wracać to tego co było kiedyś.
Dla Juli, miłość Izy do Sławka nie ma zbyt wielkiego znaczenia. Póki ma pieniądze i żyje godnie, to zawsze może sobie znaleźć kogoś innego z kim spędzi życie. Sama Julia nigdy nie była zakochana, więc zapewne dlatego ma do tego takie podejście.
„Tak, hejtuję Julię!”
Proszę bardzo, nie będę cię powstrzymywać xD
„Btw, miło mi, że simowe portale plotkarskie pisały o Randce w Ciemno”
Jak widać, to był gorący temat. Emma pewnie całymi dniami siedziała przed komputerem i odświeżała stronę, żeby się dowiedzieć xD
„Aleksander postawił córkę przed faktem dokonanym i nie porozmawiał z nią wcześniej, iż spędzi weekend z mamą?”
Nie, Aleksander rozmawiał o tym z Anastazją. Dlatego ta mówi: „Mówił, a ja mu powiedziałam, że nie mam na to ochoty.”
Po prostu Annie jest rozpieszczonym, dzieciakiem, któremu Aleks na wszystko pozwalał po tym jak Lotta odeszła. Do tego przez ten czas, niejako wspierał Annie w jej przekonaniu, że dobrze robi nie rozmawiając z matką (To całe zamykanie drzwi Lotcie, mówienie, że Anastazji nie ma itd.) Dlatego teraz Annie poczuła się przez niego „Zdradzona” że nagle bierze stronę Charlotty. ;)
„Wiem, wiem, że tak nie było”
No, tak faktycznie nie było ;)
„Świetnie wyszła Ci charakteryzacja Aleksa po oderwaniu lampą”
Cieszę się, że wyszło. Musiałam dla tego makijażu przejść przez parę chińskich stron, gdzie klikałam jakieś znaczki, aż w końcu znalazłam upragnione „Download” xD
„Nie darowałbym Avril tak wczesnej pobudki w wolny dzień”
Pisałam już o tym w komentarzu do Simwooda x)
„Dziwię się pani z ostatniego lokalu, że dała Avril namiary na drugiego kupca”
Myślę, że czuła się nieco winna, że Avril jechała taki kawał, by zobaczyć sprzedany budynek. Poza tym Avril potrafi być bardzo przekonywująca ;)
„W dodatku okazał się być nim Jake! Tylko kto właściwie ma teraz być właścicielem nieruchomości?”
Dziś wszystko wyjaśnię :)

Emma? Jaka Emma, niemożliwe! x)
„Czyli że udział w programie wrzucasz do jednego wora z przynależnością do organizacji terrorystycznej? Pytanie o przyprawę było aż taką traumą?”
Widziałam komentarz pod relacją Simwooda i pomyślałam, że odpowiem tutaj ;)
Moja odpowiedź jest taka, że po tym pytaniu Emma straciła szanse na znalezienie miłości swojego życia, więc mogło to być dla niej nieco traumatyczne przeżycie, nie sądzisz? xD
Ale ogólnie chodziło mi o to, że po prostu pakuje się w różne dziwne/śmieszne sytuacje. Od randki w ciemno nagle wpadła w aferę z bratem ;)
Ale tak w ogóle, to myślę, że sama bohaterka może się wypowiedzieć na ten temat i twój komentarz zainspirował mnie do napisania jednej z kwestii postaci.
Myślę, że zgadniesz którą ;)




Dzisiaj poznamy "tajemniczą" niebieskowłosą dziewczynę, która pojawiła się pod domem Agaty.
Czy przynosi szczęście? A może jej pojawienie się to zły omen?

Zapraszam :)


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Spoiler:

Koniec odcinka 38
Ciąg dalszy nastąpi...



