Panie i Panowie, tym razem wyjątkowo następca tronu przyszedł na świat jako pierworodny syn! W dodatku jego ojciec sam nie jest jeszcze królem! W końcu coś zadziałało, jak powinno.


Młody Apolinary jest zdrowym i radosnym dzieciaczkiem. Jego sypialenka została urządzona w przedwcześnie w żółtym stylu (pałac powinien mieć kolory aktualnie rządzącego pokolenia), ale nikt nie oponował. Może oprócz włosów małego księcia, które są niezwykłą pamiątką po przodkach.


Aleksander naprawdę wciągnął się w ojcostwo. Podczas gdy sam uczył młodego Apolinarego warzyw i owoców, jego ojciec, król Homer, zajmował się Ignacym... swoim najmłodszym synem.
Tak, nie przesłyszeliście się. pomimo znajomości bólu bycia w wieku dziecka swojego brata, Homer zdecydował się właśnie teraz na posiadanie kolejnego dzieciaka. A raczej Jolanta zadecydowała. Tak w tej rodzinie objawia się kryzys wieku średniego.


Dorośli postanowili pewnego dnia zostawić je opiekunkom i skorzystać z zaproszenia króla Sulani. Ruszyli do wyspiarskiego SPA.
Młoda para relaksowała się w saunie. (Prawie bym nie wrzuciła tego zdjęcia, ale zauważyłam nagle, że Aleksander tam jest XD)


Królowa postawiła na pedicure. Kolejna ciąża nie zostawiła jej ciała w wystarczająco dobrym stanie, żeby mogła paradować w ręczniczku. (Ta, jasne.)


Homer natomiast poszedł na całość i wziął masażyk na golaska.
Bez obaw, to prywatna klinika króla Sulani.


Aleksander z Pauliną postanowili udać się na lekcje z jogi na plaży, lecz książę zrezygnował, gdy okazało się, że to joga dla nudystów. Ze skrępowaniem patrzył na nagą żonę, instruktorkę i przechodzące obok (ubrane) dziecko.


Gdy Homer wybierał sobie jakiś napój z automatu, nagle pojawił się ktoś, kogo zdecydowanie nie chciał tu widzieć. Ucieszony kosmita z Zakonu Horacjuszy zaczął wiwatować na cześć króla, dopóki ten nie wyprosił go z zażenowaniem z lokalu. Wstyd przyznać, ale zdążył już zapomnieć o tym synu. Będzie musiał się zastanowić, czy wyznać mu kiedyś prawdę.


Po południu wszyscy (w ubraniach) ruszyli piec ziemniory.


Gdy po pięciu godzinach były gotowe, Homer nie czuł się w nastroju. Poziom głodu przekroczył u niego ten poziom, kiedy przestaje się mieć ochotę na cokolwiek. Spoglądał z rozrzewnieniem na zachód słońca. Był taki piękny!


Po zmroku lekcje jogi wciąż trwały, ale królewska rodzina postanowiła wrócić na noc do domu.


Na drugi dzień cyknęli sobie rodzinną fotkę, która poszła też na pierwsze okładki gazet. Sensację wzbudził beznadziejnie ubrany Apolinary oraz tajemnicza cenzura na biodrach Ignacego. Paulina została doceniona za skromniejszy strój, zaś nikt, ale to nikt wolał nawet nie skupiać się na królowej i jej dużym brzuchu.


Po narodzinach córeczki (Izabela po cioci), Jolanta czuła, że już jest "ok". Miała dwójkę dzieci na głowie, czasami trójkę, i czuła się bardzo dobrze.
Była tak zaabsorbowana dziećmi, że kompletnie nie zwracała uwagi na nic innego. Nawet na politykę królestwa. Która ostatnio nie zajmowała się niczym innym, jak wampirami.


Po wielkich naradach i przemyśleniach, Homer zadecydował - idą naklepać Vladowi. Oczywiście po cichu, tak nieoficjalnie. Nie ma co kłopotać Zakonu Horacjuszy.


