Miłowo

[Lenna]

Dziękuję za tak wiele komentarzy

Matyldzie powoli zaczyna odbijać szajba.

To jest dobre określenie

Lenno, planujesz jakiś "świąteczny specjal"?

Chciałabym, ale do świąt raczej się nie wyrobię z nadrobieniem wszystkich zdjęć Jest tego jeszcze sporo.

Kurczę Lenna! Już dawno temu pogubiłam się kto jest kim, ale nadal przeglądam twoją relacje bo jest po prostu świetna. Podziwiam Cię, że nadążasz za tym wszystkim. No i za to, że grasz na czystym eaxisie!

Miło mi Myślę, że do ogarnięcia pokrewieństw wystarczy drzewo genealogiczne, od pamiętania wszystkiego jestem ja

Borys nie jest przypadkiem spokrewniony z Amarem? Jest jego młodszą kopią

Urok maxisowych Simów Mają ten sam szablon twarzy. Ten sam problem mieli Piotr Sim i Ludwik Melodyjka :/

Liczę, że Wiola zdąży rozprawić się z Danutą. Jeśli ta okaże się równie dobrą rywalką, jak Marta, emerytka prawdopodobnie nie zdąży

Wiola długowieczna jest Ale jej czas też się kiedyś skończy...

Co do sygnatury - dziękuję

Dzisiaj nieco krótsza relacja, i przepraszam za jakość zdjęć, ale na początku zapomniałam włączyć frapsa

#78
Sandra nie miała na co narzekać w swoim życiu. Każdego dnia wstawała do swojego przedsiębiorstwa, „Bazar” był dla niej najważniejszy i dawała z siebie wszystko, aby wciąż go rozwijać. To nie był jakiś wielki biznes, ale dawał jej radość, a także zapewniał jej spokojne życie, nie musiała się martwić, że ją wyleją z pracy, to było jej własne królestwo. Mogła je prowadzić jak chciała i otwierać kiedy chciała, chociaż wyrobiła sobie systematyczność i „Bazar” był otwierany w ustalonych godzinach. Nie potrzebowała rodziny, związku czy zbyt wielu przyjaciół, wolała poświęcać się swojemu hobby. Jej pracownicy bardzo ją sobie cenili, lecz niektórzy Simowie uważali, że jest ona nieco arogancka.


Ale trzeba przyznać - nie zawsze wszystko szło tak, jak powinno A Sandra czasami potrafiła przesadzać, w pogoni za zadowoleniem klientów.



Rodzina Uczniów prowadziła istnie sielankowe życie. Nawet kot miał jak w raju - Gryzelda zawsze mogła liczyć na pieszczoty ze strony Uli.



Tylko Stanisław nie był do końca zadowolony. Nigdy nie darzył sympatią rodziny swojej siostry, jedynie Czesław był mu bliski, ponieważ tak jak on uwielbiał politykę. Młody mężczyzna coraz wyżej piął się w swojej karierze i wyglądało na to, że w przyszłości zostanie następcą swojego wujka, kolejnym burmistrzem.


Urszula także dorastała, wreszcie miała urodziny i wkroczyła w dorosłość. Teraz mogła zająć wyższą pozycję w karierze medycznej.






Kobieta postanowiła wypróbować stację badawczą należącą do ojca, Leszka. Może stworzyłaby jakieś lekarstwo? To na pewno podbudowałoby jej pozycję w pracy. Ale jako amatorka, niestety niezbyt umiała obsługiwać tę maszynę, i niechcący stworzyła wirusa, którym się zaraziła... Miejmy nadzieję, że to nic poważnego.


Karina od jakiegoś czasu miała na oku Fernando Mendozę, bogatego staruszka mieszkającego na obrzeżach Miłowa. Słyszała, że niedawno stracił kobietę - to na pewno dobra okazja, aby go zdobyć... Zaczęło się od tego, że spotkała go na mieście, porozmawiali trochę...
- Karina Bertino? Piękne imię.
- Dziękuję, podobno mam jakieś hiszpańskie korzenie, ale to bardzo dalecy krewni.
A potem poszło jak z górki - zaprosiła go do siebie...

(po jej myślach od razu widać, o co jej chodzi )

Dowiedziała się, że mężczyzna ma naprawdę kupę kasy. Teraz już była pewna, co zrobić - staruszek szybko umrze, więc jest to naprawdę świetna okazja do zdobycia fortuny. Szybko przeszli na „ty”, ale Fernando traktował ją raczej jako przyjaciółkę i nawet do głowy mu nie przyszło, że taka młoda dziewczyna, która dopiero co skończyła studia, chciałaby od niego czegoś więcej. Był także inny problem - mężczyzna zdawał się ciągle myśleć o utraconej miłości, wspominał ukochaną i nadal się po tym nie pozbierał, ciężko było do niego dotrzeć.


- Myślę, że w tych chwilach nie powinieneś być sam. Zresztą, minęło już sporo czasu, może powinieneś zapomnieć i otworzyć się na kogoś nowego?
- Do czego zmierzasz, Karino?


Dziewczyna szybko mu pokazała, o co jej chodzi... Staruszek nie bardzo wiedział, jak miał się zachować.
- Ekhm... Bardzo cię lubię, naprawdę, ale nie uważasz, że jestem dla ciebie trochę za stary?
- Wiek przecież nie gra roli. - Karina uśmiechnęła się do niego. - To nie jest żaden problem, miłość nie wybiera.
- Wiem, wiem, ale... Jesteś jeszcze taka młoda, chcę twojego dobra.
Fernando także nie czuł się jeszcze gotowy na nowy związek, co utrudniało sprawę.



Mimo to, Karina potrafiła postarać się na tyle, że mężczyzna w końcu jej uległ. Studia aktorskie na coś się przydały











Karlos znalazł nową pracę - zatrudnił się jako badacz natury. Niestety, stracił tę posadę już pierwszego dnia, gdy niefortunnie podjął złą decyzję.


Ale nie poddawał się - postanowił zdobyć większe umiejętności i jeszcze raz postarać się o pracę w tym kierunku.