Bonus:
Spoiler:

Dziękuję za uwagę :)
Ostatnio zmieniony 08 kwie 2017, 19:43 przez MalaMi95, łącznie zmieniany 3 razy.
Obrazek

Awatar użytkownika
Simwood
Posty: 734
Rejestracja: 06 sty 2016, 14:32

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Simwood » 10 lut 2017, 23:28

Marzanna jest w „Gniazdku Myskikrólików” „Simowych poczynianach Liona” i była u ciebie. Do tego ma w dwóch pierwszych dużo większą rolę niż Emma
Nie chodziło Ci o Mariannę? :doge: Ale kto wie jak potoczy się u mnie rola Landgraabic i Emmy? Skoro mam tych imigrantów to trzeba ich wpleść jak najmocniej do fabuły xD
Ukląkł przed ukochaną i poprosił ją o rękę
To było takie niespodziewane xD Ciekawi mnie czy ktokolwiek w jakiekolwiej relacji odrzucił oświadczyny :curious:
Agata jest szatynką? Ja zawsze uważałem ją za brunetkę :P
Poznaj moją daleką kuzynkę, Emmę Sad
Nazwisko adekwatne do charakteru ;)
Jezu! Wyję z tej historii Emmy. To o porwaniu Emila powaliło mnie na łopatki :rotfl:
Ale przyznajcie, że nazwy podobne. To na „W” i to, każdy mógł się pomylić, nie?
To uczucie kiedy jedziesz do San Francisco, a lądujesz w Sosnowcu soft9 soft9 soft9
Wtedy gość poprosił o pieniądze, a ja sobie przypomniałam, że nie mam
Nie ma co, bystra jest :D
Gunther, król kebabów 8D Tylko czemu Heinz? Mógłby być od razu Adolf. Kraj pasuje :rotfl:
A on, że u nich przygarnianie zagubionych dziewczyn, to już zwyczaj
Izba wytrzeźwień, wersja dla samotnych kobiet xD
Ja bym proponował by Emma wstąpiła do klasztoru. Byłby święty spokój soft9
Ja czekam aż ona zapomni jak się nazywa. Moja 90-letnia prababcia chyba prześciga ją w umiejętności zapamiętywania :D
Węszę romans między Emmą a Andrzejem. Niuch-niuch ;)
Zła babcia Bella. Brzmi groźnie. Chce namówić ją do zamknięcia Lotty w piwnicy czy co? xD

Co do bonusów:
- filmiki są genialne <3
- przy zdjęciu się popłakałem :haha:
Obrazek

Awatar użytkownika
Gunia
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 234
Rejestracja: 15 gru 2013, 13:59

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Gunia » 11 lut 2017, 14:46

Jaki ładny ślub! Mnie wcale one nie wychodzą, zawsze wszyscy się rozlezą i nic z tego nie wychodzi, albo siedzą w kaplicy i gadają :(
O, Emma! Nie wiedziałam, że jest zakręcona jak świński ogon w słoju od ogórków, ale świetnie Ci wyszła jej postać. Szkoda tylko, że przez nią Avril będzie musiała zamknąć kawiarnię...
O nie, Emma to słyszała! Chociaż Andy ją podniósł na duchu.
O jaki wypadek chodzi? Nic nie wiem :(
Biedna, mała Anastazja. Tak manipulowana :(

Awatar użytkownika
Galcia
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 1067
Rejestracja: 13 lut 2015, 20:57