Kiedy cały gang Homera zebrał się w Forgotten Hollow, zaczęli od złapania żony króla wampirów na zakładnika. Kobieta widząc ludzi w kapturach, na moment zapomniała nawet, że mogłaby ich wszystkich położyć jednym ciosem.


Była zmuszona wpuścić ich do domu, gdzie zaczęli szukać najpierw syna Vlada. Homer chciał mu naklepać tak dla zasady, żeby młody się uczył, jakie prawa panują w okolicy. I żeby przestał nosić spódniczkę.


Kiedy przyszło co do czego, skończyło się jedynie na przemocy słownej. A wtedy na miejscu pojawił się sam Vladislaus Straud.


- Nie mam pojęcia, co tu robicie, ale wynoście się stąd, nim wam na to pozwalam - oznajmił.
- Bla, bla, bla - odpowiedział Homer. - Najpierw ty i twoje wampiry macie się wynieść z mojego królestwa.
- Przecież nawet tam nie chadzam!


Homer miał dosyć gadki szmatki. Rzucił się na Vlada z całą mocą swojego wielopaka widocznego kilka zdjęć wyżej.


Król przecenił jednak swoje zdolności. Wampir był znacznie potężniejszy, co okazał w dość niemiły dla Homera sposób.


Poniżony król starał się złapać dech. Oleksander chciał powiedzieć coś pocieszającego, ale nie wymyślił niczego dobrego. Zwinęli manatki i uciekli z rezydencji króla wampirów. Jak dobrze, że ten atak był totalnie nieoficjalny i sprywatyzowany.


W domu mógł udawać, że nic się nie stało i że wciąż ma nad wszystkim kontrolę.


No, może nie nad wszystkim. Odkąd dzieciaki nauczyły się samoobsługi w kwestii ubrań, latały na golasa cały czas.


Na szczęście nie zawsze.


Homer z kumplami znów zaczęli szlajać się na mieście. Mieli oczy szeroko otwarte - planowali przyłapać jakiegoś wampira na gorącym uczynku. Musieli mieć coś na Vlada.


Apolinary i Ignacy wyrośli na uroczych młodzieńców. Już wcześniej niektórzy mylili się, który jest czyim synem, jednak teraz było jeszcze gorzej. Apolinary niesamowicie przypominał z zachowania Homera (swojego dziadka), zaś Ignacy Aleksandra (swojego brata). (Mało kto pamiętał, że król za młodego był bardzo indywidualistycznym i wycofanym dzieckiem.)


Przy wychowywaniu chłopców nie zabrakło oczywiście króla Henryka!


Paulina postanowiła zintegrować wszystkie dzieciaki w rodzinie organizując im regularne spotkania. Bawiły się na świeżym powietrzu i rozwiązywały wspólnie zadania domowe.


Zawiało sielanką? To czas na zmianę klimatu. Podczas dożynek Homer powiedział o jedno słówko za dużo do jednego z goblinów. Kiedy wyszedł z łazienki po defekacji, otoczyło go stado rozwścieczonych istotek.


Król odczuł przez chwilę obawę o swoje zdrowie i życie - wciąż miał w pamięci pojedynek z Vladem. Ale przecież wampir, a goblin, to dwie różne rzeczy! Potężny król postanowił pokazać zielonoskórym, kto tu rządzi.


Po piękny zwycięstwie, zabrał najbliższych na uroczystą kolację. Stwierdził, że rezerwacja całego lokalu na cztery osoby byłaby przesadą, ale widząc tłumy fotografów, zaczął tego żałować.


Przez wzgląd na opinię publiczną, zjedli posiłek będąc zaczepianym przez zbierających się tłumnie randomów.
Nigdy więcej.


Ignacy i Apolinary dobrze bawili się na spotkaniach dzieciaków z rodziny, ale tak naprawdę nie potrzebowali nikogo, poza sobą. Utworzył się z nich naprawdę bliski sobie duet i Homer już czuł, że młodzi jeszcze dadzą wszystkim popalić w przyszłości.


Podsumowująca focia na koniec.