Z kolei Bernardo i Jolanta oboje podjęli karierę w Sztuce.


Tym sposobem poznali Mariusza Marzyciela.


Karina i Fernando spotykali się coraz częściej, ale to nadal nie było to, o czym marzyła dziewczyna. Staruszek nie chciał się pakować w poważny związek, głównie dlatego, że ciągle miał żałobę po Marcie, oraz nie chciał niszczyć życia młodziutkiej Karinie.












+ Bonus
[spoiler]Zabawna sytuacja - Dagmara skarciła Karinę za zepsucie wanny XD
[/spoiler]

[Galcia]

Pal licho, co się stanie z Ulą po tym wirusie, ale żeby to się nie skończyło jakąś epidemią.
Widzę, że szybko wypełniłaś lukę po śmierci Marty. Karina to kolejna niezła agentka.

nie chciał niszczyć życia młodziutkiej Karinie.

Na przykład zostawiając jej duży spadek, żeby miała lepszy start w życiu. Fernando w ciekawy sposób przeżywa żałobę.

PS. Świąteczny special jest jak najbardziej pożądany. :3

[Lion]

Strasznie lubię twój "Bazar", takie miłe simowe przedsiębiorstwo
Ula jest ładną simką, jeśli chcesz ją uśmiercić wirusem, koniecznie najpierw ją rozmnóż
Fernando ma ciekawe podejście! Czy wejdę z Kariną w stały związek? - Nie, nie, ona jest za młoda, zniszczę jej życie! Czy pójdę z Kariną do łóżka? - Oczywiście!

PS. Świąteczny special jest jak najbardziej pożądany! [2]

[Lenna]

Dziękuję za komentarze

Fernando ma ciekawe podejście! Czy wejdę z Kariną w stały związek? - Nie, nie, ona jest za młoda, zniszczę jej życie! Czy pójdę z Kariną do łóżka? - Oczywiście!

Dopóki nie ma żadnych zobowiązań, to czemu nie

PS. Świąteczny special jest jak najbardziej pożądany. :3

Skoro tak bardzo chcecie, to pomyślę nad tym i może coś wykombinuję, ale nic nie obiecuję bo jesteśmy ze zdjęciami daleko w tyle, więc będzie ciężko cokolwiek skleić tak, żeby można było pokazać wcześniej :/

Znowu przepraszam za zdjęcia - niektóre są małe, bo robiłam je do albumu w grze i nie pomyślałam o tym, żeby zrobić je także frapsem

#79
Beniamin i Danuta byli ze sobą już na tyle długo, że mężczyzna zaczął myśleć o poważnym związku. Już raz mu w życiu nie wyszło - ale tym razem wierzył, że z Danutą mu się ułoży. Ona była inna od Matyldy. Bardzo inna... Ben i Matylda byli dosyć podobni do siebie, a jednak się rozwiedli. Nowa wybranka Bena była jego przeciwieństwem - on spokojny i ułożony, ona rozrywkowa i pewna siebie. I mimo to coś przyciągało ich do siebie i sprawiło, że Danuta zaczęła patrzeć na życie inaczej. To było to...


Mężczyzna nie zamierzał dłużej czekać. Wiedział, czego chce, więc zdecydował się na oświadczyny. Nie był typem romantyka i nie za bardzo wiedział, jak się za to zabrać, więc po prostu podsunął kobiecie pudełeczko z tym ważnym skarbem...


Trzeba przyznać, że to był niemały szok dla Danuty. Jeszcze niedawno ani myślała o wiązaniu się z kimś na poważnie. Ale teraz było inaczej - naprawdę kochała Bena. Bała się stałego związku, ale skoro to prawdziwa miłość... to czemu nie?




Ze ślubem też nie zwlekali. Urządzili go szybko, przy pomocy przyjaciół. Beniamin chciał już zostawić swoje dawne życie za sobą i zapomnieć o wszystkim, rozpocząć nowy rozdział. Matylda była dla niego już przeszłością - mimo, że minęło tak dużo czasu, kobieta wciąż nie poddawała i wysyłała listy, ale Ben wszystko wyrzucał do kosza. Nie chciał już o niej myśleć i mieć z nią do czynienia. Miał nadzieję, że nareszcie będzie mógł o niej zapomnieć... Ale czy na pewno?

(wybaczcie stroje zimowe )

Teodozja niezbyt pochwalała wybór przyjaciółki...
- Rozumiem, że go kochasz, ale... żeby od razu ślub?
- Wiem, wiem, mówiłam, że nigdy nie będę się wiązać. Ale Ben stał się dla mnie naprawdę kimś więcej.
- Ta, teraz tak mówisz, ale zobaczysz za parę lat... Ja na początku też myślałam, że miłość jest prawdziwa, i spójrz, jak to się skończyło.
- To, że tobie się nie udało, nie znaczy, że ja będę mieć tak samo.
- Małżeństwo to brak swobody i zobowiązania, a tego przecież nie lubisz. Nie muszę być jasnowidzem, żeby wiedzieć, że to nie może się udać. Ehh... Ale skoro już tak postanowiłaś, to nie pozostaje mi nic innego, jak ci pogratulować i życzyć szczęścia.


Radosną atmosferę zmąciło nagłe pojawienie się na weselu pewnego niechcianego gościa. Nie wiadomo, skąd i jak Matylda dowiedziała się o ślubie, ale najwyraźniej śledziła każdy krok byłego męża i wieść o jego nowym związku niezbyt ją ucieszyła. Spełnił się najgorszy koszmar Beniamina... Miał nadzieję, że nie zamierza ona mu zepsuć tego ważnego dnia.


- Co ty tu robisz?! Nie byłaś zaproszona!
- Wiem, ale... Muszę ci coś ważnego powiedzieć od dawna, ale ty nie odbierasz moich telefonów.
- Zmieniłem numer, żebyś dała mi spokój. Co chcesz mi powiedzieć? Że mnie kochasz, że chcesz żebym wrócił? Daruj sobie. - prychnął zirytowany. Chciał się jej jak najszybciej pozbyć, zanim kobieta zupełnie zepsuje mu humor.