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Galcia » 13 lut 2017, 0:20

Aleks jest okropny, pomijając fakt, że odmawiając Lotcie widzenia z córką, łamie prawo, tylko pogarsza sprawę! Zupełnie jakby chciał nastawić Anastazję przeciwko matce. ;/
„Nie wydawało mi się! W domu naprawdę ktoś jest!” pomyślała przerażona.
Nooo, pewnie Aleksander, który się tu z Tobą umówił. :D
Hahaha nie ma to jak cios lampą w twarz na poprawienie relacji. :haha: Tez bym tak zrobiła. :doge:
Henryk. <3 Najlepsze imię dla syna Mortimera. ^^ Zawsze tak nazywałam pierwszego chłopca urodzonego w rodzinie Ćwirów. A Bella to matka roku, nie ma co. Po kiego czorta robiła sobie kolejne dziecko, skoro nawet nie chce jej się nim zajmować?
Miny Lotty w tej relacji są świetne, co jedna to lepsza. :P
O nieee, myślałam, że będzie chciał, żeby do siebie wrócili, a ten wyskakuje z rozwodem. :(
Gdyby ktoś obudził mnie o piątej rano i to w tak okrutny sposób, ZABIŁABYM. soft9
Hahaha, czy ta chałupa bez dachu i z gołymi ścianami to domek Snow White? :D A może jeden z tych budynków, które buduje się byle gdzie na potrzeby relacji, żeby urządzić w nim szkołę/szpital/więzienie/gabinet nauczycielki?
O matko, kolejny! :D I jeszcze te gnomy! :haha:
Starszy, chudy jak patyk mężczyzna, który wyglądał jakby chwiał się na nad grobem. W rzeczywistości okazał się być przebiegłym staruszkiem, chcącym jak najwięcej zarobić na sprzedaży, ruiny (gdyż inaczej nie dało się tego nazwać) która dawno temu, prawdopodobnie jeszcze w epoce paleocenu, była barem.
:rotfl: :rotfl: :rotfl:
Kurczę, Avril musi mieć naprawdę dużo hajsu. soft9 Ten budynek jest przeogromny! A do tego trzeba kupić całe wyposażenie, składniki, zatrudnić pracowników... Wow.
Komu mogło zależeć na kupnie do tego stopnia, że POTROIŁ stawkę, która i tak pewnie była horrendalnie wysoka? Czyżby jakiś Landgraab? :D
Czy Avril chce... nawiązać romans z tym kolesiem, który kupił lokal, żeby jej go odstąpił? soft9
Przecież wiesz, że nie odda ci tego miejsca ot tak, bo masz marzenie.
"I've got a dream, I've got a dream" ^^
Jake?! Czyli moja teoria o romansie częściowo się sprawdziła! :D
Eh, kolejny bogaty koleś, który dostał kasę od rodziców, a potem będzie się przechwalał, że ZUPEŁNIE SAM osiągnął wielki sukces. <_< Lepiej by było, gdyby go wydziedziczyli (tak, wiem, jestem po prostu zazdrosna xD ).
Emma? A ta co tu robi? :P Izabela musi mieć anielską cierpliwość, że znosi bez słowa skargi te wszystkie niezapowiedziane odwiedziny obcych ludzi i jeszcze pozwala im potem u siebie mieszkać. soft1
- W końcu cię znalazłam… Avril.
To brzmi, jakby Emma miała wobec Avril naprawdę złe zamiary. :unsure:
Ooo, ślub Avril i Jake'a! <3 Jak uroczo.
Randka z gwiazdą? Rewolucja z randką? Master randka?
Problemy z pamięcią? :D Może i Emma odpadła jako pierwsza, ale zdecydowanie zrobiła największą karierę ze wszystkich uczestniczek.
O ludzie, pamiętam jak się śmiałam, jakie zdesperowane muszą być te dziewczyny, że biorą udział w… - zaczęła, ale widząc spojrzenie Avril, umilkła natychmiast.
Delikatna niczym słonica. :rotfl:
Marianka! 8D
501? czyżby chodziło o Plac Centralny imienia Malcolma Landgraaba? xD
Kacperek MĄDRY! xD
Powiedziałam mu, że jak jest taki mądry, to powinien pisać wiersze
A co ma piernik do wiatraka? soft9
No i powtarzam moje pytanie, w coś Ty ubrała tego biednego Enryczka? xD Nie dość, że zamiast robić karierę w Starlight Shores, utknął w sąsiednim miasteczku z jakąś starą babą, to jeszcze ubrali go w jakiś złoty łańcuch. :D
Spytał się czy znów podrywa facetów na numer z przejściem przez ulicę
:haha: Wspominałam już, że Enryczek świetnie wygląda z zarostem i że jest moją simową miłością? x)
Czy Emma jest chora psychicznie albo upośledzona? :D Przepraszam za to pytanie, ale serio, ma większe problemy z koncentracją niż mój pies. xD
Poszłam do takiego małego baru i poprosiłam o kebaba. Wtedy gość poprosił o pieniądze, a ja sobie przypomniałam, że nie mam.
:rotfl: I to tłumaczenie, że jest Turkiem, bo jego żona jest Chinką! Brzmi legitymacyjnie. :doge:
Gunter Król Kebabów! Czyli jednak mieliśmy rację! :D To moja druga simowa miłość, ale tylko ten u Ciebie. Obczaiłam go w wersji nieodpicowanej i w ogóle mi się nie spodobał.
Heinz Król Ketchupów! :haha: Po tym wyznaniu, że nie podda się, dopóki nie zdobędzie kobiety swego serca, jeszcze bardziej go uwielbiam. <3
I jeszcze Marcin na dokładkę, i to Marcin, który zgubił dziecko! xD I ten gołąb na zdjęciu. No tak, co to dla niego, przygarnąć kolejną zagubioną dziewczynę pod swój dach. :P
Umieram ze śmiechu! :haha: Mogłabym zacytować wszystkie teksty Emmy, każdy kolejny jest lepszy od poprzedniego! <3
Co mamo, co mamo?! Ignacy, ja naprawdę się staram zmienić i być miłą i uprzejmą osobą, ale to już jest szczyt!
To rzeczywiście peszek, że wylała kawę akurat na Helenę. soft1 Czemu Avril nie skieruje Emmy do zmywania naczyń (lepiej, żeby wszystko potłukła, niż zniechęciła klientów) albo sprzątania? Niech chociaż kasę fiskalną obsługuje, cokolwiek, ale niech nie ma styczności z gorącymi i bardzo brudzącymi napojami. :P
Kim jest Jasper? Do tej pory myślałam, że chodzi o ten wypadek, kiedy lampa zablokowała jej drogę i prawie umarła przez to z głodu. :D
Ooo Bella, ty podstępna żmijo! :angry: Będziesz smażyć się w piekle!
Obrazek