I w bonusie Rania i Haych ze swoją córką Ewą.


W kolejnym bonusie nieudolna próba zrobienia profesjonalnej fotki całej rodziny. Niestety pose player i ja nie zostaniemy kolegami.

Apolinary spokojnie szykuje się do przejęcia władzy nad światem w swoim super ekstra domku. Ale co w tym czasie robi reszta owego świata? Czas na krótkie wiadomości!


Opieka społeczna rozejrzała się po okolicy i dostrzegła niebezpieczne zagnieżdżenie dwóch dużych rodzin w domu z jednym łóżkiem. W dodatku na koncie mieli aż milion simoleonów. Czując jakiś przekręt, Opieka zmusiła jedynego zarabiającego, aby wybudował tu jakiś konkretny dom.


Przy użyciu gotowych pomieszczeń, powstała pseudo nowoczesna kostka zdolna pomieścić wszystkich mieszkańców.


Może nie była idealnie dopasowana do warunków panujących w okolicy (OKNA)...


...ale ta rodzina ma chyba gdzieś coś takiego jak pogoda.

[Poniżej focie domu od góry]
Ostrzeżenie! Pozwalasz swoim dzieciom bawić się na dworze do późna?


Zastanów się, czy chcesz, żeby spotykały starszych panów krążących w okolicy. Podszywają się pod klub wędkarski, ale jedyne co łowią, to naiwne dzieci.


Książę Aleksander zwołał swoje pełnoletnie rodzeństwo do najdroższej restauracji w kraju i balował za pieniądze z podatków, co nie spodobało się przeciwnikom króla. Na nic przypominanie im, że król Homer zniósł podatki.
(Tak przy okazji już pamiętam, czemu para królewska dorobiła się dwójki dodatkowych dzieci - w wymaganiach wyzwania jest, aby w tym pokoleniu mieli osiem dzieciątek.)


Uczniowie podstawówki! Uważajcie na podejrzane napoje rozprowadzane w szkole przez innych uczniów!


Lodowisko już otwarte!


Uwaga na dziwne, niezidentyfikowane grzyby obrastające okoliczne drzewa!

A teraz coś poważniejszego.


Na świat wypłynęły informacje o tym, że książę Heniu Junior od kilku lat jest martwy. Dotychczas sprawował władzę nad rejonem Brindleton Bay zdalnie, tak więc nikt nie domyślił się jaki jest jego stan faktyczny. pomimo sprawnego umysłu, został odsunięty od władzy.
— Jak książę radzi sobie z zaistniałą sytuacją?
— Cóż, rozumiem niezadowolenie społeczeństwa. Gdybym dalej został, zapewne zrodziłyby się wątpliwości, czy król Henryk również nie mógłby dalej sprawować władzy. A wtedy zamienilibyśmy się w państwo duchów.
— Czy uważa książę, że książę Henryk będzie godnym następcą?
Reporterowi odpowiedziało milczenie.


Przyjrzyjmy się więc księciu Henrykowi. Dumnie nosi imię po królu Henryku i jest chodzącą encyklopedią o tematyce królestwa. Jednak, czy pomimo tej wiedzy sprosta obowiązkom?


Z pomocą sióstr porzucił swoje młodzieńcze sweterki i postanowił wybrać się na poszukiwanie małżonki.


Nim jednak to uczynił, najpierw wziął się za swoje już-nie-takie-młode dorosłe siostry.


Wrogowie monarchii są oburzeni wydarzeniami, jakie miały miejsce w posiadłości Delgato.
— Istna orgia, proszę pana! — Wypowiedział się dynamiczny działacz Klubu Demokracji.
Książę Henryk odpiera ataki silną argumentacją.
— Użyłem tej samej metody, dzięki której książę Aleksander znalazł swoją drugą połówkę. Znajdźcie mi kogoś, kto nie jest pod urokiem cudownej księżnej Pauliny. Lepszej przyszłej królowej byśmy nie znaleźli!
Jeszcze tego samego dnia odbył się potrójny ślub: księżniczki Dominiki, księżniczki Moniki oraz samego księcia Henryka, który wraz ze ślubem otrzymał oficjalny tytuł Markiza Brindleton Bay.
Przeciwnicy monarchii wciąż nie są zadowoleni. Pytają, co przez całe swoje życie robił książę Heniu Junior, że wydał za mąż tylko dwie z czterech córek.