- To coś znacznie ważniejszego. - zawiesiła na chwilę głos. - Mamy razem dziecko.
- Że co takiego?! Jeśli to miał być żart, nie udał ci się.
- Wiedziałbyś, gdybyś się ze mną skontaktował. Gdy się rozstaliśmy, byłam w ciąży. Mamy razem córeczkę, Amelię. - kłamała jak najęta, ale Ben nie mógł tego wiedzieć.
- To jest niemożliwe. - mężczyzna przeraził się nie na żarty.
- To prawda, mogę nawet pokazać ci zdjęcia. Dlatego właśnie nie możesz poślubić Danuty. Dla dobra Amelki, wróć do mnie. Chyba nie pozwolisz na to, żeby wychowywała się bez ojca? - Matylda miała nadzieję, że go złamie. - Zajmiemy się nią razem, będzie tak, jak powinno być. Wyjedziemy...
- Ale... ja przecież mam dzisiaj ślub!
- Przemyśl to.


Zdruzgotany mężczyzna nie wiedział, co ma zrobić. Miał mętlik w głowie - tak nagle dowiedział się, że ma dziecko... W takiej sytuacji najlepiej byłoby związać się znowu z Matyldą. Ale on jej już przecież nawet nie kochał!
Postanowił przede wszystkim porozmawiać z Danutą. Wyjaśnił jej całą sytuację i to, co powiedziała mu była żona...
- Co my teraz zrobimy? Co ja zrobię? Co z naszym ślubem?! - cały roztrzęsiony patrzył na swoją ukochaną.
- Mój Boże! Nie zamierzasz chyba do niej wrócić?
- Ale co innego mogę zrobić? Chcę dobra mojej córeczki...


- Och, Ben... Proszę cię, przecież kochamy się i mamy się dzisiaj pobrać. Tego nie może zepsuć jakaś Matylda. To, że macie razem dziecko, nie znaczy, że musisz z nią być. Możesz przecież odwiedzać córkę w weekendy, jak wiele innych rozwiedzionych tatusiów. Zapomnij o niej. To nasz dzień, pobierzemy się, pojedziemy na miesiąc miodowy i będziemy się świetnie bawili, tak, jak było w planie.
- Może masz rację...


Ben musiał już tylko przedstawić swoją decyzję Matyldzie.
- Wiem, że najlepsza jest kompletna rodzina, ale nie mogę być z tobą tylko dlatego, że mamy razem dziecko. Przykro mi, ale kocham Danutę.


- Ty świnio! Dobrze, trudno, nie potrzebuję ciebie! Sama wychowam Amelkę!


Narzeczeni w końcu stanęli przed ołtarzem. Pełni obaw o przyszłość, i zmartwień z dzisiejszego dnia, w tej ważnej chwili starali się zapomnieć o wszystkim i skupić na tu i teraz.










Tradycyjne karmienie tortem



Po udanym weselu po parę przyjechała taksówka. Ben wykupił im małą podróż poślubną.



Celem ich podróży była Wioska Takemizu.



Ben starał się odeprzeć dręczące myśli o Matyldzie, chciał cieszyć się wyjazdem. Na szczęście to nowe, urokliwe miejsce szybko go pochłonęło i nie miał czasu na zmartwienia.
Oboje skorzystali z luksusów hotelu i nauczyli się nowego masażu.







Oczywiście nie mogło zabraknąć nocy poślubnej



Następnego dnia czekało ich wiele przygód...


Beniamin spotkał ninję.


Ten zgodził się mu przekazać tajemnicę teleportacji.



Małżonkowie spróbowali miejscowych przysmaków. Danuta podjęła dziwne tematy




Oboje wrzucili monetę do kapliczki - kobieta dostała pozytywną przepowiednię. Może coś w tym jest?


Ben za to dostał bardziej materialną nagrodę... xD


Później pograli wspólnie w mahjonga.


Danuta zakupiła kilka pamiątek.



Dzień zakończyli małą wycieczką. Podczas niej zdobyli tajemniczą mapę...



Miesiąc miodowy w Wiosce Takemizu był naprawdę dobrym pomysłem. Oboje mogli się tu wyciszyć i odpocząć, poznawali miejscowe zwyczaje - mieszkańcy tego miejsca byli bardzo otwarci i przyjaźni.


Danuta spotkała ninję i również poznała sztukę teleportacji.




Odwiedzili ogród zen - bardzo ciche i spokojne miejsce.






Następnie postanowili wykorzystać mapę, która zaprowadziła ich do dziwnego miejsca między wzgórzami...


Przywitał ich tam stary mędrzec.


Danuta zaczęła go zanudzać swoimi przemyśleniami


Ale dzięki niemu nauczyli się Tai Chi.




Po krótkiej rozmowie mędrzec przekazał im Smoczą Legendę.


Ostatnie chwile swojego wyjazdu przeznaczyli na kilka wycieczek.



Oraz saunę.


Ale niestety, w końcu musieli opuścić to miejsce i wrócić do domu.






Podczas ich nieobecności Diana nie próżnowała. Miała dom dla siebie, więc chętnie zapraszała do siebie Norberta.




Ale cieszyła się z powrotu przyjaciół. Wypoczęty i spokojny Ben był pełen energii i chęci do działania, wyszedł do pracy z uśmiechem na ustach. Chociaż w głębi serca nadal martwiła go przyszłość...


Z kolei Danuta...


Fernando wciąż rozmyślał o Karinie i zastanawiał się, czy to na pewno dobry pomysł spotykać się z tak młodą osobą. Ale nie chciał być także samotny. Na szczęście miał także przyjaciół.


Jednak od czasu śmierci Edwarda to już nie było to samo. Brakowało im przyjaciela, i powoli uświadamiali sobie, że na każdego z nich w końcu przyjdzie czas.

[diamond5]

Czas nadrobić relacje!

77

Przydałby mi się taki duch, co by mi sprzątał

Jak fajnie to wygląda, gdzie psina czuwa przy domownikach

Ojej I, po co się garnęła!?