Awatar użytkownika
MalaMi95
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 221
Rejestracja: 20 paź 2015, 20:19

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: MalaMi95 » 16 lut 2017, 0:11

Dzisiaj mam dla was coś specjalnego :)
Miałam z tym poczekać do następnej relacji, ale ostatecznie uznałam, że podzielę się tym z wami już dziś.
Przy ostatniej relacji zapomniałam wspomnieć, że od kolejnej relacji, tak jakby zaczynamy kolejny sezon.
Związane jest to z kilkuletnim przeskokiem czasowym i początkiem nowego pokolenia ;)

Jako, że ostatnio lubię się bawić w filmowanie w simsach, dlatego postanowiłam stworzyć zwiastun nowego sezonu „Pamiętników Łabędzi”! :D
Mam nadzieję, że ten zwiastun jeszcze bardziej zachęci was do dalszej lektury :)
A przynajmniej nie zniechęci x)


Zapraszam :)


https://www.youtube.com/watch?v=126rOMAxrJk

Obrazek
Obrazek

Awatar użytkownika
Lion
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 456
Rejestracja: 15 lut 2015, 23:00

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Lion » 19 lut 2017, 17:09

MalaMi95 pisze:Aleksander rozmawiał o tym z Anastazją. Dlatego ta mówi: „Mówił, a ja mu powiedziałam, że nie mam na to ochoty.”
A faktycznie! Tak jest, jak jest się leniem i nie zostawia się komentarza od razu po przeczytaniu relacji - zdążył mi ten tekst umknąć :P

Fajnie, że Avril i Jake'owi wszystko się ułożyło z tą kawiarnią, lokal jest świetny! Generalnie fajna z nich para, te oświadczyny i ślub wyszły super ;)
Emma! ^^
O ludzie, pamiętam jak się śmiałam, jakie zdesperowane muszą być te dziewczyny, że biorą udział w…
walce o Emila? :D
Śmiałem się jak głupi czytając historię Emmy :haha: Forumowe relacje często są zabawne, ale przyznam, że rzadko śmieję się w głos podczas czytania, a tym razem tak było! :rotfl: Choć szczerze mówiąc, moja wizja Emmy była nieco inna. Wyobrażałem ją sobie jako lekko stukniętą acz sprytną simkę ;)
Wiem, że Avril jest bezpośrednia, ale na miejscu Izy nie byłbym zachwycony, że rządzi się pokojem w jej domu :P
O rety, Emma aż tak źle sobie radzi? To absurd, aby na siłę zostawiać ją na stanowisku kosztem całego biznesu... Lepiej byłoby jej pomóc w znalezieniu czegoś nowego.
Ciekaw jestem, co to za historia, którą Emma i Andy wspominają :mysli:
Ależ z Belli jest żmija! :angry:

Te filmiki z bonusu są super, zwłaszcza ten pierwszy! A zwiastun nowego sezonu to już w ogóle genialny, tak samo zresztą jak grafika przedstawiająca wszystkich bohaterów :yes:

Awatar użytkownika
MalaMi95
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 221
Rejestracja: 20 paź 2015, 20:19

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: MalaMi95 » 23 lut 2017, 22:36

Simwood
„Nie chodziło Ci o Mariannę?”
Tak, właśnie o nią. Miałam to poprawić przed dodaniem relacji, ale zapomniałam xD
Nie wiem czy to się liczy, ale Lotta nie od razu przyjęła oświadczyny Aleksandra tylko po jego gadce o domku i rodzinie ;)
„Nazwisko adekwatne do charakteru”
Właściwie, to chciałam kiedyś o tym wspomnieć w fabule, ale nie wiem czy będę miała okazję, więc powiem tu. Rzeczywiście dałam Emmie nazwisko od „Sad” jak „Smutny” bo jest Emo i w ogóle, ale nie tylko. Chciałam nawiązać do tego, że rodzice Emmy mają „Sad z jabłkami” i na tym zarabiają.
Taka gra słów x)
„Tylko czemu Heinz?”
Mnie się imię Heinz zawsze kojarzy z niemieckim gościem. Do tego była taka bajka „Fineasz i Ferb” i tam był Heinz Doofenshmitz.
„Ja bym proponował by Emma wstąpiła do klasztoru.”
Ta, albo Emma z jakiegoś powodu zapomniałaby gdzieś coś wyłączyć i puściła klasztor z dymem xD
„Chce namówić ją do zamknięcia Lotty w piwnicy czy co?”
To mogę powiedzieć. Nie, nie o to chodzi ;)

Gunia – Dziękuję ^^ Chociaż mnie zwykle też nie wychodzą, a simy nie raz tak mnie irytują, że zaczynam kląć na głos xD
Prawdopodobnie nikt się nie spodziewał. Co relacja to inna Emma :D Ale to fajnie, że ma tak wiele osobowości :)
A co do kawiarni, to jeszcze zobaczymy ;)
O wypadku kiedyś wspomnę. Na razie, tylko bohaterowie wiedza o co chodzi ;)