Z ostatniej chwili:
Ujawniono informacje o rozbitym kilka dni temu samolocie w StrangerVille. Sprawą pierwotnie zajęła się policja, lecz szybko przejęło ją wojsko. Nie wiadomo do kogo należał samolot, ani kto był na jego pokładzie. Nie znaleziono żadnych ciał. Będziemy informować dalej, gdy tylko jakieś pewne informacje wyjdą na jaw.


Komenda Policji otwiera rekrutację! Z powodu większej liczby nieszczęść, jakie spadają na kraj w ciągu ostatnich dni, przyda się każda para rąk.
(Na zdjęciu Alicja szpiegująca Kennetha, któremu wciąż nie ufa.)


Na koniec najbardziej kontrowersyjna sprawa ostatnich kilkudziesięciu lat.
Księżniczka Jadwiga opublikowała w sieci film z głębokim, poruszającym wyznaniem. Nie tylko przyznaje się w nim do bycia wampirem, ale i opowiada o trudnej sytuacji plazmopijców.
— Simowie chętnie oddają swoją plazmę potrzebującym simom: chorym, po wypadkach. Czemu nie mogą dać jej tym, dla których jest ona jedynym posiłkiem?
Księżniczka informuje, że jej głównym źródłem pokarmu są owoce plazmowe, jednak nie ukrywa, że to czasem nie wystarcza i regularnie prosi o plazmę swojego męża. Przeprasza również wszystkich Simów, jakich kiedykolwiek zaatakowała.
Jej dom, jak i pałac, są teraz pod ciągłym ostrzałem mediów i niezadowolonego społeczeństwa.
Pałac królewski nie wydał oficjalnego stanowiska w tej sprawie.

Przez wzgląd na dość sporą ilość dzieci w rodzinie, postanowiono urządzić bal przebierańców w pałacu. Był to kolejny ruch królowej, by zjednoczyć powoli rozpraszających się krewnych.


Na przyjęciu pojawiła się również Jadwiga. Nim dołączyła do reszty, odbyła trudną rozmowę z ojcem.
— Jak mogłaś mi to zrobić? Mi i matce? Z tego, co mówiłaś w filmiku wynika, że byłaś wampirem jeszcze pod tym dachem. Czemu, na zakręcony ogonek Tatusia Świnki, nie powiedziałaś nam o tym?


— Jak miałam wam powiedzieć o czymś takim? Wyrzucilibyście mnie. A potem było za późno... Ale... Za bardzo namieszałam i musiałam się przyznać.
[PRZEPRASZAM ZA TEN OBRAZ W TLE, NIE ZWRÓCIŁAM NA NIEGO UWAGI ROBIĄC ZDJĘCIA XD]


— Nigdy byśmy cię nie wyrzucili! Pamiętaj, możesz nam o wszystkim powiedzieć, zawsze! To niezwykle istotne nie tylko przez wzgląd na naszą pozycję, ale przede wszystkim na nasze relacje.
— Przepraszam tato... Tato, piłeś coś? Śmierdzisz.
— Hehe, Potro przyniósł jakieś resztki rumu ze sobą...


Rodzina powoli zbierała się po oświadczeniu Jadwigi. Homer postanowił ocieplić trochę wizerunek i rozpoczął strajk przeciwko sztucznemu zawyżaniu cen.
[Niby wyzwanie jest ograniczone do kilku karier i dotychczas król robił w biznesie, ale uznałam, że kariera polityczna lepiej się tu sprawdzi. Nie uważam też, żebym złamała tym samym zasady wyzwania, bo ono nie uwzględnia dodatków.]