Ale mu to szybko poszło? Ledwo stracił Oliwię, ich córka nie ma matki, a tu romans? Chyba jednak tak mocno jej nie kochał <_<

78

To ona wpadła w ten śnieg?

Hehe, Urszula już miała welon na sobie To jakiś znak

Kolejna cwaniara na kasę

79

Jaka mina Bena, gdy Danuta trzymało pudełeczko z pierścionkiem

A to menda z Matyldy!!

Bardzo fajną mieli podróż poślubną

Tak myślałam że z bara-bara coś wyniknie

[chloe]

Hahah jaka historia XD kilka razy serio zaśmiałam się w głos, twoje pomysły są niesamowite (i chore XD). Od teraz będę komentować regularnie - i tak, przebrnęłam przez całą tą opowieść na raz!

[Galcia]

Teodozja nie umie się zachować na weselu. Mogłaby się wstrzymać z komentarzami albo wygłosić je wcześniej, kiedy jeszcze nie było za późno.
Matylda to wariatka, a Ben to kompletny palant. Była żona w dniu jego ślubu przychodzi i mówi mu, że mają razem dziecko, a on chce natychmiast rzucić narzeczoną i wrócić do żony, której nienawidzi, dla dobra dziecka (które na pewno będzie bardzo szczęśliwe, wychowując się w takiej chorej rodzinie ).
Oby Matylda nie wpadła na pomysł, żeby porwać też dziecko Bena i Danuty. <_< Serio, niech ktoś zaprosi do niej panów w białych fartuchach.

[Sachiko]

Matyldę należy szybko zapakować w kaftan bezpieczeństwa ;w;
Meh, oby Danuta nie żałowała swojej decyzji tak jak Teodozja.
Zdjęcia z Wioski Takemizu są super :3
Yay, klub emerytów się trzyma!

[doo152]

Urszulka jest ładna, ale średnio podchodzi mi jej fryzura I ma śliczną sukienkę

Wirus? Mam nadzieję, że przez to nikt nie zginie...

Ej! Dlaczego ten biedny Fernando ma takiego pecha? Co jakaś kobieta się napatoczy, to od razu oportunistka. Zrób tak, żeby miał ładną, dobrą, kochającą, młodą żoneczkę, która odgoni te wszystkie sępy od jego majątku

Matylda Coś czuję, że nie da łatwo za wygraną i Ben z Danutą jeszcze ją popamiętają. Bardzo mnie ciekawi ten jej wątek. Swoją drogą, niezły szok musiał przejść Ben, akurat w dniu ślubu, biedaczek!

A Teodozja nie zachowała się zbyt grzecznie, mówić takie rzeczy tuż przed ślubem?

Super podróż poślubna! Co ta Danuta tyle gada o tym dziecku?

Ach, wiedziałam, ciąża! Czyli to nie Ben był bezpłodny, tylko faktycznie Matylda miała z tym problem. Ale może jednak Matylda zajdzie w ciążę?

A skoro o ciąży mowa... Mam nadzieję, że Karina i Fernando nie spodziewają się dziecka!

Dawaj szybko następny odcinek!

[Lenna]

Dziękuję za komentarze!

To ona wpadła w ten śnieg?

Nie, ale jej pracownica - Tamara

Hehe, Urszula już miała welon na sobie To jakiś znak

Czy ja wiem

Hahah jaka historia XD kilka razy serio zaśmiałam się w głos, twoje pomysły są niesamowite (i chore XD). Od teraz będę komentować regularnie - i tak, przebrnęłam przez całą tą opowieść na raz!

Dziękuję, miło mi

Matylda to wariatka, a Ben to kompletny palant. Była żona w dniu jego ślubu przychodzi i mówi mu, że mają razem dziecko, a on chce natychmiast rzucić narzeczoną i wrócić do żony, której nienawidzi, dla dobra dziecka (które na pewno będzie bardzo szczęśliwe, wychowując się w takiej chorej rodzinie ).

No fakt, nie popisał się, ale na jego usprawiedliwienie powiem, że Ben zawsze trzymał się zasad i według niego wszystko musi być tak, jak powinno - nie chciałby aby jego dziecko wychowywało się w niepełnej rodzinie, jakakolwiek by ona nie była

No i dochodzimy do momentu, w którym stworzyłam relację - teraz lecę ze zdjęciami, które zdążyłam zrobić od czasu utworzenia tematu, a trochę się tego uzbierało.

#80
Teofil i Calista coraz częściej się kłócili, mężczyzna miał do niej pretensje o jej nocne znikanie z domu, ale ona nie miała zamiaru się tłumaczyć...
- Ja tutaj się staram, żebyśmy mieli z czego żyć, opiekuję się dziećmi, zostaję z nimi, a ty się gdzieś szlajasz po nocach...
- Może ja też potrzebuję odpocząć?! Może mam już dosyć tego wszystkiego?


Pomiędzy nimi coś wypaliło się. Zabiegani przez cały dzień, wokół pracy i dzieci, praktycznie nie rozmawiali ze sobą. Teofil myślał, że robi wszystko dobrze - w końcu dbał o swoją rodzinę, tak, jak powinien. Dlaczego więc Calista nie było szczęśliwa? Dlaczego związek im się walił? Nie rozumiał, że jego żona jest już wykończona i nie mają nawet czasu dla siebie, czego ona bardzo potrzebowała. Wieczorami wykończona wymykała się do Leona - według Teofila, zachowywała się ona bardzo nieodpowiedzialnie i nie zależało jej na rodzinie. Nie wpadł jednak na to, że mogłaby go zdradzać...





Podobnie sytuacja wyglądała u Marzycielów. Mariusz i Teodozja każdego dnia mijali się obojętnie.



Gdy tylko kobieta czuła wyrzuty sumienia z powodu zdrady, mąż swoim zachowaniem uświadamiał jej, dlaczego to zrobiła. Czasem marzyła, żeby wszystko naprawić, ale Mariusz nie potrafił z nią już normalnie rozmawiać.