Galcia – Aleks po prostu czuł się dotknięty tym co zrobiła Lotta i nie myślał racjonalnie. Po prostu chciał się na niej odegrać. Na szczęście się opanował i poszedł po rozum do głowy ;)
Oj tam, Lotta myślała, że skoro Aleks się nie odzywa, to go nie ma, a nagle coś słyszy i to w dodatku jakiś hałas, bo Aleksowi coś spadło. ;) (Miejmy nadzieję, że nie było to dziecko x))
„Po kiego czorta robiła sobie kolejne dziecko, skoro nawet nie chce jej się nim zajmować?”
Jestem prawie w stu procentach pewna, że to nie była planowana ciąża xD
„Hahaha, czy ta chałupa bez dachu i z gołymi ścianami to domek Snow White?”
Tak xD
Widocznie, ktoś dalej tam mieszkał przez te pokolenia i postanowił sprzedać ;)
„Kurczę, Avril musi mieć naprawdę dużo hajsu”
No wiesz, sprzedała poprzednią kawiarnie, a do tego przez lata odkładała na remont, który ostatecznie się nie odbył, bo przeprowadziła się do Oazy, by otworzyć nową.
Więc trochę pieniędzy może mieć. ;)
„Czy Avril chce... nawiązać romans z tym kolesiem, który kupił lokal, żeby jej go odstąpił?”
Wciąż nie rozumiem, dlaczego myślałaś, że chce nawiązać romans? xD
Avril taka nie jest xD
„"I've got a dream, I've got a dream””
Dokładnie o tej piosence pomyślałam! xD
„Eh, kolejny bogaty koleś, który dostał kasę od rodziców, a potem będzie się przechwalał, że ZUPEŁNIE SAM osiągnął wielki sukces. Lepiej by było, gdyby go wydziedziczyli.”
Odpowiadałam ci, ale napiszę też tu jakby ktoś inny był ciekaw.
Tak naprawdę, Jake został wydziedziczony przez rodzinę po tym jak odszedł.
Po prostu teraz, po latach, odnowił kontakt, żeby pożyczyć pieniądze na kupno kawiarni. Rodzina postanowiła go wesprzeć w otwarciu tego biznesu i ich relacje nieco się poprawiły, ale Jake będzie musiał te pieniądze zwrócić ;)
Coś na zasadzie, po co brać kredyt jak można pożyczyć od rodziny?
Mam w planach kiedyś przedstawić wam rodzinę Jake’a, więc macie na co czekać. ;)
„Izabela musi mieć anielską cierpliwość”
To prawda, ale z drugiej strony, Izabella po prostu cieszy się, że Aga ma teraz prawdziwych przyjaciół i sama również ich lubi, dlatego myślę, że nieco mniej jej to przeszkadza ;)
No i w zamian ci współlokatorzy zajmują się często Basią, gdy jej i Agaty nie ma, dzięki czemu nie musi wynajmować opiekunki. ;) (Choć zostawić dziecko z Emmą bym się bała xD)
„501? czyżby chodziło o Plac Centralny imienia Malcolma Landgraaba?”
Skąd wiedziałaś? xD
„A co ma piernik do wiatraka?”
MĄKĘ! :D
A tak na serio, to nic. Chciałam pokazać, że Emma czasem właśnie plecie tak bez sensu x)
„Nie dość, że zamiast robić karierę w Starlight Shores, utknął w sąsiednim miasteczku z jakąś starą babą, to jeszcze ubrali go w jakiś złoty łańcuch”
Mnie się podobało xD Ale nie martw się, już go przebrałam :P
A co do kariery, to co chcesz? Jest u mnie sławnym modelem ;)
Czy Emma jest chora psychicznie albo upośledzona?”
Istnieje taka możliwość xD
„Gunter Król Kebabów! Czyli jednak mieliśmy rację!”
Tak naprawdę, to Gunter wcale nie miał być „Królem kebabów” ale tak mi się to spodobało, że zostawiłam :D
Poza tym i tak byście nie uwierzyli, gdybym powiedziała coś innego x)
Avril chciała jej dać szansę i nie chciała zrobić jej przykrości, że się nie nadaje do tego czy tamtego. Oczywiście głupio zrobiła, nie mówię, że nie ;)
O Jasperze jeszcze kiedyś usłyszymy ;)