Szczególną uwagę skupił na stoisku SimBaksa, gdzie sprzedawano kawę za absurdalnie wysoką cenę. pomimo jego protestów, sporo młodych simów nie oszczędzało na zakupie niesamowicie modnego napoju. Wśród nich byli także bratankowie samego Homera.


Wystąpienie króla spotkało się z mieszanymi reakcjami, dlatego postanowił przejść się jeszcze po pobliskim Festynie Nowych Technologii, gdzie zrobił sobie zdjęcie z fanem. (Tak naprawdę to chciał po prostu uwiecznić tego śmiesznego ziomka, żeby potem pokazać to Oleksandrowi.)
Poznany przez Homera hipster okazał się nie tylko dziwnie wyglądającym simem, ale i posiadającym ciekawą filozofię życiową.


Zainspirowany król spędził więc cały kolejny dzień u Jadwigi, pielęgnując okoliczną florę w odstresowującej maseczce na twarzy.


Przy jednym z drzew dostrzegł tajemnicze grzyby i jakąś wielką dziuplę...


Po chwili wszystko stało się kolorowe, a król poczuł się źle, jak nigdy.


Tymczasem Apolinary został zaproszony przez Emilię Junior na przyjęcie urodzinowe. Było to niesamowicie dziwne, gdyż zdawała się nie zaprosić nikogo innego z pałacu... ani z innych miejsc.
— Gdzie jest reszta?
— Mogłam zaprosić tylko jedną osobę i wybrałam ciebie — odpowiedziała pogodnie dziewczynka.
— Nie rozumiem. Nawet swoich rodziców nie mogłaś? — Roześmiał się ironicznie, myśląc, że w końcu to oni byli odpowiedzialni za to "przyjęcie".
— Ich tym bardziej nie, tylko dzieci.
— No dobra. A czemu zaprosiłaś mnie na tę pustą parcelę?
— Zaraz zobaczysz. — Uśmiechnęła się tajemniczo.


W tym samym czasie szykowano kameralne przyjęcie z okazji (ostatnich) urodzin królowej. Aby umilić matce ten czas, Ignacy zagrał na skrzypcach jej ulubione utwory.


Zrobiło się dość późno i Apolinary postanowił wrócić do domu. Rzucił ostatnie spojrzenie na dom, którego jeszcze kilka godzin temu tu nie było.
"Coś tu śmierdzi... Takie domowe place zabaw nie mogą ot tak się pojawiać tylko dla uciechy dzieci" — pomyślał.


Chłopiec ruszył szybkim krokiem do domu, starając się nie myśleć więcej o Przystani Panny Swan.


Przyjęcie urodzinowe już trwało. Królowa Jolanta przyoblekła się w siwiznę niepewna, jak się w niej czuje. Izabela starała się wspierać siostrę, ale Adam rzucał jej tylko smutne, ukradkowe spojrzenia. Bardzo ciekawe, czemu on nie jest emerytem, skoro jest najstarszy z rodzeństwa. Eh, ci Landgraabowie i ich pieniądze wydane na botoks.


Po kilku godzinach Jolanta stwierdziła, że z godnością przyjmie swój wiek. W końcu i tak już była babcią.


Na drugi dzień paradowała po domu w babcinych ciuszkach udając, że wcale nie przywróciła trochę pigmentu swoim włosom.


Homer natomiast postanowił wybrać się... do klubu z Oleksandrem i resztą paczki.


Podczas tańca dzielił się spostrzeżeniami na temat walorów swojej żony.


— Dobra, ale powiedz mi, czemu ty się tak dobrze trzymasz, Homer.
— Wiesz... Geny — odchrząknął król. Przecież nie powie, że przeżywając kryzys wiek średniego kilka tygodni temu, wypił jakiś odmładzający eliksir z niesprawdzonego źródła.


Tańczyli dalej w milczeniu, lecz Homer zaczynał mieć wyrzuty sumienia. Nie mógł przecież pozwolić, żeby jego ukochana była staruszką w samotności.