W tym wszystkim były oczywiście jeszcze dzieci. Dominik jako tako radził sobie w szkole, a Marzenka wciąż poznawała świat.









Do chłopca wpadł przyjaciel - Mikołaj Biedak. Jak to chłopaki, lubią sobie razem pograć


Jednak dzieci rosły i wkrótce nie były już takie małe.





Kaliente wiedli dosyć spokojne życie. Anna uczyła się gotować dla całej rodziny, a w wolnym czasie oddawała się pasji - malarastwie.

(i trochę zaśmierdła, ale to już szczegół XD)

Hektor i Arkadia cieszyli się każdym dniem razem. Na starość mieli mnóstwo czasu dla siebie, ale trzeba przyznać, że trochę im się nudziło. Mieli nadzieję na wnuki - to na pewno ożywiłoby ten dom.



Hektor czasem nawet starał się to lekko zasugerować synowi...


Jak się okazało, ich prośby zostały wysłuchane



I taka tam płonąca palma


Arturo, mimo że zdążył już wyrosnąć, nadal lubił spędzać czas z rodzeństwem i zajmować się nimi, szczególnie kiedy Gertruda nie mogła.


Na szczęście teraz, kiedy dzieciom nie trzeba było już zmieniać pieluch i opiekować się nimi dwadzieścia cztery godziny na dobę, kobieta miała więcej czasu dla siebie i rozwijać na przykład swoje hobby, czyli naturę. Mimo to, nadal nie planowała powrotu do pracy - przeżyła tak wiele, że teraz potrzebowała już tylko odpoczynku i wyciszenia się.



Arturo także od jakiegoś czasu nawiązywał bliższy kontakt z Leokadią Nic. Była ona koleżanką z klasy, znacznie od niego mądrzejszą i bogatszą, miała świetne oceny, pieniądze i kochającą rodzinę. To zupełne przeciwieństwo Arturo, dlatego nie liczył na nic więcej z jej strony. Mimo to, ona okazała się chętna do rozmowy z nim, a z czasem nawet... zaiskrzyło między nimi. Pewnego deszczowego dnia chłopak zaprosił ją do siebie.


Świetnie się bawili, żartując i opowiadając sobie różne historie. Kiepska pogoda nie przeszkadzała im i nie miała znaczenia, byli zbyt zapatrzeni w siebie, żeby zwracać na to uwagę. Wystarczyły ciepłe uśmiechy i gesty, żeby świat od razu stał się kolorowy.


Wtedy też Arturo odważył się przedstawić dziewczynie swoje uczucia. To był impuls - nie miał nic do stracenia. Miał nadzieję, że ona czuje to samo.








Przemoknięci, stali wtuleni w siebie w strużkach deszczu.





Młodsze siostry Arturo także nawiązywały nowe znajomości - Mikołaj Biedak był przyjacielem Darii, a Marzena Marzyciel to przyjaciółka Ady. Dziewczynki chętnie zapraszały ich do siebie.





Z czasem oceny Arturo nieco pogorszyły się. Chłopak mimo, że się starał, nie za bardzo radził sobie w szkole - po prostu nie był zbyt zdolny. W nauce nigdy nie dorówna Leokadii. Czuł się szczęściarzem, że ktoś taki jak on zdobył taką dziewczynę.



Ada także dorastała i wkrótce stała się nastolatką.




Leon postanowił pokazać Caliście swoje jacuzzi. To zawsze działa... nie musiał jej namawiać.










Następnej nocy w to samo miejsce zabrał Teodozję. Myślał, że ona również mu ulegnie...


Niestety, stało się inaczej. W tym momencie kobieta zrozumiała, że to zaszło za daleko. Co ona wyprawiała? Nie mogła tego zrobić. Nie mogła w taki sposób zdradzić Mariusza, i tak już wiele złego zrobiła. Nie powinna w ogóle spotykać się z Leonem. Przecież w głębi serca, nadal coś czuła do Mariusza... Kiedyś było im razem dobrze. Dlaczego to się zmieniło? Dlaczego szukała szczęścia w objęciach innego mężczyzny? Jej przyjaciółka Danuta znalazła miłość i najwyraźniej świetnie jej się układało. Czemu więc ona przestała wierzyć, że to może się udać? Może jeszcze nie wszystko stracone... Teodozja odepchnęła Leona i wyszła biegiem do domu, nie tłumacząc się dlaczego.



Dla niego to był szok. Jeszcze nigdy żadna kobieta go w ten sposób nie odrzuciła...


Później wpadł we wściekłość. Naprawdę, jak ona mogła go w ten sposób potraktować?! Jego ego mocno ucierpiało.
Żeby się odstresować, zdecydował się spotkać z inną kobietą i zaprosił Jowitę na randkę. Odwiedzili sklep z ubaniami na Przedmieściu - bynajmniej nie po to, aby coś kupić



Bara-bara w przebieralni to ciekawy pomysł



Po powrocie do domu Leon musiał zadowolić się galaretką, ponieważ zapasy się skończyły i zabrakło mu nawet chipsów. Oczywiście zakupów nie ma komu zrobić...


Na koniec parę fotek Miłowa.

[Lion]

Dopóki nie ma żadnych zobowiązań, to czemu nie

W przypadku dwójki młodych simów to rzeczywiście byłoby normalne podejście. Fernando mnie zaskoczył, bo po nim takiego patrzenia na "związki" się nie spodziewałem

Cieszę się, że Danuta i Ben stworzyli szczęśliwy związek. Oświadczyny, przysięga pod łukiem i podróż poślubna (zwłaszcza podróż poślubna!) wyszły ci super! Zdjęcia z tych wydarzeń są ciepłe i klimatyczne Jeżeli chodzi o Matyldę, to simka mnie zaskoczyła. Nie sądziłem, że wpadnie na coś podobnego Co prawda jej plan się nie powiódł, ale liczę, że Ben pozna całą prawdę i nie będą go dręczyć wyrzuty sumienia w związku z "ich" dzieckiem.