Lion
„Generalnie fajna z nich para, te oświadczyny i ślub wyszły super”
Dziękuję ^^ Ten ślub był dla mnie wyjątkowo irytujący. Chciałam wypróbować nowy mod i zaprosiłam na niego 46 simów. xD
Simowie ciągle mi się przycinali i zastygali w miejscu. A zdjęcia z tortem myślałam, że już nie będzie, bo Avril i Jake nie mogli się minąć w przejściu ze wszystkimi gośćmi, którzy przyszli zobaczyć ślub xD
„walce o Emila?”
Ja tam nie wiem, co Agatka chciała powiedzieć x)
„Forumowe relacje często są zabawne, ale przyznam, że rzadko śmieję się w głos podczas czytania, a tym razem tak było!”
Bardzo mi miło :)
Zwłaszcza, że czasem myślę, iż moje relacje są nawet trochę zbyt poważne.
„Choć szczerze mówiąc, moja wizja Emmy była nieco inna. Wyobrażałem ją sobie jako lekko stukniętą acz sprytną simkę”
Dla mnie, ona od początku była taka trochę, głupkowata xD
Ale to akurat fajne, że każdy daną postać widzi inaczej ;)
„To absurd, aby na siłę zostawiać ją na stanowisku kosztem całego biznesu... Lepiej byłoby jej pomóc w znalezieniu czegoś nowego.”
Avril nie chciała zranić jej uczuć. To faktycznie absurd, ale wydaje mi się, że Avril miała nadzieję, że będzie lepiej, a potem przyszły rachunki i trochę ją to zaniepokoiło.
„Ciekaw jestem, co to za historia, którą Emma i Andy wspominają”
Kiedyś ją opowiem :) A właściwie nasza rudowłosa pani ;)
Dziękuję ^^
A co do bohaterów, to właściwie, to nie są wszyscy. xD
Nie ma Sereny i Siobhan, Araty, Krzysztofa i Khany (Ale jej nie ma, bo na razie nie chcę zdradzać jak wygląda ;)) Odie (No ale ona na razie jest trochę tak, jakby nie żyła)
Zabrakło Antoniego (O którym zapomniałam zupełnie x)) Nie dałam też rodzeństwa Avril w tym Andrew, który w sumie jeszcze będzie mieć rolę. Zapomniałam też o Sergio i całym klubie książki.
Pominęłam też Guntera, bo na razie mało go było. (Wiem „A Emmę to dałaś!” x))
Tych bohaterów jednak pominęłam, gdyż póki co, zbyt często się nie pojawiali lub zwyczajnie o nich zapomniałam x)
Jednak po fakcie stwierdzam, że układanie tych co są, zajęło mi tak dużo czasu, że jakbym miała dodać jeszcze więcej, to chyba bym zwariowała. xD
Może kiedyś. ;)



Dzisiaj przedstawiam pierwszy odcinek po przeskoku czasowym! :D
Jak mają się nasi bohaterowie?
Co czeka ich tym razem?
O tym chętnie poinformuje nas jak zwykle, nasza rudowłosa pani ;)

Zapraszam :)

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Spoiler:

Koniec odcinka 39
Ciąg dalszy nastąp…



Bonus:
Spoiler:
Dziękuję za uwagę :)



EDIT: Podmieniłam zdjęcie w telewizorze na dobre :P
Ostatnio zmieniony 08 kwie 2017, 19:46 przez MalaMi95, łącznie zmieniany 5 razy.
Obrazek

Awatar użytkownika
Galcia
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 1067
Rejestracja: 13 lut 2015, 20:57

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Galcia » 23 lut 2017, 23:21

A ja myślałam, że Heinz jest od ketchupu! :D Była nawet taka reklama ze śpiewającym hamburgerem "Heinz up, baby Heinz up, gimme your love, gimme gimme, your love, gimme gimme..." :bunny:
Co relacja to inna Emma :D Ale to fajnie, że ma tak wiele osobowości :)
Rozdwojenie jaźni? Schizofrenia? :curious:
O rany, Tiana naprawdę chce mieć trzecie dziecko? NAPRAWDĘ? Szalona kobieta. :P Tak, wiem, Aurora i tak dalej. xD
Tiana i Naveen są takim dobranym małżeństwem. <3 Przynajmniej teraz. ;)
Urocze dzieciaki, czasem żałuję że nie mamy więcej dzieci.
No nie wierzę, i kto to mówi! soft9
Ale to naprawdę był nowy odcinek! :D Marzanna straciła pracę w poprzednim.
Jesteście na randce? To tym bardziej odradzam. Po tym będziesz mieć takie gazy, że polecisz stąd do Champs Les sims i z powrotem.
soft9
Te zdjęcia Wandy nad łóżkiem! :haha:
Ooo, i Enryczek się pojawił na ślubie, no ładnie. :D Czyli jednak udało mu się wyrwać z Oazy i dotrzeć do wielkiego miasta. xD
Jestem za rolą dla Wandy! Znając Ciebie pewnie już jej zaplanowałaś całe życie i znowu będziesz narzekać, że namnożyło Ci się pobocznych postaci i nie masz czasu pisać o głównych bohaterach. 8D
Obrazek