Lęk przed starością sprawił, że wszystkie koktajle i frytki spożyte tego wieczoru domagały się ujścia. Zamknął się więc w toalecie bijąc się z myślami i nawet nagłe pojawienie się małżonki Króla Wampirów nie zdołało pogorszyć jego nastroju.

Można by myśleć, że po spotkaniu wampirzycy Homer zamarzy o nieśmiertelności, lecz zrobił rzecz odwrotną i po prostu przemienił się w staruszka. Nie chciał tego zrobić byle jak i z ukrywaniem tego — od razu zapuścił puchatą brodę i przywdział dziadkowe ciuchy (które lepiej widać na kolejnym zdjęciu).


Postanowił też zadbać o przyszłe pokolenia. Od dawna nie było funduszy na uczelnie wyższe, które funkcjonowały do tej pory jako prywatne, na które stać było jedynie Landgraabów. Nadszedł czas na zmiany.


Urodziny chłopców odbyły się w tym samym miejscu, co większość tego typu przyjęć.


Apolinary wyrósł na fajnego chłopaczka.


Po chwili do wieku nastoletniego wkroczył również Ignacy.


Tym samym zdobył tytuł najpaskudniejszego członka rodziny. (Jego przedramiona są szersze od ramion, jak u Papaja Żeglarza. Plus figura zwiędłej gruszki.)


Po urodzinach chłopcy przestali być tacy nierozłączni. Ignacy więcej czasu spędzał teraz ze swoim bratem Aleksandrem. Skupił się jeszcze bardziej na nauce, chcąc dostać się w przyszłości na uniwersytet dzięki swojej wiedzy, a nie temu, że jego ojciec-król go sponsorował.


Apolinary natomiast postanowił trochę przypakować, gdyż był niezłym chuderlakiem. Dołączył do niego dziadek.


Niestety Homer zapomniał, że starość nie radość. Poćwiczył 10 minut, po czym musiał relaksować się w wannie aż pół godziny, żeby dojść do stanu wyjściowego.


Kiedy część dzieci szybciej ruszyło ku dorosłości, Paulina oznajmiła mężowi, że jest w ciąży. (Co było dużym zaskoczeniem również dla mnie.)


Skoro mowa o dzieciach z zaskoczenia... Kosmiczny statek znów zjawił się nad pałacem królewskim. Tym razem ugościł królową Jolantę.


Tym razem kosmici nie mieli planów reprodukcyjnych, ale chyba co nieco jej powiedzieli, gdyż wróciła bardzo wściekła.


Krótki przystanek przy barku.


— Jak mogłeś, HIK, ty głupi starcze, HIK, dać sie tak urządzić jakimś ufoludkom!
— Biszkopciku, miałaś nie pić alkoholu...
— Ja ci dam, HIK!
— Nie przy dzieciach...
— Przy CZYICH dzieciach, co?!


Chcąc, nie chcąc, Homer musiał wyjaśnić żonie całą sytuację z kosmitami i swoją ciążą. Co nie było łatwe, gdy obok kręciła się Izabela. Wszystko na szczęście dobrze się skończyło. Jolanta stwierdziła, że nie chce już więcej słyszeć o kosmicznym chłopcu i dobrze zrobił, oddając go do Zakonu Horacjuszy.


Ostatnie dni nie były najlepsze dla Ignacego. Stresował się szkołą bardziej niż zwykle, w dodatku znacznie rzadziej miał okazję z kimkolwiek rozmawiać.


Zupełnie inaczej było w przypadku Apolinarego. Odkrył, że na świecie jest wielu ciekawych Simów i czasu mu nie starczało na rozmowy. Bardzo zaprzyjaźnił się ze swoim kuzynem Edwardem, z którym spędzał teraz całe dnie. Do Ignacego się nawet nie odzywał — zadawanie się z blondynem było aktualnie uznawane przez młodzież za obciachowe.


Każdy członek rodziny królewskiej był niesamowicie zajęty. Homer brał udział w sesjach zdjęciowych.



Aleksander i Paulina chodzili na bale charytatywne.


A królowa piastowała najmłodszego członka rodziny — Pauliniusza.