Liczę, że Calista podobnie jak Teodozja postanowi naprawić małżeństwo. Całe szczęście, że przykład Danuty i Bena wlał w żonę Mariusza nadzieję, że wszystko jeszcze można naprawić! Mina Leona przy odmowie bara-bara - bezcenna! Szkoda, że jego dzieci ciągle nie mogą (i pewnie nigdy nie będą mogły) na niego liczyć, ale dobrze, że mają przyjaciół, z którymi mogą się spotykać. Jestem ciekawy, czy Arturo i Leokadia staną się szczęśliwą parą
Oby Anna urodziła zielone dziecko Swoją drogą zdjęcia Arkadii i Hektora przypomniały mi relacje, w których oni sami byli młodymi simami i jakoś tak sentymentalnie mi się zrobiło

[Galcia]

Ja tam myślę, że Gertruda jest po prostu leniwa. Przyzwyczaiła się do siedzenia w domu i teraz nie chce jej się wracać do pracy (za co nie mogę jej winić, bo mnie też by się nie chciało ).
Niech Arturo lepiej uważa, bo jak tatuś Leokadii dowie się, że jego córeczka spotyka się z takim plebejuszem, pewnie źle się to dla niego skończy.
Czasem się zastanawiam, co te wszystkie nieszczęśliwe mężatki z Miłowa zrobiłyby bez Leona. Pewnie nie mogąc rozładować frustracji, pomordowałyby swoich mężów.

[simunia]

Całkiem całkiem się u cb dzieje w tych simowych rodzinkach piszesz ciekawe historie.

[Lenna]

Dziękuję za komentarze

W przypadku dwójki młodych simów to rzeczywiście byłoby normalne podejście. Fernando mnie zaskoczył, bo po nim takiego patrzenia na "związki" się nie spodziewałem

Na starość różne głupie pomysły przychodzą do głowy, tym bardziej, że Fernando czuł się bardzo samotny

Oświadczyny, przysięga pod łukiem i podróż poślubna (zwłaszcza podróż poślubna!) wyszły ci super! Zdjęcia z tych wydarzeń są ciepłe i klimatyczne

Miło mi, że się podoba

Swoją drogą zdjęcia Arkadii i Hektora przypomniały mi relacje, w których oni sami byli młodymi simami i jakoś tak sentymentalnie mi się zrobiło

Cieszę się, że moje zdjęcia wywołują taki efekt

Ja tam myślę, że Gertruda jest po prostu leniwa. Przyzwyczaiła się do siedzenia w domu i teraz nie chce jej się wracać do pracy (za co nie mogę jej winić, bo mnie też by się nie chciało ).

Może coś w tym jest

Czasem się zastanawiam, co te wszystkie nieszczęśliwe mężatki z Miłowa zrobiłyby bez Leona. Pewnie nie mogąc rozładować frustracji, pomordowałyby swoich mężów.

Całkiem całkiem się u cb dzieje w tych simowych rodzinkach piszesz ciekawe historie.

Dziękuję


#81
Sytuacja u Biedaków okazała się być poważniejsza, niż się wydawało. Pensja Moniki przestała wystarczać na tak dużą rodzinę. Wkrótce doszło do tego, że w domu zaczęło brakować jedzenia. Zaczęli odliczać każdy simoleon, aby wiązać koniec z końcem.


Opieka nad dziećmi także stała się trudna. Szczególnie nad najmłodszymi Sebą i Gabrysią...



Zmęczenie czasem sięgało zenitu...


Starsze dzieci musiały same o siebie zadbać. Bożenka zawsze opowiadała, że gdy dorośnie, zarobi na całą swoją rodzinę i kupi im ładny dom.


W końcu doczekała się swoich urodzin.



- Córeczko, nie mogę uwierzyć, że jesteś już taka duża. Jeszcze niedawno zmieniałam ci pieluchy... Niedługo dorośniesz i nas opuścisz.
- Oj, mamo, nigdzie się nie wybieram. Obiecałam, że będę o was dbać na starość, rodzeństwem też się zajmę.
- To miłe, ale za dużo bierzesz na siebie.




Bożena faktycznie zbyt bardzo dbała o innych niż o siebie samą. Często oddawała jedzenie młodszemu rodzeństwu, sama nic nie jedząc. Także zajmowała się nimi w każdej wolnej chwili.


Z kolei Honorata była jej najlepszą przyjaciółką - siostry uwielbiały ze sobą rozmawiać i plotkować.



Niestety, Bożenka od dłuższego czasu była niedożywiona. Pewnego dnia zrobiło jej się bardzo słabo...





To był jej koniec.





Bartek dostał załamania nerwowego. Nie mógł uwierzyć, że dopuścili do czegoś takiego... Stracił własne dziecko...



Małżonkowie obwiniali się o śmierć córki. Wciąż nachodziły ich myśli, że gdyby lepiej zajmowali się rodziną, to by się nie wydarzyło. A oni nawet nic nie zauważyli! Od tej pory w domu nastała bardzo smutna i ponura atmosfera.


Jednak czas mijał i mała Gabi miała pierwsze urodziny.


Honorata nie potrafiła się pogodzić ze śmiercią siostry. Była ona dla niej bardzo ważna, wciąż przypominała sobie, jak świetnie się razem bawiły. A teraz jej już nie było - już nigdy nie będą wspólnie obgadywać chłopaków, nigdy nie będą się dzielić sekretami, nigdy już jej nie zobaczy... Bożena miała przecież całe życie przed sobą!


Halina bardzo cieszyła się z powrotu córki do domu. Zgodziła się też, aby Borys u nich zamieszkał.


Narzeczony Elizy został dobrze przyjęty przez rodzinę.



Wkrótce także wyprawiono długo wyczekiwany ślub. Od tej pory byli oficjalnie małżeństwem i nic nie mogło ich już rozdzielić.











A gdy nastała noc, para przeniosła się do sypialni...








Tekla całkiem nieźle radziła sobie w pracy, przede wszystkim dzięki temu czuła się bardziej niezależna i miała jakieś zajęcie - bo pieniędzy im nie brakowało.