Awatar użytkownika
Simwood
Posty: 734
Rejestracja: 06 sty 2016, 14:32

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Simwood » 25 lut 2017, 9:12

Trzecie dziecko? soft9 Oto jak Projekt 500+ zmienia również simów :D
Anastazja jest piękna <3 I po co chce się odchudzać? :facepalm: Teraz włączy się we mnie syndrom Meghan: Boys like a little more booty to hold at night xD
Minęło kilkanaście lat, a Naveen się w ogóle nie zestarzał. Kurde, chciałbym być simem soft9
Po co w ogóle ktoś wymyślił wiek nastolatka? Dzieciaki powinny od razu stawać się dorosłe!
XDDDD Pozdrawiam soft9
To z tym prezesem, to musiały być Jaskółki albo Słowiki. Tyle teraz tych ptasich seriali się pojawiło
PŁACZĘ XDDDDDDD :haha:

A co do bonusu:
Wandzia <3 Kto by pomyślał, że była taka puszczalska gdy nie patrzyłem :rotfl:
Te obrazy nad łóżkiem :haha:
Jestem za rolą dla Wandy! [2]
Muszę Cię pochwalić - tak pięknie jeszcze nigdy nie wyglądała ;)
Obrazek

Awatar użytkownika
Gunia
Scenarzysta
Scenarzysta
Posty: 234
Rejestracja: 15 gru 2013, 13:59

Re: Pamiętniki Łabędzi

Postautor: Gunia » 26 lut 2017, 12:15

Łał, nowa relacja a ja mam czas skomentować. Niemożliwe! :P
Zanim przejdę do komentowania relecji:
Galcia pisze:A ja myślałam, że Heinz jest od ketchupu! :D Była nawet taka reklama ze śpiewającym hamburgerem "Heinz up, baby Heinz up, gimme your love, gimme gimme, your love, gimme gimme..." :bunny:
:haha: teraz cały dzień będę miała w głowie tą piosenkę...
MałaMi95 pisze:Tiana jednak widziała czasem jak patrzy na nie i widziała w jej oczach ból. Ból, że zamiast niej, to jej siostra, rozmawia i śmieje się z Anastazją, a nie ona.
Strasznie smutna ta relacja Anastazji i Lotty. Rozumiem, że młoda jest pod wpływem babci, no ale swój rozum już powinna mieć. Ale najczęściej tak jest, że podczas rozwodu oskarża się któregoś z rodziców... Oby udało im się wreszcie pogodzić :)
MałaMi95 pisze:W tym momencie, Tiana poważnie zaczęła się zastanawiać, czy nie powinna jednak mu powiedzieć. Wiedziała, że to nic nie zmieni, ale tak strasznie nie chciała dziś zostać sama w domu. Tak bardzo chciała, żeby z nią posiedział i po prostu tulił w ramionach.
Nigdy tego nie zrozumiem, czemu kobitki kryją się z uczuciami i uważają, że wszystko zepsują. Serio. Z mojego doświadczenia wynika, że lepiej powiedzieć, i facet przełoży swój wypad, nie zbiednieje od tego a będzie nawet szczęśliwszy że może swojej kobiecie pomóc.
MałaMi95 pisze:- Ja? Nie… Wiesz, jak tak teraz patrzę, to chyba jednak nie widziałam tego odcinka. To z tym prezesem, to musiały być Jaskółki albo Słowiki. Tyle teraz tych ptasich seriali się pojawiło.
Doczekałam się wspomnienia o mojej relacji u kogoś! Woop woop! :banana:

Fajnie, że Naveen jest otwarty na ideę większej ilości dzieci. Ciekawe czy Tiana podejmie się wyzwania po takiej traumie. Bo nie ukrywajmy, że strata dziecka to jednak trauma...

Oby wszystko im się ułożyło :) Mini historyjka o Wandzie i Lobo mnie rozbawiła. Skąd wy bierzecie tych simów? Chyba muszę pozbierać Wasze Origin ID :P


Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 10 gości