Wróćmy znów do młodzieży. Apolinary coraz częściej udawał się na siłownię. Nie zapominał o dostarczaniu sobie pożywienia — czasami, jak z Edwardem pojawiali się w pałacu, sami zjadali posiłek przeznaczony dla całej rodziny.
Przy okazji chłopak pogawędził sobie z cioteczkami. Musiał przyznać, że w jego rodzinie kobiety miały czym oddychać.


Na siłowni pojawiały się różne osobistości. Apolinary starał się podchodzić do nich noszalancko — prężył mięśnie, przeczesywał włosy. I nic. Natomiast Edward jakimś cudem mógł z nimi prowadzić zwykłą konwersację.


Pewnego dnia pojawił się nowy kulturysta. Ignacy Ochocki. Wzbudził zainteresowanie przebywających na siłowni osobistości, które zakładały się o to, kiedy chłopak da sobie spokój, albo kupi nowy dres, żeby nie wyglądać jak Naruto.


Ignacy miał to gdzieć. Dorobił się w końcu bicka i przepisów na napoje proteinowe.


Apolinary i Edward stwierdzili, że na nowo rozważą jego kandydaturę w swoim klubie.


Super Chłopaki podbiły w końcu basen w lokalnej siłowni. Pytanie, kiedy przestaną być najmniej umięśnionymi simami na parceli.

Rodzinka ma się dobrze, chociaż zaszły w niej kardynalne zmiany. Głównie z powodu tego, że nadszedł czas na wybudowanie nowego zamku. Jestem dumna z tej budowli, ale... Ochoccy nabrali zdecydowanie innych barw. I nie mówię tu tylko o tym, że obecna generacja jest zielona. Jak przeglądam tą relację i screeny to tęsknię za pierwszymi czterema pokoleniami

Na szczęście możemy jeszcze spędzić z nimi chwilkę, jako że trochę jeszcze się działo w pokoleniach czerwonych i żółtych!

Homer i najmłodsza córeczka Izabela. Tradycja oglądania nieba z najmłodszym dzieckiem trwa w tej rodzinie i wzrusza mnie niezmiernie za każdym razem jak odnajduję te screeny.


Izabela wyrosła na prawdziwą klepsydrę. Albo sprzedała żebra na czarnym rynku.


Cała ósemka dzieci Homera była już na tyle duża, by wspólnie wybierać się na mini przyjęcia. Tyle dzieciaków, a jednak każdy z nich wykreował swoją odrębną, interesującą historię. Lub był na jej początku, tak jak dwójka najmłodszych. (Oprócz tego przychlasta, który trafił do Zakonu Horacjuszy.)


W pałacu było jak zwykle wesoło i nie zabrakło małych dzieci.


Homer zdecydował się w końcu wpuścić na tron syna, widząc, że ten również się starzeje, a wnuk lada moment będzie gotowy zająć jego miejsce.


Nie bez wzruszenia spoglądał na swój portret wykonany wraz z wejściem w dorosłość. Tyle się zadziało w jego życiu... Był zdecydowanie gotowy na trochę odpoczynku...


...w dobrym towarzystwie.


Wraz z nowym królem, pałac zmienił barwy. Stało się jasno, a jednocześnie wciąż wnętrze emanowało elegancją godną rodziny królewskiej.


Skoro uniwersytet wznowił działalność, młodzieńcy mogli rozpocząć naukę. Ignacy kontynuował grę na skrzypcach.


Apolinary za czasów liceum zajmował się wszystkim. Finalnie - pokochał aktorstwo. Niestety nie mógł rozwijać swojej pasji na uczelni. Niejako został zmuszony do wyboru kierunku bardziej pasującego dla przyszłego króla. Tak wkręcił się w debaty.


Był w tym naprawdę dobry. Wygrał nawet z Dziadkiem Mrozem. Ale jego prawdziwym zwycięstwem było przekonanie ojca i dziadka do tego, by pozwolili mu zmienić kierunek studiów na aktorstwo.


W międzyczasie poznał uroczą i niezwykle mądrą dziewoję.