Norbert każdą wolną chwilę poświęcał na spotkania z Dianą - chciał, aby czuła się szczęśliwa i niczego jej nie brakowało, tym bardziej że w ostatnim czasie trochę źle się czuła i mężczyzna martwił się o nią.



Leokadia z kolei zaprosiła do siebie Arturo. Ich związek zaszedł tak daleko, że zamierzała przedstawić go rodzicom, którzy byli bardzo ciekawi, z kim spotyka się ich córka.


- Dzień dobry, mam na imię Arturo. Miło mi panią poznać.
- No nie wiem, czy tak miło.


- A więc to jest ten twój chłopak?
- Tak, cieszę się, że mogę ci go przedstawić.
- Doprawdy, nie mogę uwierzyć, że wybrałaś kogoś takiego. Spójrz tylko na niego!
- Mamo, przestań! Jak tak możesz? O co ci chodzi?
- Chyba mamy do pogadania. Poczekaj tylko, aż ojciec wróci.


Leokadia musiała pożegnać Arturo i przeprosić go za zachowanie mamy, ale najgorsze miało się dopiero zacząć. Wieczorem Dobromir musiał zrobić wykład córce.
- Rozumiem, to nastoletnie zauroczenie i tak dalej, ale nie możesz z nim być.
- Nie, ja go kocham! Dlaczego niby mam go rzucić?!
- To nie jest odpowiedni chłopak dla ciebie! Przecież wiesz, że rodzina Lotario to sama patologia, nie pozwolę ci żebyś zmarnowała sobie życie z kimś bez pieniędzy i wykształcenia.
- Ach, a więc o to chodzi! Jest niby gorszy, bo jest biedny?!


- Nie wierzę, że jesteście takimi materialistami...
- Przykro mi, ale nie będziesz się z nim dalej spotykać. Masz z nim zerwać.
- Nie zmusisz mnie! Kocham go i nie mam zamiaru rezygnować z miłości przez wasze głupie zasady!


Leokadia, wbrew zakazie rodziców, jeszcze tej nocy postanowiła się wymknąć do ukochanego. Nic jej nie powstrzyma - jeśli oni nie tolerują jej chłopaka, to nic nie zmienia, dziewczyna będzie walczyć o swoją miłość.



Niestety, nocna ucieczka źle się dla nich skończyła. Nastolatkę do domu odwiozła policja.



Oczywiście nie obyło się bez konfrontacji z ojcem...


- No pięknie, do czego to doszło! Nie spodziewałem się czegoś takiego po tobie! Ten chłopak ma na ciebie zły wpływ...
- Mówiłam, że zrobię, co będę chciała, to moje życie, a ty nie możesz mi rozkazywać.


- A właśnie, że mogę! Jestem twoim ojcem i chcę twojego dobra. To nie do pomyślenia, żeby moją córkę przyprowadzała policja! Rozumiesz, co to za wstyd dla naszej rodziny?! Ale po tym smarkaczu można się było tego spodziewać, skoro wychował się w takiej chorej rodzinie.
- A my niby lepsi, co?! Ty nawet nie poznałeś nigdy swojego ojca! - pod wpływem emocji nie zastanawiała się nad tym, co mówi.
- O nie, teraz to przesadziłaś, młoda damo! Wiesz, że dziadek zmarł przed moimi narodzinami.
- Tak, a co się z nim właściwie stało? Nie wiesz tego. Więc przestań oceniać innych i zastanów się nad swoim życiem!
- Dosyć tego, masz szlaban. Nie będziesz się tak do mnie zwracać!


- Mam to gdzieś, nie ukarzesz mnie za to, że się zakochałam.


Parę dni później, w tej niezbyt przyjemnej atmosferze Maciej miał urodziny. Zestarzał się samotnie, ale nigdy nie czuł potrzeby wchodzenia w związek.

[Lion]

Córeczko, nie mogę uwierzyć, że jesteś już taka duża. Jeszcze niedawno zmieniałam ci pieluchy...

Myślę, że Monika mogła stracić rachubę i mieć na myśli inne pieluchy, innego dziecka

O nie, biedna Bożena, zresztą reszta rodziny też Mam nadzieję, że Biedaki jakoś się pozbierają.

Kurcze, Borys to naprawdę wykapany Amar, mogłaś mu chociaż dać inną fryzurę

Szkoda, że Tekla i Dobromir tak jednoznacznie patrzą na Arturo. Mogli chociaż z nim porozmawiać... Oby Leokadia dała im za karę popalić

[simunia]

No i kolejna śmierć ja nie wiem czemu ty tak tych biednych simów uśmiercasz u mnie simy żyją często klepią biedę, ale żyją. Ciekawa relacja szkoda tylko Bożeny bo była taką młodą simką.

[Galcia]

Bożenka jest taka dobra... pewnie marnie skończy. O, no proszę, zgadłam. Gdy zobaczyłam zdjęcie Biedaków w łóżku, od razu pomyślałam, że skoro zwolniło się miejsce w domu, majstrują już kolejne dziecko.

- Dzień dobry, mam na imię Arturo. Miło mi panią poznać.
- No nie wiem, czy tak miło.

Czyżby Dobromir był dalekim krewnym Diny Kaliente? Leokadia słusznie mu wypomniała sytuację z dziadkiem. Gdyby tylko wiedział, w jakiej patologii sam się wychowywał...

[diamond5]

80

Najgorsze, kiedy w związku się zaczyna psuć i wtedy ucieka się do zdrady…

Żal mi Teofila. Calista bardzo źle postąpiła…

Dobrze, że Teodezja się opamiętała…jednak zdradziła, a tego się nie zapomina

Anna tak się wchłonę w gotowanie, że aż czasu nie miała na prysznic

Będzie bobo

81

Heh, nie bez powodu nazywają się Biedak. A tak na serio, przykre jak dzieje się tak w rodzinie.

Najbardziej żal tych dzieci…

I tu ,,zamarłam” Biedna Bożenka, tak dbała o rodzinę, że pominęła siebie, co skończyło się śmiercią. Byłaby z niej wspaniała dziewczyna

Tekla i Dobromir źle się zachowali. Na szczęście ich córka jest o wiele mądrzejsza i nie skreśliła Arturo tylko dlatego, że jest biedny.

[Lenna]

Myślę, że Monika mogła stracić rachubę i mieć na myśli inne pieluchy, innego dziecka

Fakt

Kurcze, Borys to naprawdę wykapany Amar, mogłaś mu chociaż dać inną fryzurę

Niestety przez jego specyficzną twarz, nic mu za bardzo nie pasuje :/

No i kolejna śmierć ja nie wiem czemu ty tak tych biednych simów uśmiercasz u mnie simy żyją często klepią biedę, ale żyją.

E tam, zabijanie jest fajne

Gdy zobaczyłam zdjęcie Biedaków w łóżku, od razu pomyślałam, że skoro zwolniło się miejsce w domu, majstrują już kolejne dziecko.

Czyżby Dobromir był dalekim krewnym Diny Kaliente?

Faktycznie widać podobieństwo

Anna tak się wchłonę w gotowanie, że aż czasu nie miała na prysznic

Niestety nie dałam rady zrobić świątecznego specialu - tego może doczekacie się w przyszłym roku, jak będę ze zdjęciami na bieżąc* Mam więc dla was zwykłą relację, i to trochę nijaką, ale no nic

#82
Tak jak Ludwik często odwiedzał resztę rodziny, tak i oni czasem wpadali do niego.



W starym małżeństwie nadal układało się bardzo dobrze.




Grzesiek i Marian jako przybrani bracia, byli także najlepszymi przyjaciółmi. Zawsze gdy mówili, że są rodzeństwem, Simowie dziwnie się na nich patrzyli, ale oni z czasem nauczyli się nie przejmować gadaniem innych.



Marian wkrótce stał się także dorosły.



Znalazł sobie pracę jako architekt. Niestety, już po pierwszym dniu stwierdził, że ten zawód niezbyt mu odpowiada.


Dlatego postanowił zrezygnować z tej kariery.


Mimo upływu lat, rodzeństwo nadal lubiło wspólnie grać.



Romans Zbigniewa z Danutą nie spodobał się całej rodzinie. Jego dzieci miały mu za złe, że się pakuje w związek z kobietą, która chce go wykorzystać. Mieli tylko nadzieję, że nie zostanie ona ich macochą...


Jacenty marzył, aby w przyszłości zostać słynnym detektywem. Dlatego już teraz postanowił podjąć pracę w Wywiadzie.


Miał też mały problem z pryszczami


Judyta nadal ćwiczyła balet i szybko stała się w tym naprawdę dobra.




Dopóki Jowita spotykała się z Leonem poza domem, Wiola przymykała na to oko. Jednak gdy pewnego dnia kobieta zaprosiła kochanka do siebie, miarka się przebrała.


- Mam tego dość! Nie chcę tego mężczyzny widzieć w naszym domu, rozumiesz?! Co ty robisz ze swoim życiem, dziewczyno? Nie wyszłaś za mąż, nie masz dzieci, skończysz jako stara panna...
- No i dobrze! Mnie takie życie odpowiada. Myślałam, że wreszcie coś zrozumiałaś i nie będziesz się mieszać w moje sprawy...
- Przestałam to robić, bo wiedziałam, że to i tak nic nie da i nie zmienisz swojego postępowania. On się tobą bawi, a ty mimo wszystko głupio mu ufasz. Ale teraz to przesadziłaś, moja droga!



Leonowi oczywiście dostało się za to, że ośmielił się wejść Wioli w drogę...


A gdy Zbyszek wrócił z pracy...



...zastał w domu istną awanturę



Leon dostał niezłą nauczkę. Nieprędko zobaczymy go znów u Odgromników...


Zbigniew wkrótce miał urodziny. Dopadła go starość...



- Nie wierzę, że minęło już tyle lat, synu. Mógłbyś teraz zachowywać się bardziej poważnie...
- A co ja takiego złego niby robię?
- Ech, a ty nic nie zmądrzałeś...


Później odwiedziła go Danuta.




Obiad zjedli w towarzystwie jakieś Simki, która wpadła w odwiedziny. Rodzina uciekła gdzie pieprz rośnie, widząc Danutę Nie chcieli mieć z nią nic do czynienia.


Wieczorem, gdy zapadł zmierzch, Zbigniew postanowił się jej... oświadczyć.




Ona oczywiście była wniebowzięta.




Amar i Eustachy zaczęli się coraz bardziej martwić. Lata mijały, oni się starzeli, a ich życie było coraz bardziej beznadziejne. Justyna sprawiała mnóstwo problemów i wkurzała ich, byli samotni, a do tego doszły jeszcze problemy finansowe - zabrakło im pieniędzy, aby opłacić rachunki.


Doprowadziło to do wizyty pewnego bardzo niechcianego gościa, zwanego komornikiem.



Justyna, pomimo ostatnich problemów, postanowiła wziąć się w garść i poprawić oceny. Studia to dla niej jedyna szansa na poprawę sytuacji.


Bardzo polubiła też malowanie, chociaż jej początkowe dzieła nie są zbyt piękne


Eustachy wkrótce naprawdę się zestarzał.



Również i Amar miał tego samego dnia urodziny.



Starość wywołała u nich lekką depresję...


A Justyna nie zamierzała dłużej dawać sobą pomiatać.


Staruszkowie mieli dosyć takiego życia. Na szczęście mieli jeszcze siebie.




--------------------------

Mieszkańcy Miłowa życzą wszystkim wesołych Świąt!

[simunia]

Bardzo fajna relacja. Zastanawia mnie jedno jak ty zrobiłaś to, że matka i syn są emerytami? U mnie zazwyczaj dzieci kiedy są dorosłe to już, albo rodziców nie ma, albo własnie są na emeryturze i zbliżają się do kresu życia. Ja też częściej simów na studia wysyłam niż ty. Bo u mnie każde dziecko idzie na studia.