Izabela siedząc w domu nie próżnowała i też sobie kogoś znalazła.


Był to jakiś losowy chłopiec wystarczająco uroczy, miły i zabawny, by jej się spodobał.


Ignacy przy okazji mógł zaprezentować wszystkim jak ewoluował podczas studiów. Z przychlasta, który musiał włożyć wiele wysiłku, by zostać zaakceptowanym przez grupę rówieśniczą, do najlepszego i najpopularniejszego muzyka w kraju. Znalazł sobie uroczą żonę i zamieszkali razem w potężnym domu w Del Sol Valley. Zaskoczył wszystkich swoim sukcesem.


Oglądanie nieba część dalsza. Homer z ojcem nigdy nie zerwą z tą tradycją i nawet Mroczny Żniwiarz niczego nie zmieni.


Za czasów króla Aleksandra kraj opływał w totalny luz. Głównie dlatego, że Aleksander desperacko starał się być chociaż w połowie tak fajny jak swój ojciec. Mył naczynia dając się fotografować paparazzi i te sprawy.


Po ukończeniu studiów, Apolinary cieszył się wolnością pisząc scenariusze filmowe i klasyczne dramaty. Inspirował się historią swojej rodziny, by a) ojciec i dziadek nie mieli nic przeciwko jego artystycznej pracy b) wyrobić sobie reputację wśród ludzi. Dzięki swojej pracy zdobywał prestiżowe nagrody.


Aleksander mógł się starać, ale to wciąż przed jego ojcem wszyscy mdleli i wszystko wskazywało na to, że prawdziwym następcą Homera będzie dopiero Apolinary.


Wspominałam, że Apolinary spotkał na na studiach pewną dziewoję... Cóż. Poznał ją z rodziną i w ogóle, ale finalnie postanowił zostać przyjaciółmi. Po powrocie ze studiów zauważył, jak bardzo do siebie nie pasują. Była zwykłą, pracowitą dziewczyną. A on potrzebował czegoś innego. W dodatku Aleksandrowi przypomniało się, że warto by wznowić kontakty z królestwem Sulani... A Apolinary nie miał nic przeciwko w zabraniu księżniczki Sulani ze sobą. Była słodka i rozpieszczona. Idealny materiał na królową?


Zorganizowano czyjeś urodziny po raz pierwszy w miejscu innym niż pałac i ich standardowy klub. Najprawdopodobniej były to ostatnie urodziny Aleksandra. I wtedy królowa umarła. Przyjaźń Homera ze Żniwiarzem na nic się tu zdała.


Prawdziwie nadchodziły mroczne czasy. Ktoś ukradł portret Homera z głównej sali (najprawdopodobniej król Henryk), więc Paulina postanowiła namalować drugi, chociaż oczywiście nie będzie to samo... A gdy kończyła swoją pracę, król wyzionął ducha.


Po tych wydarzeniach, Aleksander był w stanie uczynić tylko jedną rzecz. Przekazać koronę synowi.


Portret musiał zostać namalowany po raz drugi, jako że pierwszy... no cóż, Apolinary po prostu nie był w stanie pozować tego dnia. Czas częściowo uleczył rany. Postanowił także zapozować w stroju codziennym, w którym czuł się zdecydowanie bardziej komfortowo.


Do zmiany jego nastroju przyczyniło się również to, że został ojcem. Udało mu się uzyskać następcę już za pierwszym razem. Przyjrzyjcie się dobrze temu chłopcu w okularach... Już od małego można było przewidzieć, co z niego wyrośnie.

Przez to, że miałam spore przerwy w grze byłam zgubiona kto jest kim i czasem wywalałam dzieciaki do rodziny XD

Tutaj jakaś dziewuszka, najprawdopodobniej Aleksandra.


Jej starsi bracia.


Czasem też skakałam do dalszej rodziny. Bo czasem trafiają się tacy simowie jak córka Alicji, że po prostu nie można nie wejść w CAS.


Jestem szczerze dumna z tej metamorfozy.